Het leven is de moeite waard!

Het optreden ging helemaal goed!
We zongen echt als een koor, samen en met overtuiging, heerlijk was het!

Ook was het genieten van de optredens van de andere koren. Met name dat van het koor waar ik volgend jaar naartoe verhuis, of overloop, zoals mijn oude dirigent zegt

Normaal gesproken, blijft dat gevoel van euforie na een optreden wel een paar dagen hangen.
Deze keer niet.
De ontsteking in mijn rechteroor begint me behoorlijk parten te spelen. De pijn neemt weer toe, het suizen ook en ik ga steeds slechter horen.
Pas op 13 juli kan ik bij de KNO terecht. Gelukkig heb ik vrijdag weer een afspraak bij de waarneemster van mijn huisarts, want ik ga het niet trekken zo. Mijn werk maar ook mijn moederschap heeft er flink onder te lijden en dat kan niet de bedoeling zijn.

Ondanks de hinder van mijn oor, kan ik wel de leuke dingen blijven zien. Genieten van mijn dochter die op schoot in slaap valt na haar fles; een schoenenrekje in elkaar zetten samen met mijn zoon; een bosje bloemen krijgen van de dochter van een koorvriendin, na het optreden; de lach op het gezicht van 1 van mijn leerlingen als ik haar 2 dikke duimen geef.
Over anderhalve week ga ik met 1 van mijn liefste vriendinnen naar Derek Ogilvie en een week later naar het afscheidsconcert van Simply Red.

Heus, tussen alle stress van oor, einde schooljaar, studie van man, wandeltrainingen van man en ziektes van kinderen door, is het leven écht, écht de moeite waard!!

Liefs,
Pip