Het recht om zielig te zijn

En nu moet ik dus maar gewoon doorgaan?
ik zou niks liever willen maar ik kan niks...

ik zit vastgeplakt in zieligheid... ik zou willen dat ik t vertrouwen in mezelf had... maar ik heb dat niet..

Je kan zeggen dat dat logisch is omdat t nog vers is,... maar ik ben ik he, mensen die me kennen die snappen wel wat ik bedoel, ik trek me alles altijd zo erg aan, bijna ziekelijk alles me aantrekken als t over mij gaat... en ik weet nu ook wat me te wachten staat,... als ik wist dat dat er niet aan zou zitten te komen dan zou dat misschien wel een procent schelen..

Mijn meisje, mijn lieve v zei gewoon zomaar opeens dat ze mn meisje niet meer wilde zijn...
eerst denk je van, dr is iets en we moeten t effe uitpraten, maar als t steeds echter wordt, wordt je ook steeds banger... en nu ben ik zo bang, zo ontzettend bang dat ik denk dat ik er gek van ga worden.

Ik ben niet zoals anderen, ik ben anders, misschien softer of sneuer, maar ik weet gewoon dat ze me meer aandoet dan alleen verdriet van n relatie die afgelopen is... ik ga hieronder lijden, ik ga hier depressief van worden, want ik trek me alles veel te veel aan, en dit is t ergste wat me kan overkomen, dus ik ga dr ook t ergste op reageren, 1+1=2

weet je wat ik ook hoor he, V is een moeilijk mens, en iedereen neemt zn petje af dat ik er zo goed mee om kon gaan.. maar ik had t eigenlijk niet eens door volgens mij, ik had natuurlijk wel es dat ik dacht van pffff.... maar ik was eraan gewend of zo, t kostte me geen moeite... alles heb ik voor dr gedaan om haar leven zo goed en leuk mogelijk te gaan maken, en ik krijg dit als dank..

en alles wat ze zegt dat ik fout deed, al die dingen zijn gewoon menselijk, dat zijn dingen die normaal zijn voor mensen... dat frustreerd me, ze gaat bij me weg omdat ik n normaal mens ben...

ik kan t niet tegenhouden, ik kan mezelf niet vermannen en zeggen, kom schouders eronder... zo ben ik niet, ik ben een zwakkeling... altijd al geweest in dit soort situaties... als ik me goed voel ben ik sterk, als ik me slecht voel ben ik hopeloos, en ga nu niet zeggen, zorg dat je je goed voelt, iedereen weet dat dat niet kan...

mijn zelfvertrouwen heeft gewoon weer n knauw gekregen, weer iemand die me dit aandoet terwijl ik zo goed mogelijk mijn best probeer te doen... en me ook verteld werd dat ik t hartstikke goed deed

Ik hou gewoon nu nog teveel van dr om dr zomaar dit allemaal gewoon maar te laten doen, dat kan niet, ik wil dr niet zomaar laten gaan... dat slaat nergens op... jezus shit wat n kloteklerezooi dit..

Weet je, je ziet t eigenlijk altijd wel aankomen dat een relatie op zn eind loopt.. maar ik zag juist alleen maar dat het steeds beter en beter ging, dat we juist de laatste tijd weer extra zin erin kregen..

en ik ben ook zielig, donderdagavodn zei iemand ook gewoon dat ik t recht heb om zielig te wezen nu even... en dat even is nu ook nog.. en kan wel heel lang duren ...

maar goed, ik weet t nie meer... ik weet niet meer wat ik nu moet doen, welke weg ik nu insla en of ik de weg wel kan vinden en eignelijk ook of ik uberhaupt nog wil doorrijden.

ach kutzooi... echt kutzooi (en V zou nu zeggen dat ik gek op kutzooi ben)