Het sneeuwt nog meer dan gisteren!

Ik weet niet hoe het in Nederland zit op het moment, maar hier in Engeland heeft het vandaag nog meer gesneeuwd dan gisteren.

Vanochtend begon de sneeuw van gisteren nog ietwat te dooien, de helft van ons garage dak was weer te zien, en in onze voortuin kon je de tegels weer zien. maar rond 12.00 ging het sneeuwen, dikke vlokken, en dat stopte niet tot 17.30. Zelf vind ik de sneeuw wel leuk, want ik hoefde nergens heen vandaag, en heb met Ilse, mijn schoonzus en haar zoon Nick een wandeling naar de doctor en het dorp gemaakt. Al was het koud, het had wel wat, dat bacheren door de sneeuw, en het was natuurlijkg ezellig kletsten.

Maar goed, manlief werkt in Bilston, wat ongeveer een half uur/ veertig minuten rijden is in normale omstandigheden, maar nu? Hij is om 16.25 vertrokken. Het is nu 18.20 en hij belde net: hij is halverwege. Hij zit er aan te denken bij zijn moeder te logeren (die op vakantie is op het moment) zodat hij niet nog 2 uur in de sneeuw hoeft stil te staan in zijn autootje, maar ja, dat probeerd hij te verkomen.

Gisteren was er veel sneeuw, maar iedereen was er op voorbereid, dus mensen gingen niet weg, de gritters deden hun werk, de meeste scholen waren dicht, mensen mochten vroeg naar huis (John mocht om 14.00 naar huis, ik om 15.00 en er waren haast geen problemen. Het duurde John toen 50 minuten om thuis te komen.

Vandaag zou het gaan regenen, en was er vooral 's ochtends risico op 'zwart ijs' haha... guess again:
Het was dus een stuk erger, en toen ik John vanmiddag belde en zei: ik zou maar vroeg naar huis komen want het word wel heel erg' (iemand moest de spade gebruiken voor ons huis om zijn auto naar zijn huis te krijgen- we wonen op een zij stukje van de grote weg waar alleen bewoners komen, en met weinig verkeer en veel sneeuw... ja dan kom je vast te zitten) en John antwoorde: 'mijn baas zei dat het niet zo erg was als gisteren dus we moeten gewoon hier blijven'. Toen ik hem net aan de telefoon had zei hij dat hij het zijn baas 'goed zou vertellen op maandag'

...John belde net weer, hij is net voorbij zijn moeders huis, en al het verkeer staat vast, dus hij gaat terug naar haar huis en wacht daar een paar uur voor hij het weer probeerd... bah...

Goed, zoals jullie inmiddels gewend zijn van mij, hier wat fotos van voor en achter ons huis

Voor ons huis:


Achter ons huis:


Niet slecht he?

verder begint Ilse tandjes te krijgen. Ik wist niet zo goed wat ik moest verwachten daarvan, maar weet het nu: veel gehuil, ook 's nachts (om 2.45, toen weer om 7.00 en om 8.00 ik was kapot gisteren avond en hoopte vandaag uit te kunnen slapen...niet dus) en veel gekauw op alles wat ze maar kan vinden (alleen het idee van bijtringen snapt ze nog niet helemaal) ook aardig wat gekwijl trouwens...
Toen ik mijn schoonzus vroeg hoe lang het zou duren antwoordde ze: 'drie jaar!' ... hmmmm...

Ik heb gisteren tijdens mijn 'veel te vertellen' stukje vergeten te vertellen dat Ilse ziek is geweest Dinsdag en Woensdag. Dinsdag ochtend had ze de prik gekregen (drie maar liefst) daar werd ze zoals altijd heel erg moe van, maar nu kreeg ze ook koorts. 'savonds was het 39.3. Dat vond ik toch te hoog, dus belde ik de doctor, die zei dat ik het in de gaten moest houden en naar de eerste hulp moest gaan als het omhoog ging. Woensdag moest ik werken. Ilse achterlaten op het kinderdagverblijf terwijl ze 38.4 had vond ik maar niks, vooral omdat ik de hele dag solllicitatie gesprekken had, mijn mobiel was vergeten en dus moeilijk te bereiken was. De hele dag was ik nerveus, maar toen ik haar ophaalden zeiden ze: de koorts is gezakt en ze heeft de hele dag geslapen. Ik weet nu in ieder geval dat ik me in de toekomst niet zo druk hoef te maken, want ze maakt het vast wel goed, en wat kan ik doen dat de leidsters op het kinderdagverblijf niet kunnen doen?

Goed, ik stop met dit stukje. ik ga zo nog een apart stukje schrijven over vrienden van ons...

Groetjes Imke