het verhaal.

ok iedereen die tijd hebt, lees het verhaal...ff feedback of het begrijpelijk is. het is om en om geschreven begint met mijn deel, dan m, ik, m, ik etc






Ä spell we cast to see
What walks the earth now free
To see what is in front of our eyes
We want to see trough the lies
Show us all the mysticals among us
Releave us from humanity’s curse
By the power of 3 times 3, so mote it be”

Esther en Maaike blazen de kaarsen uit en sluiten de cirkel. “zou het gewerkt hebben?”vraagt Maaike.”Geen idee, ‘t is niet zo dat ik elke avond een spreuk opzeg op vampieren en demonen te zien”zeg Esther een beetje lacherig.”maar we hebben alle tijd om uit te dokteren of t gelukt is. Zullen we een rondje buurt doen? Kunnen we zien of het heeft gewerkt”vervolgt ze. Maaike en Esther lopen naar beneden, trekken hun jas aan en lopen de deur uit. Op hun kamer flikker 1 kaars aan. Een zachte stem fluistert door de kamer”so is your wish, so it wil be done”. De meiden steken een sigaretje op en lopen de buurt door, links af, dan rechts af. “roken is dodelijk, zonde als zulke leuke meiden zo vroeg de pijp uitgaan”klinkt ineens stem achter ze. Ze schrikken er beiden van en draaien zich om. Achter hun staat een gozer, maar echt goed kunnen ze hem niet zien doordat hij ver buiten het bereik van de lantaarnpaal is. Ach dood moet een oorzaak hebben, “ zegt Maaike nuchter. De gozer haalt z’n schouders op en loopt terug naar de andere die op 1 van de 2 bankjes zitten. Maaike en Esther kijken elkaar aan en halen ook hun schouders op, draaien zich op en lopen door. “tss, hangjongeren...stom volk”zegt Esther, Maaike Knikt.”ik dacht echt ff..”zegt Maaike “ja ik ook.”Na een uur buiten te hebben gelopen krijgen ze het een beetje koud, ze besluiten daarom maar weer terug naar huis te gaan. Eenmaal thuis hangen ze hun jassen op en ploffen op de bank.”nou dat was een verspilling van kaarsen, tijd en warmte. Of t was allemaal onzin, of ze willen niet gezien worden.”zegt Esther. Maaike kijkt teleurgesteld.”het zou toch leuk zijn als t had gewerkt” zegt ze. “nou dat moet je maar hopen, voor hetzelfde geld zien ze ons meteen als voedsel en bijten ze ons dood, je weet het niet he?”Esther en Maaike kijken elkaar aan even lachen ze. “naja dan blijft het bij dromen..iets wat ik nu ga doen, het is 1 uur, en ik ben moe en heb het koud.”zegt Maaike. Esther knikt en ze gaan naar boven, “he? Ik weet toch zeker dat we die kaars hebben uitgeblazen!”zegt Esther als ze de kamer binnenkomt”naja, t zal wel.” De 2 meiden maken zich klaar voor bed, en kruipen ieder in hun eigen bed. Binnen een paar minuten vallen ze allebei in een diepe slaap. Het is 11 uur ‘s ochtends als de meiden wakker worden. Allebei nog slaap dronken lopen ze naar beneden. Ze zijn allebei niet van die ochtend mensen, en hebben ook geen zin om nu al een gesprek aan te knopen..Maaike loopt naar de keuken om koffie te zetten terwijl Esther haar sigaretten uit haar jas gaat halen. Dan ziet Esther op de mat een envelop liggen, ze raapt het op, er staat geen adres op. Op de achterkant staat een stempel in was. Esther kijkt even vreemd en haalt dan haar schouders op. Ze pakt haar sigaretten en loop met de sigaretten en de envelop naar de kamer. “post!” roept ze naar Maaike die net de kamer in komt lopen met een beker koffie. Maaike pakt de envelop aan, en nestelt zich op de bank. Esther doet hetzelfde. Maaike kijkt naar de envelop, ze neemt een slok koffie en opent de envelop “cool stempel dingetje”zegt ze. Ze haalt de brief eruit, en kijkt ernaar. “wat staat er in?” vraagt Esther. “ik snap ‘m niet..er staat: Een spreuk om te zien wat andere niet zien zal weinig doen als je niet weet wanneer je het ziet. Welkom in de uitgebreide versie van je wereld, niks zal ooit meer hetzelfde zijn.” Ze Kijken elkaar aan, maar begrijpen er beide niet veel van. Ze zappen wat rond op de tv en eten wat. Dan kleden ze zich aan. Echt wakker zijn ze er niet van geworden, en Maaike besluit nog maar een bakje koffie te doen. Het is 3 uur ondertussen en een teken van leven is bij de meiden nog niet aanwezig
“Ik heb anders wel een idee, dat we die vampiertjes wel kunnen herkennen’’. Zegt Maaike. Esther kijkt haar nieuwsgierig aan. ‘’Wat dan’’? Vraagt ze. ‘nou, zegt Maaike, als ik m’n koffie op heb, gaan naar buiten toe. Om te kijken of die hangjongeren er nog zijn. Vannacht gaan we weer terug en kijken welke er met de het daglicht niet waren’. ‘’en jij denk dat, dat werkt? Zegt Esther met een frons op haar gezicht. Nou.. ja, eigenlijk wel. Is Maaike haar teleur gestelde reactie. Ik dacht dat het wel een goed plan was, maar als je wat beters weet kunnen we dat ook doen hoor.
Nog geen uur later staan de twee lacherig buiten. Stiekem heel zenuwachtig, iets wat de meiden nooit hard op zouden toegeven. Wat denk je? Gaat het werken denk je? Vraagt Maaike giechelig. Een beter plan hebben we niet, he. Zegt wiebelige Esther. Laten we eerst maar ff afwachten wat er zo gaat gebeuren.
Arm in arm liepen ze richting de hangjongeren plekjes. Toen ze daar aan kwamen was er niemand.
Ja hoor, dat hebben wij weer. Moppert Maaike. Wij gaan op vampiers jacht en is er gewoon geen fucking mens of dode te bekennen!!! Maak je niet druk zegt Esther op een gerust stellende toon. We gaan vanavond gewoon terug. Ja natuurlijk. We gaan terug om onze nekken kapot te laten bijten. Snauwt Maaike. Sorry Es, dat is niet zo bedoeld. Geeft niet. zegt Esther ik vind het ook jammer.
Als de meiden later die middag op de bank een sigaretje zitten te roken, kijkt Esther nog eens naar het vreemde briefje van die morgen. Ze zegt;”vind je het niet raar dat ze een briefje naar ons sturen. Prakties met de vraag er op wat heb je nu aan een spell als je het doel er van niet kan zien?” ”ja, hoe moet ik dat nu weten?”vraagt Maaike zichzelf hard op af. De meiden besloten deze avond de spreuk nog een keer te doen, om te kijken of ze iets fout hadden gedaan.Ze pakte het groote boek erbij en zocht de spreuk weer op. Om middernacht zouden ze de spreuk nog eens doen maar ze legde nu alvast alles klaar. Daarna gingen ze weer naar beneden om wat te drinken en een film te kijken. Om middernacht precies begonnen ze weer opnieuw. Na de spreuk vraagt Maaike:”wou je nu nog een rondje doen?” “Nee, ik wil wat drinken en slapen, van zo weinig doen op een dag wordt je moe” Ze bliezen de kaarsen uit en gingen naar beneden. Ook nu klonk boven weer een stem en weer hadden de meiden niks gehoord. De volgende dag kwamen de meiden pas laat in de middag hun bed uitgerold. Het was al 5 uur en de meiden besloten daarom maar meteen avond eten te maken. “Ik snap niet dat mensen het zo erg vinden om warm te eten op een lege maag” zegt Maaike toen ze klaar waren met eten en zij naar de bank verhuisde.
Ze zag niet dat Esther naar de deur was gelopen en iets had opgeraapt.
“Maaike Ze hebben weer een briefje achter gelaten.”
Maaike loopt op Esther af, die de gang al uit komt gelopen met het briefje in d’r hand.
Ze gaan naast elkaar op de bank zitten. Esther maakt de envelop open.. ja t was echt weer van dezelfde.. het wasmerk op de achterkant, de envelop en het handschrift. “Een nacht vol met mensen, Een nacht vol met al het andere. Het is dezelfde nacht, alleen uitgebreider. Zoek naar wat er eerst niet was”
“godvermagiknietzeggen”roept Esther “Zo Komen we ook niet verder. “Ik heb geen zin in stomme briefjes, Ik wil vampiers en elfjes enzo!” zegt Maaike. “Ik ook, denk ik..” “wat nou denk ik?” “Ja ik weet t niet meer, wat als vampiers niet zo leuk zijn als in ons hoofd? Hoogst waarschijnlijk zullen ze dat ook niet zijn..Ik denk toch dat we te vlug zijn gegaan hoor..” “Maak je niet druk Es, je leeft maar 1 keer.”Maaike lacht naar Esther. “wat doen we vanavond?”vraagt Maaike. “Nou nog maar een rondje dan?” antwoord Esther. Ook die avond lopen ze weer een rondje en naast die hangjongeren is weinig te zien. “Lopen de meiden deze avond alweer een rondje? Nieuwe buurt wacht?” Het was de zelfde stem als gister avond. “Dat is weer een flauwe opmerking”Merkt Maaike op
“kom we gaan, als we idioten willen zien kunnen we net zo goed op school gaan zitten, even achterlijk “relax meiden, het was maar een geintje, kom gezellig bij ons, zo vaak hebben we niet van die mooie dames als jullie in ons midden”hij grinnikt even. Maaike en Esther kijken elkaar aan, zonder woorden bespreken ze met elkaar wat ze gaan doen. de meiden keren zich richting de groep. “ok”zegt Maaike opgewekt. Esther Loopt achter Maaike aan gevolgd door die gozer. Bij de hangjongeren roept Maaike luid: “Hallo!” De andere kijken op en begroeten haar met wat gemurmel. Hun ogen zijn scherp en lijken licht te geven in het maan licht. Esther zucht diep en zegt zachtjes hoi. “Laat ik ons even voorstellen”zegt de gozer. “dit is Damian”wijzend op een jongen van een jaar of 24, hij is niet zo breed, maar door z’n kleren heen is wel te zien dan hij gespierd is. Zijn haar is lang , stijl, en wit, zijn ogen diep en licht blauw. Hij is ongeveer 1,75 lang. Hij knikt naar de meiden. “naast Damian zit Valdec” Valdec heeft ook lang haar de zijne is rood, zijn ogen zijn velgroen als die van een nachtdier, en hij is qua lichaam hetzelfde als Damian. “dit is William” william is ongeveer 1.70 m, zijn haar is kort met een kleine slag erin en peroxide blond. Hij bekijkt de meiden van boven naar beneden, op een manier dat je bijna zou denken dat je, je vergeten was aan te kleden, of dat hij door je kleren heen keek. Maaike en Esther kregen er de kriebels van. “Ën ik ben Dorian” voor het eerst keken Esther en Maaike goed naar hem. Hij was groter dan de andere, ongeveer 1,85. Zijn haar was lang tot zijn borst en raven zwart van kleur. Zijn ogen waren donker bruin, maar neigden naar zwart. Hij was breed en had een vriendelijk maar toch ook gevaarlijk gezicht.. “Aangezien beide meiden even geen zin meer hadden in vampierjacht besloten ze maar hier te blijven, wie weet wat ze nog zagen.

Nadat de twee meiden een tijdje stil op het bankje hadden gezeten, zei Maaike tegen Esther: ‘’ ik wil je niet bang maken maar we worden serieus bekeken en niet door een van die jongens. Esther antwoord een beetje zenuwachtig: ‘’Ja, dat gevoel had ik ook al een tijdje. Ik denk dat er meer van hun zijn hier zo dan dat Dorian ons heeft gezegd’’ Esther had Dorians naam nog niet koud uit gesproken of hij draaide zich om en kwam op de meisjes afgelopen. ‘’Goh dames, wat zijn we aan ‘t smoezen? zij Dorian op een vleiende maar toch enge manier. ‘’uhh’’ zei Esther. En voordat Maaike wat kon zeggen zij hij. ‘’ joh Maaike, op je bekkie gevallen? Je bent zo stil dat komt ook niet vaak voor he? Bang zeker’’? ‘’Nou ja zeg!” kwam Maaike uit de bocht.” Hoe kom je daar nou bij? Ik heb jou toch zeker niets te melden! Esther viel Maaike haastig in de rede. “sst nou, let effen op wat je zegt! Straks maak je hem boos’’. Esther klonk aardig geschrokken, maar Maaike was best wel op haar teentjes getrapt, waarop ze rustig verder ging met pissig zijn. “ Ik snap niet wat ie moet, als ie wat van me moet dan moet ie t zeggen en niet fucking arrogant gaan doen! En nog effen wat,’’ vervolgde Maaike. ‘’wie bekijkt ons? Dorian kijkt de beide meisjes aan. ‘’Hebben jullie dat gemerkt?’’ Esther antwoordt zachtjes. “Ja natuurlijk, dat heet nu vrouwelijke intuïtie. ‘’Dames vergeef mij het’’ zei Dorian quasi spijtig. ‘’ dat ik jullie niet heb voorgesteld aan mijn jongere broertje. Weetje hij houdt niet zo van nieuwe personen, dan verstopt ie zich simpel weg.’’ ‘’Ja nu word ie mooi,’’ zei Maaike, nog steeds pissig. ’’ nog voor dat Maaike haar tirade kon afmaken, kwam er uit het donker een jongen lopen. Hij was iets kleiner dan de andere jongens. Even als Dorian had hij diep zwart haar en heel donkere ogen. Er was één groot verschil met Dorian, de jongen had helemaal niet de vriendelijke trekken van zijn grote broer. Hij kwam met een boos en uitdagend gezicht recht op de meiden af lopen. Esther probeerde zich te verstoppen in de bank, Maaike haar mond viel open.
“Dames’’ zei Dorian. Dit is mijn broertje, Lucas.’’ Esther zei helemaal niets, ze voelde zich helemaal niet lekker in de aanwezigheid van Lucas. Maaike aan de andere kant was wel bang maar helemaal in genomen door zijn aanwezigheid, wat een kick!! Lucas keek Maaike doordringend aan, ‘’Zo wijfie, had je nu nog wat?’’ was zijn gesnauwde vraag. ‘’uhh’’ was Maaike haar antwoord, ze vervolgde zacht. ‘’jij bent echt een lekkerding…! Lucas schoot in de lach. De meiden keken Dorian vragend aan, hij haalde zijn schouders op. Toen Lucas was uit gelachen, boog hij zich naar Maaike toe. Hij fluisterde zachtjes in haar oor zodat niemand anders het kon horen. “ Maak je zelf maar niets wijs, wijfie. Ik kan je angst ruiken.
Maaike keek hem vaag aan, wat is dat nou voor een stom iets. De rest van de avond verliep rustig, al had Esther steeds een onveilig gevoel. Na 3 uurtjes bij die jongens te hebben gezeten gingen ze weer naar huis. Esther kreeg zo de kriebels van de jongens dat ze Maaike zowat gesmeekt had om weg te gaan. Thuis hadden beide meiden geen zin om nog beneden te zitten, ze waren moe van weer een verloren avond. Beiden doken dan ook weer lekker hun bed in om er niet voor 3en uit te komen. “Ik denk dat die spell niks is hoor”zegt Maaike een beetje beteutert. “nee, ik denk dat je gelijk hebt”antwoord Esther. “Maar we hebben we een groep leuke jongens ontdekt” Esther kijkt haar aan, Ze vond die Dorian we erg leuk, maar al die jongens hadden iets heel erg creepy’s over hun heen. Esther liep naar de gang om de post te halen. “Jezus, we krijgen ook geen normale post meer, weer alleen zo’n stomme brief, wedde dat het je over buurjongens zijn ofzo.”Esther komt de kamer in met weer een briefje die ze dit keer al open heeft gemaakt: “Gezien en gezien worden, meer staat er niet” Maaike kijkt naar het briefje, “gooi die onzin maar weg. Ik heb er geen zin meer in.” Die avond vertrekken de meiden weer richting de groep jongens aangezien ze niks beters weten om te doen. Zo gaat het 2 weken lang, elke dag krijgen ze een briefje die ze nu niet eens meer lezen en sávonds gaan ze naar de jongens. Nog steeds voelt Esther zich niet zo fijn bij de jongens, zelfs niet bij Dorian, die ze veel meer dan gewoon leuk vind. En ook Maaike ontwikkelt gevoelens, maar dan voor Lucas, al ontkent ze het tegen iedereen die er na zou vragen en zeker tegen zich zelf. Zo als de meiden de laatste twee weken hadden gedaan gingen ze weer naar de bankjes. Maaike had er steeds meer plezier in gekregen. Vooral om het kleine feitje dat Lucas een geweldig lekkerding was en dat hij heel mysterieus was, nou net als al de andere jongens. Niet dat ze veel aandacht had voor die jongens. Esther had nog steeds het enge gevoel, maar het hielp wel een beetje dat Dorian er was. Hij bleef iedere keer dat de meiden bij de jongens waren dicht in de buurt van Esther, wat Esther aan de ene kant vreselijk beangstigde maar aan de andere kant voelde het veilig, zelfs beschermend. Maaike aan de andere kant had altijd wel weer een of andere aanvaring met Lucas. Soms best heel heftig, zodat Dorian tussen beide moest komen. Weer een andere keer zaten ze elkaar gewoon uit te dagen. Al was voor beide niet duidelijk of het nu uit liefde of uit afgunst kwam. Toen de meiden aan kwamen bij de bankjes waren daar zoals altijd de jongens weer. Dorian stond op om Esther te begroeten, die op haar beurt een hele rood hoofd kreeg. Maaike begroete de jongens vrolijk, ze moesten altijd lachen om de vrolijke meid. Ze keek uitdagend naar Lucas. Hij keek terug met zijn duivelse lach, stond op en liep op Maaike af. Hij sloeg zijn armen om haar middel en kuste haar vol op d’r mond. Hij draaide zich om en wilde weer gaan zitten op het bankje, maar Maaike had zich sneller weer in de hand, ondanks dat de vlinders door haar buik leken te schieten, en ging snel op Lucas zijn plaats zitten. ‘’Dankje.’’ Zei ze met een pesterige lach. Ook Dorian vond het nodig om aan Esther gevoelens te laten merken, wellis waar op een liever en minder verwarrende manier. Dorian zat naast Esther. Hij had zijn armen om haar middel geslagen, verder deed hij helmaal niets. Esther snapte er niet zo veel van, vond hij haar nou leuk of niet. Toen Esther en Maaike een tijdje hadden zitten kletsen, merkte de meiden dat de andere jongens, behalve Dorian en Lucas, weg waren. “Meiden we brengen jullie naar huis, het is de hoogste tijd dacht ik zo’’. Merkte Dorian op. De jongens stonde op. Dorian bood Esther een arm aan. Ze keek weifelend naar Maaike, die knikte aanmoedigend. Esther kreeg een nog roder hooft en de kriebels in haar onderbuik wilde niet meer stoppen met kriebelen. Lucas kwam naast Maaike lopen. Hij keek haar weer aan, maar deze keer zag ze ook wat anders dan zijn gemene blik. Ze zag een soort van twijfel, maar voor dat ze zijn ogen goed had kunnen zien, sloeg hij zijn arm om haar heen en trok haar stevig naar zich toe. Ook bij Maaike sloegen de vlinders weer toe. Ze hoopte stiekem dat de strijd die ze hadden snel over zou zijn. Ze sloeg ook een arm om Lucas heen. Zo liep het viertal zwijgend naar het Huis van de meiden toe. Lucas hield zijn pas in zodat ze verder achter beleven. Dorian en Esther hadden niets door. Pas toen ze bij het huis waren kreeg Dorian het door. “shit!’’ hij klonk geschrokken. ‘’Waar zijn Maaike en Lucas?’’ Esther die niet snapte dat Dorian er zo’n heisa van maakte, haalde haar schouders op. “ die redden zich zelf wel hoor.’’ Zei ze rustig. ‘’ die staan waarschijnlijk om het hoekje te zoenen’’ Esther lachte er om. Dorian boog zich naar haar toe, gaf Esther een kusje op haar mond. Hij keek haar een beetje vreemd aan. ‘’ misschien tot morgen’’ fluisterde hij, zachtjes. Toen draaide Dorian om en was vliegensvlug verdwenen. Esther bleef voor de deur wachten op Maaike, ze was haar sleutel weer eens vergeten. Ze stond daar rustig een peuk te roken, toen ze ineens besefte wat Dorian had gezegd. Hoe bedoelt ie ‘misschien tot morgen’? Esther haalde haar schouders op. Naja het zal wel, dacht ze. Om het hoekje stonden Lucas en Maaike te zoenen. Ze werden ruw verstoort door Dorian. Hij pakt Lucas vast en sleurde hem net buiten gehoorsafstand. Maaike stond hier wel van te kijken. Was Dorian nou boos omdat ze hadden gezoend? Wat een malloot! Ze kon niet het hele gesprek van de twee broers volgen, maar ze ving wel wat flarden van het gesprek op. Zoals, ‘ Haar eigen keuze’ en ‘straks is ze bang voor je’. Wat haar nog het meest bevreemde was dat Dorian iets zij van ‘moet ze dood ofzo?!’ Maaike voelde er niet zo veel voor om dat antwoord te horen en schraapte hard haar keel. ‘’uhh, jongens? Ik ga naar huis, Esther heeft waarschijnlijk haar sleutel vergeten. En het is best koud.’’ Dorian draaide zich vel naar haar om, Maaike vond het maar raar en trok haar wenkbrauw op. Dorian bromde iets onverstaanbaars. Lucas kwam naar Maaike toe lopen en sloeg zijn armen om haar middel heen een kuste haar op d’r mond. ‘’ als je het nog opkunt brengen, tot morgen.’’ Zij Lucas. Het klonk Maaike zo koud in haar oren dat ze er een rilling van kreeg. Ze keek Lucas aan. “ ja, tot morgen…’’ zei Maaike die nu wel met haar bek vol tanden stond. De jongens draaide zich om verdwenen in de nacht. Maaike liep naar huis waar Esther nog stond te wachten. “ en?’’ vroeg ze. ‘’gezoend?’’ Maaike kreeg een lach op haar gezicht, die Esther genoeg zei. ‘’En jij?’’ vroeg Maaike. Esther haar hoofd wordt weer rood. De meiden lachte en lopen naar binnen. De meiden nestellen zich met wat te drinken, wat snacks en sigaretten op de bank. ‘’Weetje wat raar is Es?’’ merkte Maaike op. ‘’Nou?’’ Esther keek verbaast op zou Lucas ook zo’n vage opmerking naar Maaike hebben gemaakt? ‘’Dorian die werd boos op Lucas om dat we stonden te zoenen, en dat Lucas weg ging zei ie van als je ’t nog kunt opbrengen tot morgen. Dat is toch raar?’’ Esther keek Maaike aan. “ ja Dorian zei ook al Misschien tot morgen, ik vond dat ze helemaal raar deden.’’ De meiden praten er nog wat over door en gingen toen maar naar bed om te slapen. Als ze de middag na de laatste ontmoeting weer een briefje krijgen besluit Maaike hem maar te openen.”Esther” gilt ze. Meteen komt Esther er aan gelopen om te kijken wat er mis is. “Lees dit briefje” en ze geeft het briefje aan Esther “Als je er te dicht opzit ben je blind voor wat je ziet, tot vanavond maar weer” estther trekt wit weg. “wat zijn we achterlijk!” Roept Maaike! “Hun zijn het! De spell heeft gewerkt!” Die jongens zijn de vampiers! “ “ja” zegt Esther ..”nu moeten we zeker weer he?” “ja, vanavond gaan we weer”antwoord Maaike. Esther zucht”dat dacht ik al”. Allebei denken de meiden ‘ ik heb gezoend met een vampier’! Maar het is ook op twee heel verschillende manieren gedacht. Die avond vertrekken de meiden al vroeg naar de hangplek, de zon is pas net onder. De Beide meiden zijn erg zenuwachtig, wat zullen we nu weer krijgen? Zal het anders zijn dan eerst? En wat met het gezoen en gekus? Is dat als afscheid omdat ze denken dat we niet meer durven te komen of het voor proeven van hun maaltijd? De meiden wilde er niet echt aan denken Maaike kon het vrij gemakkelijk van zich afzetten maar Esther had er wat meer proplemen mee. Gelijk met de meiden komen ook Lucas, Dorian en de andere aan. Maaike zwaait triomfantelijk met het briefje “we hebben het door!” Esther hobbelt erachter aan. “Mooi, ik begon al te denken dat jullie achterlijk waren” antwoord Lucas gemeen. ‘’Goh en zelf jij bent mee, was niet heel bang geworden?’’ vervolgde hij nog valser tegen Esther. “Nou ja, in iedergeval zullen wij nooit zo achterlijk zijn als jij.”zegt Maaike snel. Lucas gromt even. “konden jullie het niet gewoon zeggen ofzo?” vraagt Maaike.”Wat is daar nou de lol van?”vraagt Lucas retorish. Maaike negeert hem. Esther stond nog steeds achter Maaike, nu ze wist dat het vampieren waren voelde ze zich nog minder zeker. De rest van de avond zaten Esther en Maaike op het ene bankje met de vampiers om hun heen. Afentoe keek ze even naar Dorian, maar als hij keek keek zij snel terug naar de grond. Maaike had de grootste lol en maakte grapjes met William en Valdec. Afentoe kwam Lucas er tussen door met een vlijmscherpe opmerking, maar Maaike kaatste dan meteen net zo hard terug. “Weet je, ik heb zo’n hekel aan een lopend buffet, gelukkig gaan jullie niet zo hard. Voor jullie weten wat er gebeurt, duurt het toch weken” Lucas lacht om zijn eigen opmerking, maar Maaike wordt kwaad. Dorian die een heel nare situatie zag aan komen kwam tussen beide. “Dames ik denk dat jullie maar eens naar huis moesten gaan’’ zij Dorian. ‘’ De zon komt ook zo op, en ik moet je zeggen daar houden wij niet zo van” Esther was al op gestaan een pakte Maaike bij haar hand. “Kom’’ zij ze “ dat is een goed plan” Dorian keek naar Esther, die een rood hooft kreeg. Hij zij; “ ik zal de dames even naar huis brengen”. Hij keek met een duistere blik richting Lucas, die op zijn beurt vernietigend terug keek. Lucas draaide zich om en voor dat Maaike nog een blik op hem kon werpen was hij verdwenen. ‘’hij, hij is weg!? Was haar verbaasde opmerking. “ natuurlijk is ie dat’’. Zei Dorian. “ Dat kunnen we allemaal! Met een pesterige blik in zijn ogen bood hij Esther zijn arm aan. Dat ging haar net allemaal te snel, dus ging ze snel aan de andere kant naast Maaike lopen. Gister had ze het niet erg gevonden, maar gister was hij nog geen vampier! ‘’ uhh, Dorian mag ik je wat vragen? Vroeg Maaike. Tuurlijk wel. “ Nou heeft Lucas een vriendinnetje? Dorian keek haar verbaast aan. Hij zei: “ nee, dat heeft hij niet. Maar je wilt zijn meisje niet zijn hoor, want die eindige allemaal als zijn maaltijd. Maaike keek hem walgend aan. “ Jasses, heb ie hun nek kapot gebeten”? “ Nou. Zei Dorian lachend. ‘’ daar komt het wel op neer ja’’. Esther maakte een geluidje, waar Dorian meteen op reageerde: ‘’ Wees maar niet bang hoor, jij bent bijna te lekker om op te eten’’. Esther leek het nu allemaal echt te gek te worden. ‘’ We lopen het laatste stukje zelf wel hoor, Dorian, bedankt voor het mee lopen he! Maaike keek Esther een beetje teleur gesteld aan, haar grenzen waren nog niet overtreden. “Oh meisje, Zei Dorian met een heel gemene blik in zijn ogen, ‘’ jij wil nu echt niet alleen naar huis wandellen hoor. En zeker niet met mijn kleine lieve broertje on the lose!’’ Maaike keek naar Dorian; “ Hij heeft nog niet gegeten?’’ Ze dacht even na, en vervolgde toen, ‘’ En jij ook nog niet?’’ Nu was het Dorian die in lachen uitbarsten. Tussen het lachen door legde hij aan de meisjes uit: “ Dames, voorlopig hoeven jullie niet bang te zijn dat jullie een lekker vampieren maaltje worden. Ten eerste zijn jullie veelte mooi om te worden opgegeten en ten tweede jullie zijn verlopig te hilarisch. En daarbij het is nog bijna een uur voor dat de zon op komt, er loopt was nog een weerloos vrouwelijk hapje rond.’’ Zonder dat Dorian zich iets van de meisjes aan trok vervolgde hij: ‘’ ja, meisjes kun het best eten, hun bloed is over het algemeen heerlijk lekker zoet, zoet daar houd ik van.” De beide meisjes waren nu echt met stomheid geslagen, ze liepen op straat in het stikke donker. Samen met een vampier die hun bescherming zou bieden tegen andere hongerige vampieren, terwijl hij zelf nog niet eens een nek van dees of geen had kapot gebeten. Vrolijk te praten over dat vrouwen bloed lekkerder was dan mannelijk bloed, omdat dat het vrouwelijke bloed zo lekker was en daar houdt hij van!! Esther en Maaike zochten elkaars blik toen ze thuis voor de deur stonden. Voor Maaike was het duidelijk dat Esther niets meer zou kunnen uitbrengen tot dat ze veilig binnen op de bank zaten te roken. Dus Maaike haalde diep adem en draaide richting Dorian. “ nou, Dorian, bedankt voor het veilig thuis brengen en ook bedank dat je onze nekken intact heb gelaten!” Maaike moest lachen om haar eigen grap, maar gelukkig vond Dorian het ook grappig. Bij wijze van afscheid maakte Dorian een buiging. “ het was mij een waar genoegen, dames. Oja Maaike pas wel op met mijn broertje, hij is de meest chagrijnige vamp die ooit je tegen zal komen.” Voor dat hij zich om draaide knip oogde hij naar Esther, om vervolgens net zo te verdwijnen als Lucas.
Toen de meiden weer veilig binnen op de bank zaten te roken, wisten ze eigenlijk allebei niet wat ze moesten zeggen, en dat was zeker iets wat nooit voor kwam. Esther was de eerste die weer wat zei. “ wat vond je er van?’’ ‘’Ik weet het niet zo goed hoor,’’ was Maaike haar antwoord. ‘’ het is anders dan ik had verwacht, en Lucas is echt een vreselijk lekkerding, maar ik voel er niets voor om zijn diner te worden!’’ Ze moest er om glimlachen, dit was zo typisch iets voor Maaike; je aangetrokken voelen tot een vampier die zijn dates op eet. “ Wat vond jij van de avond Esther?’’ ‘’Eng!’’ was Esthers korte maar duidelijke antwoord. Ze vervolgde. “ Ik denk dat we maar is moesten gaan slapen, de zon komt inderdaad al op! We praten er later nog wel over” toen de meiden in bed lagen vroeg Maaike aan Esther.” Denk je dat de spell heeft gewerkt ik denk namelijk dat hij niet heeft gewerkt.’’ ‘’Hoe kom je daar nou bij?’’ vroeg Esther. ‘’ We zien toch door de leugens heen. We zijn zelf er zelfs door naar huis gebracht!’’ ‘’Ja maar.’’ Ging Maaike er tegen in. “ de spell zei; We want to see trough the lies Show us all the mysticals among us. En wij zien alleen vampieren, maar er moeten toch ook heksen en demonen en dat soort ‘mensen’ bestaan?’’ Esther was moe ze gaf maar een kort antwoord: ‘’ we vragen het wel aan Dorian.” Maaike kreeg een glimlach op haar gezicht. ‘’ Dus we gaan nog een keer terug?!’’ Voor dat de meiden sliepen was het laatste wat Esther zei; “ hij knip oogde naar me!’’
Met een lach vielen beiden in een diepe slaap. Ze waren uitgeput van de indrukken die ze die nacht opgedaan hadden. Toen ze eenmaal wakker werden was het al 5 uur s’Middags. De zon begon al te zakken. De meiden kropen uit bed. Ondanks dat ze 11 uur hadden geslapen waren ze allebei nog vreselijk moe. "ik ben kapot"zegt Esther "t was echt te inspannend gister" Maaike knikt als ze samen naar beneden lopen."ik ga ff koffie zetten."zegt Maaike. Esther ploft neer op de bank. "maar es, ff wat anders... we hebben die spell gedaan met een rede toch? Je moet niet zo bang zijn... dit was ons doel. Laat je gaan". "ja, ik weet t, maar Dorian maakt mij heel zenuwachtig, zoals ie kijkt enzo.. de gedachte om voedsel te worden vind ik ook niet zo leuk." "ja, dat kan ik wel snappen, Dorian kijkt ook best vaak naar je. Maar laat t gewoon, geniet.""je hebt gelijk, ik zal m’n best doen, anders verpest ik t voor mezelf..tssss hij zei we zijn bijna te mooi voor voedsel...BIJNA!, dat klonk best flauw.." Maaike schiet in de lach, "typisch wat voor jou...wat vind je van die Lucas? Hij is best heel erg leuk he?" Esther kijkt Maaike scheef aan en antwoord: "hij is eng." ze moeten allebei lachen. Maaike denkt even na, tja Lucas is best een beetje eng, maar dat maakt hem zo extra leuk en spannend. Maaike en Esther hebben beide geen zin om te koken, dus bestellen ze wat eten. Ondertussen kleden ze zich aan voor de nacht. Esther kijkt in de spiegel en zucht diep. Ze weet dat ze wat luchtiger moet kijken, maar het geen wat ooit een fantasie was waarin zij de controle had is nu werkelijkheid en de controle over de situatie heeft ze nu ook al niet meer. Ze zucht nog een keer diep en loopt dan naar Maaike. "nou.. ik ben er klaar voor, denk ik.." Maaike kijkt Esther aan "ach joh. T komt allemaal wel goed" ze lopen naar beneden en roken nog een sigaretje."het is donker, laten we gaan"zegt Maaike "oké"antwoord Esther met een twijfel. En daar gaan ze. Ze doen hun jassen aan en gaan weer terug naar de hangplek van gister. Als ze daar aankomen zijn alleen Lucas en Dorian aanwezig. "He" roept Maaike van een afstand "waar is iedereen?" "zijn wij niet goed genoeg dan?"roept Dorian lachend terug. Esther die een hand van Maaike had gepakt stopt even en ademt diep in. Maaike wacht even en kijkt naar Esther. Dan knikt Esther naar Maaike en ze lopen weer door. "nou, wat meer mensen leek me gezelliger" zegt Maaike."hoi"zegt Esther als ze dichtbij zijn. "goh het praat" zegt Lucas op een sarcastische en lacherige toon. 3 paar ogen kijken hem vuil aan. "Lucas, ik waarschuw je" zegt Dorian op een rustige toon. Lucas haalt z’n schouders op en loopt op de meiden af. Uitdagend likt hij z’n tanden, zijn hoektanden zijn duidelijk te zien. Ze zijn groter dan die van een gemiddeld mens, en ook een heel stuk scherper. Hij loopt recht op Maaike af. Esther doet een stap op zij waardoor ze tegen Dorian aan botst. Snel doet ze een nog een stapje opzij. Lucas loopt een rondje om Maaike heen, en stopt weer vlak voor haar. "minder angst, maar ruik t toch"fluistert hij zachtjes in haar oor. Maaike weet even niet waar ze moet kijken. Ze voelt zich toch een beetje blozen, maar snel vermand ze zich. " man je meurt uit je bek, ga eens wat naar achter" en ze duwt Lucas naar achter. Dorian en Esther glimlachen. Lucas gromt even, "hmm een meisje met ballen, da’s weer eens wat nieuws. Zegt Lucas. Esther doorbreekt hun geruzie met een iets te hard ‘’Oha, kijk allemaal lichtjes. Maaike kijkt Esther vaag aan. De rest ook. Dan kijken ze omhoog. Nu ziet Maaike het ook. De sterren dansen! Ze draaien rondjes, gaan op en neer. "wow wat mooi" zegt ze. Dorian en Lucas beginnen te lachen. "dat zijn geen sterren meiden. Dat zijn elven, je weet wel beestjes met vleugels, net zo iets als muggen" zegt Lucas. Maaike kijkt hem ligt vernietigend aan "we weten heus wel wat elfjes zijn hoor." plots springt Lucas in de lucht en slaat een elfje op de grond. "ahw wat gemeen!"roepen de meiden en lopen naar t elfje toe. "arm ding"zegt Esther als ze hem oppakt. Ze sluit haar handen met het elfje erin. Zij en Maaike keren hun rug naar Lucas en lopen naar het bankje vlakbij Dorian. Voor ze kunnen zitten laat Esther het elfje uit haar handen vallen. "auw ze beet me! Dat doet pijn!" Maaike kijkt naar Esther en dan naar t elfje op de grond. Het ziet er uit als een mini versie van een meisje, met lang blauw haar en een blauwige huid, haar vleugels zijn groot en doorzichtig en ze koud momenteel op een stukje huid van Esther. "euhww grose" zegt Maaike. Lucas ligt in een deuk "jullie kunnen ook niet luisteren he? Ik zei toch dat t net muggen waren?" "ja, houd nou je kop maar, want helpen doe je ook niet."zegt Maaike "gaat t?" vraagt Dorian. Dorian gaat naast Esther zitten en bekijkt haar hand. Esther weet niet waar ze moet kijken. Ze voelt een tintel in haar onderbuik, en kijkt wanhopig naar Maaike, die haar op haar beurt weer dringend terug kijkt. Esther zucht even diep, en zegt dan met zachte en schorre stem:"ja, t gaat weer, niks aan de hand." zenuwachtig trekt ze haar hand terug en kijkt even naar Dorian die haar vriendelijk aankijkt. Ondertussen is Lucas bij hun komen staan. "hmm heerlijk die zoete geur van bloed" zegt hij. "laat t uit je hoofd" zegt Dorian rustig. "is al uit m’n hoofd, ik ben heus niet van plan jou speelgoed te slopen. Ik hou t wel bij mijn speelgoed" Daarop streelt Lucas met 1 vinger over Maaikes gezicht, die daardoor een beetje roder wordt. Esther kijkt met open mond naar wat ze ziet. Even weet Maaike niks meer te zeggen, maar dan breekt ze los van zijn aanraking, springt op en barst tegen hem uit:"Wat denk je in godsnaam aan t doen te zijn? Heb ik gevraagd om je aanraking? Zie ik er uit als je speelgoed? Dacht t niet! Dus blijf met die poten van me af! Anders...!ehmzz.." "ha ha ha anders wat? en zeg nou niet dat je er niet van genoot, want ik kon t voelen.."zegt Lucas met een lach op z’n gezicht. ‘’ En bovendien kan ik me herinneren dat je het lang niet vervelend vond dat ik je zoende.’’ Maaike wilde nog wat zeggen maar woorden schoten te kort shit, hij weet dus ook nog wat ik voel, fuck! Lucas begint te lachen. Dorian en Esther kijken van Maaike naar Lucas en weer terug, zonder wat te zeggen. ‘’Of is het kleine stoere meisje toch ineens bang dat haar wens zich verkeert heeft uitgepakt? Zijn de grote boze vampiers toch misschien wel heel eng?’’ Maaike en Lucas staan nog steeds tegen over elkaar. Maaike kijkt hem uitdagend aan. Ze weet niet zeker of haar opmerking te ver zal gaan, maar maakt de opmerking toch: ‘’ Nou, meneer de grote boze vampier, als je mij had willen bijten had je dat waarschijnlijk allang gedaan!’’ Dan doorbreekt Esther de stilte :"ik ga toch maar ff een pleister halen," ze staat op om weg te lopen, maar Dorian houdt haar tegen, "het is niet veilig alleen, we lopen allemaal mee." Hij kijkt dreigend naar Lucas terwijl Esther ligt smekend naar Maaike kijkt. Het contact tussen Lucas en Maaike is even verstoord, en Maaike pakt Esther bij de hand (die niet gebeten is) en zegt "nou kom op, dan" terwijl ze naar Lucas blijft kijken. Esther en Maaike lopen voorop, Dorian loopt achter ze aan. Terwijl Maaike voorbij loopt bekijkt Lucas haar nog een keer van top tot teen en likt over z’n tanden, dan sluit hij zich aan bij de rij en loopt naast Dorian. "respect Lucas, ze verdient respect!" fluister Dorian op een dringende toon. "ach man, hou jij t nou maar bij dat popje van je. Ik zie dat je haar wilt. Doe met haar wat je wilt, bemoei je niet met mij en wat ik doe" hun gefluister is zo zacht dat de meiden er niets van horen. Eenmaal bij het huis aangekomen loopt Esther naar binnen, Maaike wacht nog even en draait zich om. "Dorian, t lijkt me het beste dat jij haar even helpt, anders komt ze nooit meer naar buiten."Dorian kijkt r ligt verschrikt aan. Hij kan haar toch niet bij Lucas achter laten, die is niet te vertrouwen. Als hij haar bijt dan zal Esthers angst groter worden. "nee, ik blijf wel hier" zegt Dorian, strak kijkend naar Lucas. "ach, grote broer durft niet. Bang dat ik wat doe? ha ha ha, ik ben heus zuinig op mijn speelgoed." "ga nou maar, k redt me wel."zegt Maaike nog eens. Dorian knikt naar Maaike "pas goed op, als hij iets doet geef een gil." Dan loopt hij door naar binnen. Esther staat in de keuken en houdt haar hand onder de kraan, terwijl ze in zichzelf aan t mompellen is "t is de schuld van die ogen,bull… ik ben heus niet bang." Dorian legt een hand op haar schouder waardoor Esther een hoog kreetje uitlaat van schrik. "gaat t?" vraagt Dorian. "ja... t gaat. ik had je gewoon niet verwacht." zegt Esther terwijl ze strak naar t water kijkt. "ik bedoelde je hand" zegt Dorian met een lach. Esther wordt rood en zet de kraan uit."ohe.. ehm ja. Dat gaat ook goed." Ze draait zich om, om een pleister te pakken, maar botst tegen Dorian aan die iets te dicht achter haar stond. Ze zucht diep en kijkt omhoog in z’n ogen voor de eerste keer. In die ene seconde ziet Dorian van alles in haar ogen: angst, vrolijkheid, verwarring, spanning en... liefde. Hij schrikt ervan en kijkt nu zelf weg. "sorry" zeggen ze allebei. Esther pakt een pleister en doet het op het bloedende wondje. *Waarom keek hij weg?* Denkt ze. Ondertussen bij Maaike en Lucas: "durf jij wel alleen bij mij te blijven? Niet bang dat ik honger krijg? of je verander?" *oeh veranderen* denkt Maaike."tss storm in een glasie water, hoop geblaat. dat is t bij jou" antwoord ze "ohw ja?" de manier waarop hij dat zei zorgt ervoor dat Maaike meteen spijt had van haar opmerking, maar ze liet t niet merken. Lucas liep op haar af, tot hij slechts een paar centimeter van haar verwijderd was. Hij boog zijn hoofd naar haar nek, Maaike stond aan de grond genageld. "ik ruik je angst, een grote mond maar ondertussen." Op het moment dat Maaike dacht dat Lucas haar zou gaan bijten, doet hij weer een paar stappen terug. Maaike is opgelucht en teleurgesteld tegelijk. "nou goh jij durft hoor."zegt ze. Dan komen Esther en Dorian weer naar buiten. "hoi" zegt Esther zachtjes. "alles goed gegaan hier?"vraagt Dorian, Maaike en Lucas knikken. Esther ziet dat zij en Dorian midden in iets tussen Lucas en Maaike zijn gekomen, en kijkt Maaike vragend aan. Maaike schudt haar hoofd. "we hebben nog een paar uur, zullen we weer terug gaan naar de banken?" vraagt Lucas terwijl hij al begint te lopen. "ik moet nog even naar de wc" zegt Esther en loopt weer even terug naar binnen, waardoor ze Dorian en Maaike alleen laat voor t huis. "is alles echt goed gegaan, je ziet er wat geschrokken uit."vraagt Dorian, "niks wat ik niet aan kan."antwoord Maaike droogjes. "Ik heb je gewaarschuwd voor hem, je moet echt heel voorzichtig doen met hem in de buurt, je weet nooit wat hij doet." "hoe zit t met jou en Esther? Ik zie hoe je naar haar kijkt." vraagt Maaike gelijk terug. Maar voor Dorian antwoord kan geven is Esther alweer terug. "klaar" zegt ze. Maaike kijkt haar verstoord aan. Esther snapt er niks van. "nou dames, zullen we gaan?" de meiden knikken en volgen Dorian terug naar de bankjes. "je hebt nog steeds niet gezegd waar die andere zijn."zegt Maaike. Dorian kijkt even achterom naar de meiden. "die zijn aan t tappen, in plaats van elke avond versbloed vullen ze tonnen met bloed, zodat ze altijd wat klaar hebben liggen." Maaike en Esther slikken even, maar halen dan hun schouders op, want het is natuurlijk makkelijker. Aangekomen bij de hangplek zit Lucas al rustig op een bankje een sigaretje te roken. "zo zo, ook eindelijk aangekomen?" zegt hij lachend. Dan wijst hij naar Maaike en tikt met zijn hand op de lege plek naast hem, demonstratief loopt Maaike naar de andere bank en gaat naast Esther en Dorian zitten. Lucas kijkt naar Maaike op een donkere creepy manier. Zodat Maaike er de kriebels van krijgt. Opeens heeft Lucas zijn neus in de lucht. "eten" zegt hij, en weg was hij, op de zelfde manier dat hij gister deed. Maaike keek verbaast richting Dorian en Esther. Dorian haalde zijn schouders op en Esther keek even verbaast terug. Opeens hoorde ze een gil, alsof een vrouw zich zowat dood geschrokken was. Alle 3 wisten nu wat Lucas deed, hij was zich aan t voeden. Esther schrok van de gil en werd misselijk bij de gedachte, ze schoot even richting Dorian, die meteen een arm om haar legde, waardoor Esther meteen weer terug schoot. Maaike Was te verbaasd om ook maar iets te doen. Zeker wanneer Dorian vertelde: Hij is haatzuchtig als hij zich voed, alle medeleven ebt dan uit hem weg, en hij laat zijn slachtoffers vreselijk leiden. *ja hoor* dacht Maaike *krijg ik een keer gevoelens, zijn ze voor een sadistische creep, met ontzettend mooie ogen en die aan mij gewaagd is*ze schudt haar hoofd om de gedachte af te schudden. Maaike en Esther steken een sigaretje op. "die dingen zijn dodelijk." zegt Dorian. "ach zegt Maaike, beter zo dood dan door een paar tanden sterven. En tegen de tijd dat mijn longen zwart zijn ken je me toch veranderen? Dan heb ik er geen last meer van" antwoord Maaike. Esther en Maaike moeten er beide om lachen. Dorian kijkt verbaast, dan zegt hij: Dit is de eerste keer sinds tijden dat ik mensen zo zie lachen" ook hij kan z’n lachen niet inhouden, de meiden werken aanstekelijk. Maar ondertussen beseft hij goed wat Maaike gezegd heeft, en vraagt zich af hoeveel waarheid erin zit."zo vrolijke bende hier" horen ze iemand zeggen, en ze kijken om. Lucas is weer terug gekomen van het voeden en gaat dicht bij Maaike zitten ondanks dat hij op de andere bank zit. Maaike kijkt hem aan, ze probeert een blik vol afschuw te geven maar er sluipt toch een spoor van bewondering in doordat Lucas haar heel diep in haar ogen kijkt en lacht. Het lijkt wel of ze een spoor van vriendelijk ziet, maar voor ze er goed naar kan kijken is het weg. "het wordt bijna licht, het is tijd voor ons en voor jullie om te gaan." "je hebt gelijk, we zullen gaan" zegt Maaike "het was een lange nacht" Iedereen staat op van hun plek. "nou was gezellig, wij gaan. aju, tot ziens maar weer." vervolgt ze. "zie je wel weer lekkertje," zegt Lucas en knipoogt naar Maaike. "moet je maar hopen" antwoord ze. "Dorian, was gezellig. Zie je morgen of ehm straks we weer" zegt Maaike terwijl ze haar rug naar Lucas keert. "insgelijks Maaike, jij ook tot ziens Esther, ik wens je een fijne dag rust, en hoop jou morgen weer te zien." Hij pakt Esthers hand en geeft r een kus op. "ja, doei, hopelijk ook tot morgen.. enne slaap ze." zegt Esther terwijl ze in zijn ogen kijkt. Dit keer kijkt hij niet weg. Dan keert Esther zich naar Lucas "doei" zegt ze. Lucas steekt alleen even zijn hand op. Dan lopen Esther en Maaike richting huis, de vampiers achter hun latent. Esther kijkt nog een keer om en zucht diep als ze ziet dat Dorian en Lucas hun na staren. Dan keert ze zich weer om en loopt weer door. Eenmaal thuis pakken de meiden wat te drinken en een zak chips. "wat is ie toch leuk he?"vraagt Esther. "ja zeker, zijn ogen, zijn haar en zijn attitude." Esther trekt haar wenkbrauw op, "we hebben t zeker niet over de zelfde.." Maaike en Esther kijken elkaar aan en beginnen te lachen. "Ik vind m echt leuk, maar ik denk niet dat hij mij leuk vind, want toen hij binnen was hier en ik eindelijk de moet had om in z’n ogen te kijken, nou toen keek hij meteen weg.." "hmm vreemd, maar ik weet dat hij jou wel leuk vindt hoor, ik zie hoe ie naar je kijkt." "sure, jij hebt haast alleen oog voor die koelbloedige creep" Esther moet om haar eigen opmerking lachen, Maaike kijkt Esther aan en begint dan ook te lachen "ja ik weet ‘t hij is wat anders, maar ik weet niet of ik ‘m leuk vindt nog, hij is wel knap... maar ik weet t niet hoor.
‘’Het is wat Dorian zei he?’’ Vervolgende Maaike vervuld van twijfels. ‘’Hij is nu niet wat je noemt ongevaarlijk. En wat als hij me nu echt ziet als zijn speeltje, dat wil ik niet hoor! Ik wil zijn meisje zijn, z’n grote liefde!!’’ Esther moest lachen. “ hou maar op Maaike”, je bent helemaal weg van die gozer!!’’ ‘’Denk je?’’ vroeg ze. ‘’ja.’’ Zei Esther. “wel zeker. Je blijft het maar over hem hebben en ik zie toch hoe je naar hem kijkt.’’ Maaike kreeg een giechel bui waar ze Esther in mee trok. ‘’Maar Es, jij vindt Dorian ook helemaal leuk denk!’’ het was geen vraag van Maaike maar meer een constatering. Esther wilde het er niet over hebben, en prate ook over Maaike haar opmerking heen. “ Maar we weten nu in ieder geval wel dat de spell heeft gewerkt! Anders hadden we niet van die nare elf dingetjes gezien. Wat een klere beesten!’’ De meiden moesten er om lachen.
Esther en Maaike werden moe en lieten alles voor wat het was. Ze gingen naar boven om te douchen en te slapen. Maaike zuchtte voor dat ze in slaap viel: “ Hij is echt zo leuk!’’ Na dat de meiden die nare elfjes hadden ontmoet hadden ze, ze nooit meer gezien. Of wat dat betrof andere vampiers. Het waren altijd de zelfde. De meiden vonden dat lang niet erg dan konden ze, vooral Esther, er rustig aan wennen. De meiden bleven naar de bankjes komen. Ze hadden ondertussen al aardige vriendschap gesloten met de vampiers. Ze waren niet echt bang, maar Esther was altijd erg op haar hoede, vooral als Lucas in de buurt was. Wat dat aanging nog meer als hij er niet was en ze hem niet kon zien. Maaike op haar beurt had helemaal nergens last van. Lucas lukte het soms nog wel om haar angst op te wekken, maar de andere jongens helemaal niet. Dat kwam puur omdat ze van af het aller eerste begin de strijd met Lucas was aangegaan. Voorlopig was die strijd nog niet getreden en zeker nog niet gewonnen. Esther was er helemaal niet blij mee dat Maaike Lucas zo uitdaagde. Ze hoopte met heel haar hart dat het inderdaad gewoon een spelletje was en niet een lekker hapje. De meiden bleven s’avonds naar bankjes gaan. Hoe vaker ze heen gingen, hoe meer Maaike ging voelen voor Lucas. Ook Esther ging steeds meer voelen voor Dorian, maar dat nam haar angsten zeker niet weg. Ze wisten nu al twee a drie maanden dat de jongens vampiers waren. De avonden waren gezellig maar werden ook een beetje eentonig. Ze kwamen naar de bankjes. Esther zat veel bij Dorian. Maaike maakte grapjes met Valdec en William of ze ging weer de strijd aan met Lucas. De avonden waren zeker niet zaai, maar heel speciaal was het niet meer. Voor Esther wel. Ze had nog steeds moeite met het hele vampier gebeuren en voor al met Lucas.
Ook die middag waren de meiden weer laat wakker. Maaike sprong nog een keer onder de douche terwijl Esther ontbijt voor hun klaar ging maken. Maaike was normaal altijd snel klaar met douchen alleen nu duurde het een eeuwigheid. ‘’MAAIKE!” riep Esther hard naar boven. ‘’Wat ben je allemaal aan het doen? We gaan eten. Kom naar beneden!’’ Al snel hoorde Esther Maaike de trap af rennen. Esther keek verbaast. “Wat zie er mooi uit.” zij ze. “ waar voor?” Maaike moest lachen, ze zei: “ niet waar voor. Het is meer voor wie!’’ ze bleef die lach op haar gezicht houden en ook Esther moest er van lachen. ‘’jij ziet er ook mooier uit zie ik.’’ Zei Maaike. Esther bloosde. “ ja. Laten we maar gaan eten.’’ Onder het eten waren de meiden aan gezellig aan het kletsen toen er op de deur werd geklopt. ‘’wie kan dat nou zijn?’’ vroeg Maaike zich hard op af. Ze stond mopperend op in de wetenschap dat het niet Lucas kon zijn om dat de zon nog niet onder was. Maaike liep naar de deur en deed deze open. Er stond een rare man in deur opening die eigenlijk meteen naar binnen probeerde te stormen. Maaike maakte een verbaast geluidje en blokkeerde de ingang verder naar binnen. Ze bekeek de man eens goed, terwijl Esther nieuwsgierig naar de deur kwam lopen. De man was erg groot en log. Hij had een beetje blauw achtig haar en fletse, grijze ogen. Zijn kleren waren erg rommelig en hier en daar gescheurd. Zijn huid zag er droog, onverzorgd uit. Esther kwam dicht achter Maaike staan en vroeg zachtjes: ‘’ Wie is die kerel?’’ ‘’Ik zou het niet weten.’’ Zij Maaike een beetje pissig, omdat haar ontbijt was verstoord en omdat tegen al het beter weten in niet Lucas was die voor de deur stond. Ze vervolgende tegen de rare vent; “ wie bent u en wat komt u doen?’’ De man had een vreemde, toonloze rauwe stem. Hij zei. “ ik heb lust!’’ De meiden keken elkaar aan met een blik van die-kerel-is-totaal-geschoffeld. Voor dat Maaike de man de deur had kunnen wijzen, kwam er uit de man zijn rug een soort van vleermuis achtige vleugels. Ze waren groot en zwart leer achtig. Esther maakte een angstig geluidje en Maaike haar mond viel open. De man, of het hij ook was, zijn handen waren groot en klauw achtig. Hij duwde Maaike met een grommend geluid uit de weg en vloog naar Esther. Maaike klapte hard met haar hooft tegen de onderste treden van de trap en bleef even versuft liggen. Met uit gestrekte klauwen probeerde hij haar keel te grijpen. Esther gilde hard, Maaike herstelde zich weer wreef over haar pijnlijk hooft. Het vreemde geval had Esther rond haar keel vast. Esther had onder tussen al een beetje een blauw hooft van het tekort aan zuurstof. Met een gil sprong Maaike de man op zijn rug. Dat had het gewenste effect. De man draaide zich grommend en brullend naar het nare ding wat nu aan zijn rug bengelde. Toen hij zich om draaide gaf Esther een kreet van pijn. De man had met zijn klauw Esther over haar arm gekrast waar nu een flinke hoeveelheid bloed uit gutste. “AUW’!!!” bracht Esther moeizaam uit. “ Hij krapte me!!’’ Dat Maaike zag dat de man haar vriendin pijn had gedaan ontketende ze zich in woede. Maaike probeerde die kerel zijn ogen uit te krabben. De huid van de man voelde ruw en droog aan. Ze voelde een vochtig iets onder haar vinger, ging er van uit dat het de man zijn oog was, en stak haar vinger er in. Esther die had gezien dat Maaike inderdaad haar vinger in de man zij n oog had gepropt, begon Maaike luidkeels aan te moedingen. “Go team, Go team, Woehoe!’’ Zo maakte Esther een soort van cheers. Onder tussen had de man zich van Maaike ontdaan en was de deur uit gerent. Maaike kon nog net zien hoe de man zijn gezicht er uit zag naar haar furie van de nagel aanval. De man zijn linker ook zat dicht en onder het oog lid kwam iets vloeibaars uit, dat er niet uit zag als bloed, maar de meiden gingen er van uit dat het wel zijn bloed was. De rest van zijn gezicht, nek, schouders en boven armen zaten ook onder het rare vloeibare spul. De meiden konden duidelijk zien waar Maaike de man te Pakken had gehad.
Maaike klapte de deur met een harde klap dicht en zakte er hijgend tegen aan. “Fuck”!” was haar hijgende opmerking. “ Wat een klote hommel! Wordt je nog met al dat gezeur in eigen huis aan gevallen door een iets, vleermuis in vermomming’’ Esther moest er om lachen, en Maaike uit eindelijk ook wel. Esther keek naar haar arm. “ ow, auw.’’ Kraamde ze uit. ‘’Daar hebben we een behoorlijk grote pleister voor nodig!’’ De meiden waren lacherig door de schrik. Ze liepen naar de keuken om Esther haar arm te verbinden, die aardig aan bloeden was. Maaike maakte Esther haar wond schoon, onder een boel gejammer van Esther. Toen Maaike klaar was met Esther haar arm en dat de Meiden van de schrik waren, was het al rond zonsondergang. Maaike keek Esther vragend aan. Ze wilde Lucas graag weer zien, maar was bang dat Esther niet mee wilde aan gezien het voorval met de man, en ook wilde ze liever niet alleen over straat wegen dat zelfde voorval. Esther gaf antwoord op de ongestelde vraag. “ We gaan de jongens zoeken en vragen wat voor mafketel die man was.’’ Voor dat Esther was op gestaan had Maaike haar make-up gecheckt en stond al bij de deur. Esther moest er om lachen. “ ja, we gaan naar Dorian en Lucas.”
De meiden liepen hand in hand richting de jongeren plekken. Toen ze halver wegen ware stopte Maaike met lopen. Ze had een kind horen huilen. Esther had het ook gehoord. Even later zagen ze het kind. Ze schatten hem ongeveer een jaar of acht, al was hij wel groot voor zijn leeftijd. Het kind had bruin haar en grote schijnbaar onschuldige bruine ogen. Maaike liep meteen naar het kind toe dat tranen met tuiten huilde. “wat is er lieverd?’’ Vroeg ze. “ Waar is je mama?’’ Het jongetje huilde, en zei tussen de snikken door dat hij het niet wist. ‘’Hoe heet je?” Vroeg Maaike. ‘’Aurin” was het snikkende antwoord. Esther hield zich op de achter grond, ze kreeg een naar gevoel bij Aurin. Maaike vervolgde tegen het kind; “ nou we gaan je mama wel zoeken, kom maar mee.” Aurin stopte met huilen en keek Maaike lachend aan. ‘ ik heb zo’n honger.’’ Zei hij. ‘’Nou,’’ Zei Maaike. “ dan moeten we zorgen dat we langs de snackbar lopen he?’’ Aurin zei niets, dus Maaike keek vragend naar hem. “Weet je waar ik wel van houd?’’ vertelde Aurin. “ van zoetigheid! Jouw zoetigheid!” Esther had nu door wat er mis was het kind was geen gewoon jongetje, maar een mini vampier. Esther verstijfde meteen. Maaike was totaal overdonderd toen Aurin haar met grote kracht naar zich toe trok. Ze keek verbaasd naar het kind, dat ineens erg grote hoektanden had. ‘’Shit!’’ kreunde Maaike. ‘’Klere jong!’’ ze voelde dat ze geen kant meer in kon. Esther begon in de paniek om Dorian te roepen. “ Dorian! Jongen waar ben als ik je nodig heb?’’ ze schreeuwde hard. Maaike voelde dat Aurin zijn tanden zachtjes in haar nek zetten. Ze duwde hard tegen het kind aan dat even wankelde en toen haar los liet. Maar voor dat de meiden de benen hadden kunnen nemen had Aurin Maaike alweer te pakken. Op dat moment horde ze een onvriendelijke, harde, maar bekende stem die woedend, sterker nog razend klonk. “ Aurin! Jij vuil klein Adder gebroed!’’ Uit de schaduwen kwam een razende Lucas te voorschijn, op de hielen gevolgd door Dorian die eerder geschrokken leek dan boos. ‘’ hoe haal je het in je hooft, smerig rot kind! Ging Lucas schreeuwend verder. Aurin had Maaike allang weer los gelaten. Maaike zat verbluft op de grond en volgde de idiote situatie met open mond. Dorian was bij Esther gaan staan. Hij keek bezorgt naar haar arm. Hij leek aan haar arm te ruiken. Hij maakte een boos geluid. Dat klonk als ‘schurft’ en ‘demon’. Hij draaide zich om een was weer op de vampieren manier verdwenen. Onder tussen was Aurin doodsbang van Lucas. Lucas was nog niet klaar met tegen Aurin schreeuwen. “ zij is van mij, kleine bron van….. Zo ging hij door. Aurin stotterde allemaal onsamenhangende dingen. “ Ik wist het niet heer Lucas” en “ ik wilde haar niet echt eten.” Lucas liet hem praten, maar vertelde er wel bij dat hij het niet moest wagen om weg te gaan. Lucas liep naar Maaike. En pakte haar hooft vast, en drukte die ruw naar de zij kant zodat hij haar nek kon zien. Maaike duwde hem hard terug maar Lucas scheen het niet te merken. ‘’Jonge,’’ Zei Maaike boos. ’’ je mag me hooft er wel gewoon aan laten zitten hoor!’’ ‘’Hij heeft je gebeten’’ antwoordde Lucas nog steeds razend. ‘’ah, wel nee. Was haar weer woord. Ze streek met haar hand over haar hals. Toen ze naar haar hand keek zag ze de rode kleur van bloed op haar vingers zitten. Esther werd bleek toen ze het zag. Maaike keek vragend naar Lucas: “ nou had ik altijd gedacht dat vampier worden pijn deed… valt dat even tegen.’’ Lucas zuchtte. ‘’Stel je niet aan.’’ Zei hij geïrriteerd. “ je hebt alleen maar een schrammetje. En als iemand je bijt ben ik het.’’ Hij boog zich naar haar nek toe. Ze voelde zijn adem tegen haar nek aan, maar bleef gewoon zitten. “ bang he?” zij Lucas met een gemene lach. Terwijl hij z’n lippen tegen haar hals vleide. Maaike duwde hem nu wel weg. “ bijten tot daar aan toe, maar je blijft met je poten van me af!” zij ze geschrokken. Nu was Lucas in de war, hij voelde dat ze meer voor hem voelde en toch duwde ze hem weg. Hij liet niet zien dat hij het snapte en keerde zich weer naar de kleine Aurin. ‘’jij gaat er aan!’’ tierde Lucas op nieuwe naar hem. “ smerig monstertje.” Op dat moment kwam Dorian terug, die voor de meiden op mysterieuze wijze voor Lucas verscheen. ‘’Laat hem’’ zei hij scherp.’’ ‘’ zij is van mij!’’ wierp Lucas terug. Dorian wierp hem waarschuwende blik toe, en de jongens verdwenen beide. Ook Aurin verdween.
Esther liep nu naar Maaike toe. ‘’waar zijn ze heen?’’ vroeg ze. Maaike zei. ‘’ waarschijnlijk naar de bankjes laten we ook daar ook maar heen gaan.’’ De meiden gingen op weg naar de hangplek. Ze zorgden er wel voor dat ze niet meer op andere mensen letten. Twee keer op een dag worden aangevallen is wel genoeg. Toen de meiden bij de bankjes kwamen, zaten daar geen Dorian of Lucas. Damian, valdec en William zijn er wel. De jongend begroeten de meiden. ‘’ hoi jongens.’’ Groeten ook de meiden.’’ Waar zijn Lucas en Dorian?’’ vroegen de meiden in koor. ‘’Dorian had wat te doen.’’ Vertelde Valdec. ‘’en Lucas is nog al pissig geloof ik’’. Hij lachte plagerig naar Maaike. Ze moesten allemaal lachen. De meiden konden het goed met de jongens vinden ook de jongens vonden het leuk als zij er waren. Vooral William en Esther waren net als broer en zus. Esther was gezellig aan het babbelen met William. Maaike zat ongeduldig met haar voeten te wiebelen terwijl ze vol ongeduld wachten op Lucas. Ze was bang dat ze dit keer wel te ver was gegaan, en hem dus wel boos had gemaakt. Valdec had het geroken. “ waar wacht je nu op?’’ Vroeg hij. ‘’Lucas komt echt niet hoor.’’ Maaike keek verbaast naar Valdec. ‘’O,ja,’’ constateerde ze. ‘’ je hebt het zeker geroken.’’ Valdec lachte vriendelijk maar plagerig naar haar. “ Nou weet je, Zei Maaike. ‘’Ik ga hem wel zoeken.’’ Ze gooide alle voorzichtigheid over boord samen met haar angst om weer te worden aan gevallen. Valdec keek verbaast maar geamuseerd naar haar. “ Nou als er wat gebeurt gil je maar hard dan ben ik er voor je het weet’’ Esther keek op van haar gesprek met William. “ Wat ga je doen?’’ vroeg ze. “ je laat me zeker toch niet alleen?’’ Maaike keek lachend naar Esther. “ je bent wel veilig bij William hoor. En ik red me wel maak je maar niet druk. Enne… ik ben bang dat ik nu toch iets recht te zetten heb, voor dat ik het weer eens voor me zelf verneuk.’’ Esther wist dat Maaike daar misschien wel eens gelijk in kon hebben, melde dat zich inderdaad wel veilig bij de jongens voelde en dat Ze voorzichtig moest zijn. Maaike liep weg van de hang plaats en stelde al haar zintuigen in om te kijken welke kant ze in moest gaan. Ze liet een bezorgde en een toch wel een bange Esther achter.
Maaike liep wat rond toen ze op een moment voelde dat er wat in de buurt was. Ze liep voorzichtig de hoek om. Wat ze zag had ze eigenlijk niet verwacht, maar ze wist dat ze zoiets vroeg of laat mee zou maken. Dorian was zich aan het voeden. Hij had een doodsbange vrouw vast ze was op z’n hoogst einde twintig. Dorian keek verstoort om. Vlug draaide Maaike zich om. “ ik wacht wel even tot dat je klaar bent.’’ Antwoordde ze vlug. Ze stond met haar rug naar Dorian en zijn eten toe. Maaike wipte geduldig op en neer terwijl ze een deuntje neuriede.
Ondertussen voelde Esther zich nog niet helemaal op haar gemak bij de drie jongens. De jongens probeerde haar gerust te stellen, dat ze haar niet zouden eten en dat ze konden voelen dat het goed ging met Maaike. Na een tijdje had Esther door dat je jongens echt meende wat ze zeiden. Esther geloofde wel wat de jongens zeiden over dat Maaike veilig was, maar dat haar bezorgdheid niet weg. “weet je zeker dat het goed met haar gaat?’’ Vroeg ze dan ook al voor de zoveelste keer aan William. “als Maaike die creep, oh sorry, Lucas wel heel erg boos heeft gemaakt dan heeft ze waarschijnlijk een groter probleem dan dat ze zelf inziet!’’ William glimlachte geruststellend naar Esther. “ Maak je maar geen zorgen, ze is momenteel bij Dorian en ik denk niet dat die gaat vertellen waar Lucas uithangt.’’ ‘’ Nou dat hoop ik dan maar.” Zei Esther onzeker. ‘’lieverd,’’ kwam Valdec er tussen. “Dorian is een stuk wijzer en zorgzamer dan Lucas, hij mag Maaike. Hij laat haar echt niets over komen hoor. Hij zegt dat ze samen met jou de sfeer weer heeft terug gebracht. Bovendien heb ik Maaike beloofd dat ik haar zou beschermen.’’
Toen Dorian klaar was met voederen draaide hij zich om, liet hij de vrouw voor wat ze was en tikte Maaike op haar schouder. “Ik ben klaar met eten hoor.’’ Zei hij op gerust stellende toon. ‘’ Waar is Esther?’’ vroeg hij er meteen achter aan. ‘’maak je om haar maar geen zorgen.’’ Antwoordde Maaike.’’ Ze is bij de jongens en ik geloof dat willam nog eerder het loodje zal leggen dan dat hij Esther wat laat over komen. Maar nu we het toch over haar hebben, wat vind je nou van haar?’’ Dorian moest lachen om de manier waar op Maaike nergens geen doekjes om wond. “ ik denk dat het nu niet echt de tijd is om het daar over te hebben.’’ Zei hij. ‘’maar wat kwam je doen?’’ Maaike moest lachen. “ je lult er om heen kerel! Ik kwam even kijken hoe je dat meisje op at, nou goed.’’ Lachte ze. ‘’Het was niet echt de bedoeling dat je zoiets zou zien.’’ Verontschuldigde Dorian zich. ‘’sorry.’’ ‘’nou ja.’’ Zei Maaike. ‘’het is nu niet zo dat ik niet wist dat je mensen stuk bijt of zo hoor. Maar goed, wat ik wilde vragen weetje waar Lucas is? Ik moet je vertellen dat ik denk dat ik een heel klein pietsje te ver ben gegaan…’’ Dorian keek haar aan. “wil je hem gaan zoeken? Maar dat kan wel eens heel gevaarlijk voor je zijn.’’ Maaike was bang dat ze hem kwijt zou raken voor dat er zelfs iets viel kwijt te raken, ze probeerde het te verbergen voor Dorian en dat lukte aardig, omdat ze op het moment zelf niet wist wat ze voelde. ‘’ja ik wil hem zieken!’’ zei ze ferm. ‘’ zo makkelijk komt ie niet van me af. Ik wil even wat dingetjes duidelijk maken en recht zetten. Bovendien als ie me wil bijten doet hij dat even goed wel vroeger of later.’’ Bij dat idee ging er een rilling over haar rug. ‘’ ga jij maar naar Esther, ik weet dat je dat wilt. Ik ruik dat niet dat zie ik!’’ lachte ze. ‘’ Vertel mij waar Lucas is.’’ Zei ze met een dringende onder toon in haar stem. Met een diepe zucht gaf Dorian aan haar toe. Hij vertelde haar hoe ze Lucas kon vinden. “Maar je moet wel uit kijken.’’ Liet hij haar beloven. ‘’Je gaat zijn jaag gebiedt in’’. Zonder nog een woord tegen Maaike verdween hij, en verscheen weer naast Esther op het bankje. Hij sloeg meteen een arm om haar heen. Esther gaf een gilletje van de schrik. Ze duwde de arm van Dorian van zich af. Ook zij had momenteel zo veel verschillende emoties dat ze niet wist wat ze precies voelde. Dorian raakte in de war van de gevoelens die hij bij Esther opmerkte, ze waren onsamenhangend. Hij sloot zich er voor af, hij wilde later wel gewoon met haar praten over hoe het verder zou gaan. Want hij wist als hij de andere jongens nu weg zou sturen dat Esther hem ook zou smeren. Esther keek Dorian vragend aan. “ ja, ik kwam Maaike tegen.’’ Beantwoorde hij Esther haar ongestelde vraag. ‘’ Ze is nu Lucas gaan zoeken.’’ Valdec maakte een onheilspellend grommend geluid en Esther haar mond viel open. ‘’ heb je Maaike verteld waar Lucas is? Hoe heb je dat nu kunnen doen, je zei zelf dat hij gevaarlijk is!’’ .Eindelijk was Maaike aan gekomen op de plek die Dorian had beschreven. Het was een donkere plek. Naar haar idee precies wat Lucas paste. Ze begon de plek te verkennen, liep rond en luisterde ingespannen. Maaike hoorde of zag niets van Lucas of van wat dan ook, ze zuchtte opgelucht en teleur gesteld tegelijk. Ze wilde zich net om draaien toen ze een harde gil hoorde. Nou daar zul je hem hebben hoor. Dacht Maaike. Ze kreeg een heel naar gevoel van de gil. Het was een zelfde soort gil als ze al eens eerder had gehoord als Lucas ging voederen. Er liep een koude rilling over haar rug. Ze hoorde het meisje dat Lucas had gevangen huilend smeken om haar leven. “Doe me alstublieft geen pijn!’’ gilde ze. Ze hoorde Lucas vreugdeloos lachen. Het meisje bleef huilen. Ze liep naar de plek waar van de gil kwam. Toen ze daar aan kwam zag een zelfde schouwspel als ze eerder die avond had gezien toen Dorian zich aan het voeden was. Lucas was zich aan het voederen. Hij had het meisje stevig vast. Maaike schatte het meisje een jaartje of twintig, eenentwintig. Net zo oud als dat ze zelf was. Daar was die koude rilling weer. Waar heb ik me zelf nu weer ingedraaid? Vroeg Maaike zich in stilte af. Ze liep naar een donkere schaduw plek een schraapte haar keel. Lucas keek zo woedend haar kant op dat ze meteen spijt had van haar actie. Hij smeet zijn voedsel ruw aan de kant. Het meisje bleef levenloos liggen op de plak waar Lucas haar neer had geg