Het zal eens niet..
..Alsof het lot er mee speelt.. Precies nu ik laatst schrijf dat ik na 3 maanden radiostilte tussen mij en Tim hem nog steeds even erg mis als in het begin.. Of misschien wel meer zelfs.. Stond ik gister ineens oog in oog met hem.. Nooit kom ik hem ergens tegen.. Nooit zie k m lopen of rijden.. Hij leek van de aardbodem verdwenen.. Tot vannacht..
Hij glimlachte.. We spraken eventjes.. Of alles goed ging.. En waarom hij nooit meer had gereageerd op de sms die ik hem toch weer had gestuurd vandeweek.. ("hoi hoe is het met je? X" ik kon het niet laten) hij zei dat ie z'n telefoon heeft weggegooid.. Ehm Oke.. We konden niet echt praten hij kwam met een maatje door de drive.. En zat aan de andere kant van de auto.. En ik was aan het werk.. Bovendien zat marlon er vrolijk doorheen te babbelen over het tripje dat hij naar Schiphol ging maken later op de nacht om zn zus of weet ik wie af te zetten.. Tim zat me tijdens marlon z'n vrolijke gebabbel heel de tijd met die lieve glimlach aan te kijken.. Hij ging nie mee.. Hij moest "ergens" afgezet worden door hem.. Toen ik vroeg waarheen? Zei hij grappend dat ie naar huis ging ofzo.. Toen ze wegreden keek Timmy nog om en gaf me die glimlach die k al die maanden gemist had.. Die blik van.. Geruststelling.. Als ik weleens onzeker was over z'n gevoelens voor mij..
En nu.. Ben ik kapot.. Ik zit er compleet doorheen constant springen de tranen in m'n ogen.. Ik mis hem zo verschrikkelijk.. Hij en ik.. Het klopte gewoon.. Ondanks alle praktische bezwaren..
green-eYeS, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende