Het zal wel

Het was weer een boring day op kantoor en terwijl ik een beetje aan het surfen was (in de baas zijn tijd natuurlijk) kwam ik in eens hier terecht.
En ach wat heb ik te verliezen, ik heb in ieder geval weinig te verbergen, en iedereen heeft me altijd gezegd dat ik een boek zou moeten schrijven over mijn leven. Niet dat er nu noch veel aan is in vergelijking met de tijd dat ik in Amsterdam woonde, 7 nachten per week ging stappen, iedere keer helemaal naar de klote thuis kwam of in ieder geval iets van een of ander verdovend middel in mijn bloed had. Dood gaan we toch!! Nu woon ik samen in Dublin, ik heb een baan op kantoor van negen tot vijf (8 tot half 5) woon in een huisje met alles er op en er aan en ben zelfs voorbereidingen aan het treffen om een huis te kopen. GATVERDAMME WAT BEN IK EEN BURGERTRUT GEWORDEN!! Als iemand mij een jaar geleden dit verteld had dat ik nu hier zou zijn. Een normaal leven zou leiden dan had ik hem heel erg hard uitgelachen. Maar om heel erg eerlijk te zijn................................................................................
het bevalt me eigenlijk wel.
Groeten ui ierland