.Hetgaatniet.

Ik kan niet verder.
Het spijt me heel erg.

Ik ben een brief aan het schrijven.
Voor jou.
Als ik er niet meer ben.

Dan weet je, dat dit niet door jou komt.
Dat je me niet had kunnen helpen.
Dat je er niks aan kan doen.
Dat het mijn tijd was om te gaan.
Dat ik de pijn echt niet meer aankon.
Dat ik alles heb gegeven.
Dat ik heb gevochten tegen alles, tegen de stemmen in m'n hoofd.
Tegen mijn verdriet, tegen mijn pijn.

Onthou.
Dat ik van je hou.
Ik zou echt zielsveel van jou.
Ik kan het niet uitleggen hoeveel.
Je zal nu wel denken.
Waarom ga je dan.
Maar ik kan gaan.
't Is wel goed.
Vertrouw me maar.
Het komt echt niet door jou.
Ik ben zwak.
Ik geef op.
Ik wil sterk zijn.
Maar het lukt me niet.
Als ik 's Avonds alleen ben.
In het donker.
Huil ik alles van me af.
Een maand, twee maanden.
Het lukt nog wel.
Maar nu.
Nu gaat het niet meer.

Wil je me begrijpen.
Wil je me laten gaan.
Wil je dat voor mij doen.
Wil je dan tegen iedereen zeggen dat ik van ze hield.
Wil je verder leven.
Wil je niet al te veel verdriet hebben.
Wil je sterk blijven, zoals je nu ook bent.
Wil je soms nog aan me denken.
Wil je gelukkig zijn, en alles achterlaten.
Wil je het die jongen niet teveel kwalijk nemen.
Wil je van me houden, ook als ik er niet meer ben.
Wil je voor me bidden.
Wil je soms dan nog even naar me kijken.
Wil je onthouden, dat het moest.

Als ik er ben.
Daarboven.
Zal ik van je houden, zal ik over je waken.
Zal ik je beschermen.
Ik zal zorgen dat dit niet met jou gebeurt.
Dat je je nooit zo zal voelen.
Dat je jezelf niet zoveel pijn doet.
Ik beloof het.
Ik hou van je.
Echt waar! verliefd
06 aug 2006 - bewerkt op 13 sep 2006 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van dnies
dnies, vrouw, 32 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende