hier tussen niets

in dit huis is nooit rust geweest,
mijn rust werd gevonden in drugs
hier kwam ik binnen in een LSD trip
hier ging ik weg stoned
om niet terug te komen.

nooit heb ik echt de wereld begrepen,
naja begrepen, ik snapte de wereld,
maar begreep niet dat mensen zo waren.

vroeger moest ik altijd eerlijk zijn,
met eerbied voor al dat leeft.
maar hoe ouder ik werd,
hoe beter ik kon zien, hoe groter de illusie

toen ze mij vertelde dat sinterklaas niet bestond
was mjn hart gevuld met grief, en haat
hoe konden ze me al die jaren hebben voor gelogen.
hoe hebben ze samen kunnen spannen tegen mij
en oneerlijk hebben gedaan.

mijn wonden heelde niet,
ik drogeerde ze, zodat ik niet boos zou worden.
middelbare school was niet anders
een gebouw vol leugens en bedrog
en wanneer ik sterk genoeg was daar doorheen te prikken
dan moest ik maar mijn mond voor me houden.

ik zeg je nu dat sinterklaas niet bestaat,
daarmee bedoel ik de goed gevige man
die geeft zonder te vragen, slechts eerlijkheid en goed gedrag.
die goed heilig man bestaat niet, niet zonder een boot vol slaven.
en wat lijkt het veel op onze democratie.

opgegroeid in de verzorgings staat, met een afnemende onderwijs structuur.
de verzorgings staat zien vallen als de muur
onze vrijheid en heiligman ontnomen door het einde van oorlog
slechts om oorlog te prolongeren op een ander veld
ons schijnheilige democratie die zich gaarne voor doet als sinterklaas
is nu zo geworden,
maar wij zijn niet meer de kinderen, wij zijn de zwarte piet.

ik heb me altijd verzet
altijd in strijd met de gevestigde orde
nooit een dag rust, want die gaven zij me ook niet
snappen jullie niet wat er gaande is ?
zien jullie niet hoe jullie bedrogen worden ?
die nette pakken en strop dassen ?
het zijn en blijven stropdassen.

soms dan heb ik nog hoop.
maar die vergaat wanneer er maar iets aan het licht komt.

ik heb hoop, voor een ander,
voor jullie, die enkelingen die snappen
want de rest is blind en volgzaam
verzet je tegen mij, en de rest,
dan is er hoop voor je,

bedenk eens dat er vroeger slechtere tijden waren.
de jaren tachtig waren diepe ellende
de economie ging slecht, de russen voor de deur
maar er was genoeg voor iedereen.
nu gaat het economisch beter, hebben we minder enge vijanden
we kijken immers iedere dag ijdel in de spiegel.
maar er is niet genoeg voor iedereen.
maar trots kloppen we ons op de schouder
dat we zo goed zijn, en dat we vooruit gaan.
en angstig zeggen we dat de economie onstabiel is
zodat wij gereserveerd leven.
straks hebben we die keuze niet meer
die wordt voor ons gemaakt
zoals de ouders een keuze maken
om te vertellen dat sinterklaas niet bestaat.

je wordt opgevoed om te liegen
je wordt getraind om eerlijkheid achter te laten
je wordt geleerd om te wantrouwen
en alle goede normen en waarden te devalueren.

mijn tirades zijn misschien komisch
mischien omdat ik water naar de zee draag
omdat ik tegen de golven in zwem
omdat ik de bananen schil ontwijk om tegen de muur te lopen
het is misschien komisch
maar wanneer je ontdekt dat sinterklaas niet bestaat
kom je er ook achter dat
de kooi al staat,
en jij er in zit.

hier tussen niets dat mijn verleden is
in het huis waar ik opgegroeid ben
is er niets van mijn opvoeding terug te vinden
slechts fotos van hoe ze wilde dat ik was.
slechts fotos van het grote toneelspel

als ik mijn eerste liefde moet volgen
dan snap je waarom
sinterklaas in het rood loopt.