hij heeft me door!
Ik zit gehurkt achter de bank,
achter de bank in een hoek van de kamer.
Hij ziet me niet, mag me niet zien!
Ik hoor zijn voetstappen, schuivelend
en langzaam tastend in het donker.
Hij is zo dichtbij dat ik zijn adem kan horen.
In en uit, in en uit.
Ik kan het horen, maar stop mijn oren dicht.
Hij fluisterd mijn naam en zegt dat ie me toch wel vind.
Zelfs in het donker.
Hij vind me niet, hij vind me nooit!
Ik wil niet denken aan wat er gebeurd als ie me vind,
ik wil het niet, maar doe het toch.
Ik houd mijn handen voor mijn oren,
ik mag er niet aan denken, ik moet helder nadenken.
Nadenken over hoe ik weg kan sluipen.
Mijn hart gaat sneller, als een razende tekeer.
Hij is nu zo dichtbij dat ik hem aan kan raken.
Ik kan het, maar houd me stil en doe het niet.
Hij mag me niet zien, niet vanavond,
morgen missschien, niet nu.
Ik mag het niet verliezen,
er staat teveel op het spel, veel te veel.
Nee, het mag niet, er zou gepraat worden,
geroddelt achter mijn rug.
Er zouden verhalen worden verzonnen, onzin verhalen.
NU! Hij is aan de andere kant,
ik ren naar de deur, gooi 'm open,
ren verder,de trap af, de keuken in,
naar de kast.
Ik hoor zijn stappen op de trap,
Ik schreeuw, net op tijd.
BUUT VRIJ VOOR DE HELE KLIEK,
verstoppertje, stom spel.
cat, vrouw, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende