hij was me vergeten

mijn vriend en ik zouden naar Jakob gaan kijken. naar de carnavalsband.

na een nacht van bijna niet slapen, wordt ik om half tien wakker gebeld. Noor heeft haar rijbewijs! you go girl...
elf uur, wakker worden. voel me rot, maar blijf glimlachen voor hem. hij gaat naar beneden en maakt vier worstenbroodjes voor ons klaar. hoe lief na een klein ontbijtje, vertrekken we en gaan we naar de tent waar jakob moet optreden.
phoah, flinke carnaval... , iets waar je geen zin in hebt als je net een half uur wakker bent. maar goed, we doen het voor Jakob. "Wat wil je drinken Sanne?" "Ehm, koffie, lekker." Goed, hij bier...
maakt niet uit, alleen beetje vreemd zo vroeg.
pfrt, na een uur na die stomme carnavalsband te hebben gekeken, is het pauze en komen we Lestari, de vriendin van Jakob, en een vriendin van haar tegen. ik heb niets met hun, dus ik ben beleefd, maar niet hartelijk. ik wil naar bed, wil slapen. We stonden in de hal en ik besluit dat ik dat ga doen ook.
mijn vriend loopt met me mee, de lieverd. hij stopt me in en beloofd me dat hij me over een uurtje weer lekker wakker komt maken...

met een schok schrik ik wakker. fel zonlicht schijnt naar binnen. Hij is nog niet langs geweest, dus het zal nog niet zo laat zijn. ik val weer in slaap.
zuchtend draai ik me om, hij was er nog steeds niet. twijfelend kijk ik naar mn klok. twee uur verder! ik schiet in mijn kleren en loop stampend naar de tent. een drukte van jewelste, zalen vol met enkel zatte, uitgelate volwassenen. met mijn hart in mijn keel zoek ik naar hem. hij zou me toch niet zijn vergeten? nog een rondje andere zaal dan maar. in mijn ooghoeken zie ik het ultrablonde haar van de vriendin van Lestari voorbij lopen. en niet veel verderop zie ik het opapetje van hem. de klootzak, ik weet zeker, hij is me vergeten. met resolute pas duw ik me door de menigte en zie hem met wat mensen staan. hij kijkt me aan en glimlacht.
"Waar was jij?!" schreeuw ik, klaar om mijn hoofd te laten ontploffen. hij kijkt op zijn horloge.

"Oh, vergeten..."

en dan zijn gedrag, ik was helemaal over de rooie, maar hij blijft er echt zo lekker nonchalant onder. mij glimlachend aankijken, terwijl ik witheet van woede voor hem sta.
hij was me gewoon vergeten...