HOe ben ik!

Het is algemeen bekend: Mensen die alles goed willen doen, doen op de een of andere manier toch alles fout. Zo'n persoon ben ik. Ik probeer goede cijfers te halen op school, en tóch sta ik weer 4 onvoldoendes op mijn rapport. (Oké, die van bv telt niet!)
Dat is ook zo bij mijn ouders. Ik probeer ze te laten zien dat ik wél verantwoordelijkheid heb, en dat ik wél zelf dingen kan regelen. Toch gaat het elke keer weer mis. Ik plan iets, en vergeet weer iets te regelen, waardoor ík weer alles verpest. Ook gebeurde dit met mijn camera. Hij was kapot en ik moest hem naar de winkel brengen. Ik heb hier eerst 4 weken mee gewacht, terwijl ik het wel echt wilde doen. Hij is 5 weken weg geweest, en ik had hem nog geen 2 uur, en ik liet hem weer vallen. Daardoor brak het haakje van het batterij-klepje. Hij wilde niet meer aan, en ik moest hem wéér naar de winkel brengen.
Mijn vader was best wel boos, maar mijn moeder was teleurgesteld. Teleurgesteld in mij.

Ik vind het best als ze boos zijn, dat waait toch wel weer over. Maar wat ik wél erg vind, is wanneer ze teleurgesteld zijn. Dat doet mij echt iets. Iets, wat ik niet met woorden kan beschrijven. Ik baal er zo van en wil veranderen, maar dat gaat gewoon niet. Ik wil ze echt niet teleurstellen, maar het gebeurt toch.

Zelfs als ik alles voorzichtig stap voor stap doe, gaat het mis. Ik ben gewoon een persoon die op de wereld gezet is om te mislukken. Ik kan ook niets bedenken waar ik echt goed in ben. Ik kan een mooie foto maken, en ben altijd op de hoogte van de nieuwste mode. Maar hier kan je dus niets mee!
Dat ik weet dat roze en rood niet mooi is bij elkaar, helpt mij echt niet aan een baan. Sterker nog; ik kan er mijn school niet eens mee afmaken.

Ik weet trouwens wel veel. Maar dat gaat dan weer over andere dingen. Film, muziek, mode, ik ken alle grote namen en weet gewoon hoe die werelden eruit zien. Wat dat betreft, weet ik meer dan de échte VWO-ers. En het boeit mijn gewoon niet of ik een of andere hoek kan berekenen, als ik maar gelukkig ben. Ik heb veel liever de kennis die ik heb, dan dat ik elk menselijk orgaan kan tekenen. Met deze instelling kom ik dus niet ver op het VWO. Het gaat mij er namelijk niet om of ik aan het einde van het jaar allemaal tienen en negens sta. Tóch probeer ik het goed te doen. Niet voor mijzelf, voor mijn ouders. Ik wil gewoon dat ze trots zijn. En niet omdat hun dochter een mooie jurk of foto gemaakt heeft, maar om datgene, waar het bij hén om draait. School.

We zien wel wat er met mij gebeurd. Verwacht maar iets in de mode-industrie....


adios LadyE:loveK)