hoe een liefde eindigde...

ave,

het was een gewone zomerse middag toen ik ruim een jaar geleden bij de huispsycholoog zat,
van mijn ex en haar ouders...
zij waren al lang gestopt met de therapie...
omdat het onnodig was, zeiden ze , en omdat het probleem niet bij hun lag maar bij mij...
ik was het probleem dat aangepakt moest en zal worden...

de huispsycholoog was een exmilitair die haar vader van de hondenschool kent,
de perfect persoon om mijn geest te breken, dachten ze...
in loop van de maanden dat ik bij hem liep , had ik een band met hem opgebouwd,
voorledig op vertrouwen en op geen (voor of na )oordelen,
en de beste man had zelfs heel veel sympathie voor mij opgebouwd...

tijdens een van die sessies om ''onze''relatie te redden ,
wat ik moest doen, vroeg hij me ,waarom ik mezelf zo martelde met deze relatie,
waar mijn toenmalige partner duidelijk niet even hard voor =vecht...

ik vertelde hem iets, over liefde ,verantwoordelijkheidsgevoel.
maar dat ik vooral bij mijn toenmalige lieftallige vriendin bleef omdat ik van moeilijke vrouwen hield,
en jongen,o jongen wat had ik getroffen...
ik heb de beste man nooit zo hard horen lachen...

hij vertelde mij over de destructieve kracht van mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis en de moeilijkheid om er mee om te gaan...

anyway... terug naar het verhaal...

ik zat daar op de bank, bij de huispsycholoog, toen ik door de moeder van mijn ex werd gebeld...
ik nam verschrikt op...

de moeder van mijn ex gaf me een onredelijke ultimatum en vertelde me dat ik kon gaan...
ik was shock...

hun huispsycholoog belde haar terug om verhaal te halen,
hij voelde zich gebruikt omdat ze doelbewust hebben gewacht tot ik bij hem zat...

de enige wat ze zei, voordat ze ophing om vervolgens niet meer op te nemen ...
'''dat wat je nu op de bank hebt is de echte martin , werk daar maar eens aan''

ik wis toen dat het de einde was, van een elf jarig durende relatie...
en dat omdat ik te dicht bij de waarheid was gekomen van mijn ex haar moeder,
uit angst heeft ze me afgestoten zo als velen in haar directe kring...
en had ze haar dochter tegen me opgezet..

ik was toen niet gelijk naar mijn toenmalige huis gegaan ,
ik was even gaan zitten op een rustig plekje ,vlak bij waterlooplein...
ik probeerde rustig te worden en mijn moed te verzamelen ,
onder heftige shock en paniek aanvallen door...

toen ik eenmaal in mijn voormalige huisje kwan, stonden mijn spullen al in de keldergang,
ze hadden de hele dag al zitten in te pakken en voorbereiden...
dat was de laatste dag dat ik in mijn voormalige woning mocht blijven slapen...

mijn ex en mijn zoontje waren al weg naar de huis van haar ouders...

de volgende dagen zijn een waas, veel geregeld, heel veel geregeld...
ik sloeg mijn spullen op, veel papierwerk geregeld overdag,
en in de nachten waren overleven op de straat...

en dan kwam de zwaarste er nog bij, wat een ouder kan meemaken,
afscheid nemen van je kind...

ik knuffelde hem, en hij vroeg me of ik bij oma babuska ging wonen in de bossen...
ik zei dat pappa inderdaad in de bossen ging wonen maar niet bij oma babuska...
ik zei het toen 5jarig ventje dat pappa in de bossen ging wonen om elfjes en kaboutertjes te bestuderen,
en te helpen ze te beschermen ...
dat vond hij een heel goed idee...

maar mijn ex zei gewoon hard,
''dat is een leugen, pappa gaat weg, omdat WE niet genoeg van elkaar houden..''.

maar diep, diep in de ogen zag ik dat hij mijn verhaal geloofde...

ik heb nog weken moeten overleven, op straat,bij vrienden ,
voordat ik een woning kreeg, en toch verloor ik niet mijn waardigheid,
en ik kan oprecht zeggen dat ik niet boos ben op alles wat is gebeurt...

faithfully yours
The TeaRat