Hoe het gaat.

Het is al een tijdje geleden dat ik echt iets van me heb laten horen.
Ik ben alleen maar ziek, en kan er niks aan doen.
Ik voel me goed, doe leuke dingen en dan vanuit het niets, ben ik weer ziek.
We hebben er allemaal schoon genoeg van.
Die moeheid houdt ook maar niet op, ik sta op, ben maar 5 minuten echt goed wakker, en daarna heb ik het gevoel dat ik meteen weer wil gaan liggen slapen, en dan ook alleen maar slapen.
Maar dan blijft het nog steeds hetzelfde, ik slaap soms meer dan 10 uur in het weekend en ga veel vroeger slapen, maar ook daar helpt helemaal niks bij.
We zijn het er dus allemaal over eens, dat ik geestelijk HELEMAAL uitgeput ben.
Ik kan niet meer, ik kan me niet concentreren en dus niet goed leren voor school.
Toen 1 maand geleden zijn we naar de doktere gegaan, om te kijken naar die moeheid, en wratjes op handen weghalen.
Blijkbaar mag je maar naar de dokter voor 1 ding tegelijk. [WTF]
Dus gingen we maar voor de moeheid.
Ze zeiden dat ze mijn bloed moesten checken, dus voor een bloed prik gaan.
Ik ben nog nooit voor een bloed prik in aanmerking gekomen, laten we het zo zeggen.
Dus dat was heel eng en spannend voor mij. Ik was er als de dood voor en wou het dus steeds laten uitrekken.
Mijn vader haalde me op na zijn werk, op diezelfde dag nog, ik smeekte en huilde om niet te gaan, aangezien ik die week ook ziek was.
Maar het moest toch.
Het viel heel erg mee, en heb me daarna nog verschrikkelijk slap gevoeld en ziek.
Ik weet niet of het te maken heeft gehad met die 4 buisjes die ik met bloed dus moest vullen.
En er kwam dus niks uit, vandaar onze conclusie, die eigenlijk al voor de hand lag.
Ik ben ondertussen weer in therapie gegaan, en mijn vriendinnen zijn een groot deel van mijn depressiefheid.
En mijn woede komt ondertussen in kleine stukjes naar buiten, 1 vriendin noemt mij een zeikerd, aanstelster en iemand die super zielig doet.
Heel positief dus, niet.
Ik ga in mijn eentje naar havo waarschijnlijk als vwo niet lukt, maar ik wil dat iemand met me mee gaat, mijn beste vriendin, maar die is heel egoïstisch, mijn andere beste vriendin is al op een andere school, maar zij praat teminste met me, en is er voor me.
Maar ik kan ze niet dwingen en ik wil niet alleen aan mezelf denken, maar iedereen zegt dat ik dat wel moet doen.
Maar als ik na de vakantie naad vwo ga, en voel me nog steeds zo rot dam verknal ik het voor mezelf, en dan doe ik het toch voor hun.
Er gaan nog een paar andere kinderen naar havo, waaronder dat meisje, dat een vriendin voor moet stellen maar die me dat soort rare dingen noemt. Maar sinds vandaag doet ze wel aardig.
Het is zo moeilijk.
Later nog een update, deze wordt een beetje lang, ik moest even een paar frustraties kwijt.

Shout