ave,
ik zit hier rustig te genieten van een kopje thee,
ik moet bekennen dat ik ondertussen de dagboeken van vreemden lees,
het zijn verhalen,gedachtes,verzinsels die bewust of onbewust zijn achtergelaten op een plek waar iedereen bij kan.
sommigen zijn om te vergeten,en anderen juist om van te leren, fictie en werkelijkheid gaan hier hand in hand,
of staan ze juist met de ruggen naar elkaar toe?
maakt niet uit,
want wat raar en mooi tegelijkertijd eigenlijk dat we met zijn allen hier deze schat aan verhalen bewaren...
het is net een bibliotheek,een bibliotheek die constant in beweging is,die bijna zelf lijkt te leven...
zo zie ik mydairy eigenlijk,als een grote bibliotheek ...
de openbare hal is voor iedereen,ook voor bezoekers van buiten af...
er staat een speciale kast met de bladzijdes van de meest gelezen verhalen...
uiteraard voor de gemak...
al is vaak meer dan 1/3de pulp, het is leuk om er lekker door te snuffelen,
op zoek naar die ene boeiende verhaal of schrijver...
natuurlijk is het ook leuk om te reageren of corrigeren van iemands anders verhaal...
iedereen kan jouw reactie op de bladzijde van die gene lezen dan,
maar soms is het verstandiger om jouw boodschap in de oor van die gene te fluisteren door middel van een Privébericht....
en wees gewaarschuwd als je jouw bladzijde hier in de openbare hal achterlaat,
want door deze hal lopen ook trollen en grammatica nazies,
altijd klaar om een teerbladzijde te verscheuren met woorden...
gelukkig is er naast de openbare hal ook een speciaal kamertje voor jouw zelf,
waar je zelf kunt bepalen wie je de sleutel geeft om het geheime domein te betreden,
en waar vaak de meest persoonlijke verhalen zijn opgeborgen...
diep in deze persoonlijke kamer staat een privékist, waar niemand in kan, die is alleen voor jezelf is...
al kan je soms natuurlijk de dagboekbladzijdes uit de stof tevoorschijn halen...
wees niet gevreesd maar in de schaduwen van je eigen dagboekverhalen,
kan je worden gevolgd...
je zult nooit zeker zijn wie je allemaal precies volgt,
en je hebt geen controle over hun,
je weet alleen met hoe velen ze je lezen...
en de open haard die de negeerlijst heet ga ik niet beschrijven,
gewoon omdat ik tot nu toe nog steeds niet heb gebruikt...
en ook niet van plan ben om te gebruiken...
ik pak gewoon sommige boeken niet op,maar ik verbrand ze nooit,
daar heb ik teveel respect voor,ik waardeer elk verhaal,elk boek...
maar ja dat ben ik, en dat is hoe ik het zie...
faithfully yours
R.Albert