hoe kan je jezelf helpen

paniek omdat ik iets niet wil.
alsof je in elkaar geslagen wordt, je wilt t niet, je houdt t niet tegen en toch probeer je tevergeefs los te komen en weg te rennen.

zo kan je t denk ik wel aardig omschrijven, hoe redt ik me hieruit. je wilt mensen aanspreken en zeggen: HELP ME?! je zou willen dat toveren kon, dan liet je t wegtoveren, al kostte het je hele herinnering aan hetgene dat je zo verdrietig maakt. je bent volledig overgeleverd aan de situatie waar je in zit.

hoe kan je jezelf helpen, hoe kan je jezlef uit de put helpen, de kroeg ingaan, na een paar biertjes is alles eventjes wat minder erg. tot dat je thuis in bed ligt.
je op je werk storten, is een optie maar je kop zit er niet bij.
in een relatie knallen, lijkt me leuk, maar toch ook wel eng weer.

ik hoef geen huis, ik hoef geen mooie auto, ik hoef geen huwleijk, ik hoef helemaal niets meer op 1 dingetje na..... vrede, vrede met dat ik dat niet heb, vrede met mn cel bij mijn moeder thuis.

ik heb net een pilletje ingenomen, ik weet niet eens wat t is, mn moeder had t neergelegd vorige week al en zei als je nou echt ff niet meer trekt mag je deze innemen, dan wordt je wat rustiger. ik heb dat nu 70 minuten geleden gedaan.

Vroeger toen ik nog depressief was had ik seroxat, werkte als n trein als je t maar goed deed.
ik wil dat eignelijk niet meer doen, pillen nemen om je goed te voelen, ik wil ook niet me lam drinken. maar als ik daardoor even op adem kan komen, even kan bijkomen van wat me allemaal gebeurd dan pak ik elk biertje of elke antidepressiva met aan beide handen een gouden handschoen aan.

waar zijn de tijden dat mijn grootste zorg mijn werkstukken waren. Waar zijn de tijden dat ik tunnels groef in mijn oma's achtertuin om er met starwars-poppetjes in te gaan spelen, waarom ben ik in godsnaam volwassen geworden. ik wil 2 zijn en achter elkaar torens maken van mijn blokken.

ik vind me neefje lief, hij maakt zich druk om waterijsjes, spekkies en zn plastic kasteel, zijn ergste probleem is dat ie soms geen zin heeft om een schone luier te krijgen.
Heb medelijden met hem, nu zo onbezorgd en schattig, en ooit zal hij ook gedumpt worden door iemand, en waarschijnlijk wel 5 of 6 keer ook.

ik ben ook bang, vroeger was ik depressief, wilde ik toen niet toegeven maar ik was het wel, ik heb altijd als iemand vroeg hoe dat overgegaan is gezegd, het gaat nooit over, maar je leert ermee leven, als een bril of n kunstgebit, het hoort bij je.... en als er n tegenslag is dat je iets teveel word dan komt het omhoog. ik ben nu bang, en merk t soms aan mezelf dat dat nu weer heel erg naar boven komt. alsof mij vrouw toendertijd dr voet op de rem heeft gezet en hem er nu weer afgehaald heeft (dat heb ik volgens mij al n keer gezegd). waarom ben ik zo afhankelijk geworden. afhankelijk van anderen.

ik moet meer zelfstandig worden, ik ben niet de allerslimste en geen beste klusser en helemaal geen regelaar volgens mij maar ik moet het dan maar leren of zo. ik laat me op weg helpen maar wil onderweg het stuur overnemen. niet zoals t to nu toe ging, niet dat anderen t voor me doen. ik wil mijn leven in de hadn zien te krijgen, maar heb nog geen idee hoe ik dat moet doen.

ik wil me weer ergens thuisvoelen, ergens mn boel op orde hebben, een normaal leven weer. ik ben 30, ik had t allemaal al kunnen hebben, maar ik wordt verliefd op degene die het me later allemaal weer afneemt. die er na 4 jaar weer voor zorgt dat ik weer terug bij af ben. na 4 jaar aan je toekomst werken en een leven samen op te bouwen is t nu allemaal vergeefse moeite geweest. als ik misschien niet verliefd op haar werd, dan had een ander die daarna kwam misschien wel de goeie geweest.

maar dan had ik deze niet gehad, en daar heb ik toch ook heel erg veel van gehouden. alles is moeilijk, als ik deze nieth ad dan had ik de jaren samen ook niet gehad, maar was mn wereld nu niet zo erg verpest.
ik heb dr wel gehad en heb me ontzettend vermaakt in die tijd. dat waren toch leuke tijden, maar nu moet ik zelfs daar ook niet meer aan denken.

als mensen ergens mee zitten en ze komen ermee naar mij toe zeggen ze altijd dat ik zo wijs overkom, dat ik echt de dingen vertel zoals ze zijn en hoe ze er mee om moeten gaan, waarom kan ik dat verdomme niet tegen mezelf, welke idioot ben ik dat ik wel anderen kan helpen en mezelf niet.

sterker nog, welke idioot ben ik dat ik me dit laat overkomen, ik heb zo mijn best gedaan voor die toekomst waar ik op vertrouwde te hebben.

Let wel op mensen, niets is dus wat het lijkt, zie ook de hele tijd de poster op het kantoor van Mulder in the X-files. daar staat heel groot TRUST NO ONE op. het klinkt wel heel drastisch maar het lijkt erop dat het klopt. de enige die ik vertrouw ben ikzelf.

ik ga echt niet meer ZOVEEL van een ander af laten hangen. ik wil wel, vond het heerlijk, zoveel van iemand houden was geweldig, ik ben waarschijnlijk de enige kerel op de wereld die het leuk vond om getrouwd te zijn. ik wil het allemaal wel, maar als je dit eraan kan overhouden dan zal ik er volgende keer wel nog een nachtje langer over slapen.

And I know that it's a wonderful world
But I can't feel it right now
Well I thought that I was doing well
But I just want to cry now
Well I know that it's a wonderful world
From the sky down to the sea
But I can only see it when you're here, here with me

**** james morisson - wonderful world****