Ik loop nu al dagen met mijzelf in de knoop, niet wetend wat ik voel, waarom ik het voel en of ik nou blij ben of niet.
Ik kom mezelf tegen de laatste tijd. Ik doe dingen die ik nooit zou mogen doen.. Versta hier onder niet vreemd gaan of iets vreselijks.
Ik ben gewoon niet het persoon geworden wat ik dacht, waar ik mijn hele leven heb naar lopen streven. Stel mijzelf dagelijks teleur, met stomme keuzes die ik maak over kleine dingen.
Jullie kennen allemaal het nummer
Fix you van ColdplayQuote:
when you try your best but you dont succeedZijn al mijn jaren van proberen, mentaliteit opbouwen, normen en waarden vormen voor niks geweest?
Verspilde tijd, weg gegooide energie. Zijn mijn eisen te hoog dat ik ze zelf niet eens kan na streven?
Waarom ben ik in mijn puberteit zo streng tegen mijzelf geweest. Ik heb gemerkt dat als ik mensen behandel zoals ik zelf behandeld wil worden ik alleen maar ongelukkig word.
Komt dit
gevoel omdat ik mij schuldig voel dat ik dat niet meer doe?
Is het omdat ik daar door nu alleen maar aan mijzelf kan denken?
Of denk ik juist helemaal niet alleen maar aan mijzelf, en ben ik niet die egoïst zoals ik mij zelf de laatste tijd zie? Beeld ik me dingen in, of ben ik de weg helemaal kwijt?
Is dit gevoel terecht, of moet ik nu écht een keer gaan stoppen met van mijzelf walgen.
Word het tijd dat ik achter mijn eigen beslissingen ga staan, of moet ik spijt hebben van alle keuzes die ik in mijn hele leven heb gemaakt..
Soms ben ik het spoor gewoon beister..