homework
hoe ga ik plannen als ik er steeds weer in faal. hoe ga ik vertellen waar ik mee zit, als ik van tevoren al denk te weten hoe de ander erop gaat reageren, en het voor me hou. hoe ga ik mijn opleiding behalen als ik steeds maar alles uitstel.
diepe zucht, pijn in mn schouders, nek en niet eens zin om te dansen. lui en moe, levenslust even verdwenen.
misschien vanavond, als ik mijn huiswerk heb gemaakt, dagen heb gepland om op werk aan mn opdrachten te werken. want dit kan niet nick: je leven laten leiden door de woorden die je je moeder nog hoort zeggen. je pijn die je nog kunt voelen.
in therapie zegt truus, maatschappelijk werker. alweer, dacht ik...maar ik ben toch nooit zover gekomen. al die intake gesprekken die me zo de keel uit kwamen. die psychologische trucjes die ik allemaal doorkreeg.
nep nepper nepst
waar ik echt nooit meer aan beginnen wil
maar wat is er dan voor mij. is er wel iets. is het een kwestie van geluk hebben, op zoek gaan naar waar ik wel achter sta.
ja ik zou weer moeten gaan sporten. me lijf begint in te zakken. niet helemaal waar, maar toch, ben niet meer zo strak als ik geweest ben. en dan doet het zeer, om voor die spiegel te gaan staan, omdat ik streef naar (voor mij) perfectie. Ik wil de lijnen van mn spieren kunnen zien zoals ik ze zag toen ik vollop trainde. Bah...ik heb geen kracht meer, zo voelt het van buiten, maar zeker van binnen.
hmm...nu maar is aan de slag dan. misschien kan ik dan vanavond trainen.
diepe zucht, pijn in mn schouders, nek en niet eens zin om te dansen. lui en moe, levenslust even verdwenen.
misschien vanavond, als ik mijn huiswerk heb gemaakt, dagen heb gepland om op werk aan mn opdrachten te werken. want dit kan niet nick: je leven laten leiden door de woorden die je je moeder nog hoort zeggen. je pijn die je nog kunt voelen.
in therapie zegt truus, maatschappelijk werker. alweer, dacht ik...maar ik ben toch nooit zover gekomen. al die intake gesprekken die me zo de keel uit kwamen. die psychologische trucjes die ik allemaal doorkreeg.
nep nepper nepst
waar ik echt nooit meer aan beginnen wil
maar wat is er dan voor mij. is er wel iets. is het een kwestie van geluk hebben, op zoek gaan naar waar ik wel achter sta.
ja ik zou weer moeten gaan sporten. me lijf begint in te zakken. niet helemaal waar, maar toch, ben niet meer zo strak als ik geweest ben. en dan doet het zeer, om voor die spiegel te gaan staan, omdat ik streef naar (voor mij) perfectie. Ik wil de lijnen van mn spieren kunnen zien zoals ik ze zag toen ik vollop trainde. Bah...ik heb geen kracht meer, zo voelt het van buiten, maar zeker van binnen.
hmm...nu maar is aan de slag dan. misschien kan ik dan vanavond trainen.
29 sep 2008
- meld ongepast verhaal
-
sharoon
maandag 29 september 2008 15:59
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 21 jan 2010 in januari
- O 06 dec 2009 samenwonen
- O 02 nov 2009 roy ayers
- O 20 okt 2009 brothers Johnson ( 2 )
- O 19 okt 2009 zelfdestructief
- O 25 aug 2009 seroquel ( 1 )
- O 28 jul 2009 zonlicht ( 1 )
- O 12 jul 2009 bjork my favorite ( 2 )
- O 11 jul 2009 no space
- O 10 jul 2009 na een avonddienst ( 2 )
- O 07 jul 2009 thinking about an
- O 05 jul 2009 swallow me and go deeper
- O 29 jun 2009 maki 2
- O 03 jun 2009 maki
- O 03 jun 2009 narcisme? ( 9 )