Honderd mensen



Want van de honderd mensen zullen er vijftig aan je voorbij lopen. Twintig mensen zullen twintig verschillende verhalen over je vertellen. Er zal altijd iemand voor je zijn.

Het is dankzij een van mijn laatste ontdekkingen dat ik de dag soms zonder schuldgevoelens door kom: je kunt zoveel begrip tonen als je wilt, maar boosheid zal nooit verdwijnen voordat je boos bent geweest. En ik bedacht me dat het logisch is om af en toe boos te zijn, zelfs wanneer ik vind dat het onterecht is. “Je bedoelde het niet zo, ik weet het. Ik snap dat je zoiets deed. Je wist niet beter, je kon niet beter. Ik weet wel dat je het probeert. Ik weet wel dat je van me houdt.” En ik weet dat ik tijdens het herhalen van tientallen zinnen als deze, het begrip voor mezelf verloor.

Zal ik eens zeggen welke kleur ik afgrijselijk vind, welke dag niet geschikt is om jullie toe te laten in mijn huis? Zal ik eens vertellen waarom ik boos ben? Zal ik voor de verandering eens schreeuwen, niet op mijn woorden letten en je kwetsen zoals je mij altijd hebt gekwetst? Zal ik schrijffouten maken en ‘verzenden’ zonder eerst vijf keer te lezen? Zal ik een keer niet schrikken van de telefoon die gaat?

Want sommige mensen zullen nou eenmaal onverschillig zijn. Sommigen zullen nooit begrijpen en anderen zullen nooit aan me twijfelen. Maar als iedereen voor zichzelf zorgt, doe ik dat voor mezelf. Wil ik overleven, dan vecht ik vanaf nu. Wil ik kunnen slapen, dan erken ik dat ik moe ben. Moe van iemand zijn die ik nooit was, omdat ik ervan overtuigd was binnenkort aan een oordeel te zullen sterven.

Oranje. Morgen. Omdat je me nooit zag.

19 apr 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Librana
Librana, vrouw, 37 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende