Hoofd vol: familie, toekomst

Ik kreeg in de afgelopen dagen twee berichten:

van mijn moeder of er iets nieuws was.

van mijn oma dat ze ziek is van de omicron, dat ze het wel voelde, maar dat het wel goed kwam. En of ik asjeblieft kon schrijven.

Ik wachtte totdat ik mijn sollicitatiegesprek had want ja. Wilde geen familiestress daarvan.

Maar het blijft in mijn achterhoofd.

Hoe mijn oma's moeder en mijn opa's moeder allebei mijn grootouders manipuleerden met hun behoeftes en gezondheidsproblemen.

Hoe mijn oma mijn moeder manipuleerde en manipuleert met haar gezondheids problemen. (En oma --> opa.)

"Maar dat het wel goed komt" voelt fake aan. Zodat ze achteraf kan zeggen "ja ik deed toch niets ik zei gewoon wat er was, wil je niet weten hoe het met me gaat?"

Maar oma, het gaat om de combinatie. "ik ben ziek, ASJEBLIEFT SCHRIJF AAN ME"

Fuck off.

Zelfs al bedoel je het neutraal er is te veel geschiedenis en je hebt er zelf godverdomme voor gezorgd dat ik je wantrouw.

Net zoals mam dat voor haar zelf heeft gedaan.

En in de toekomst, als mijn moeder ziek wordt enzo?

Ik moet echt vasthouden dat ze haar zelf maar moet redden.

Misschien in een uitzonderingsgeval, als zij verder op weg is met therapie (en uberhaupt therapie heeft gezocht).

Maar. Eerst mijn leven.

Ik ben mentaal niet zo sterk als zij is, dat ze de hele fucking tijd met die manipulatieve bullshit van mijn oma kan omgaan en nog steeds... Half functioneert. Ze doet dingen maar ze heeft onder andere mij daarmee geschaad.

Als ik last van haar heb dan krijg ik last van paralyse, dan wil ik niets meer doen, dan wordt ik een of ander mak volgzaam lammetje omdat al mijn (assertieve) energie opgaat in mijn grenzen (proberen te) beschermen tegen haar.

Fuck off.

Ze redden zich maar.

Ik heb mijn hele leven mediator gespeeld voor die mensen.

Mijn eigen mentale gezondheid naar de knoppen geholpen ipv dat ik die kon opbouwen toen het pesten ophield op school.

Fuck alle mensen die kinderen krijgen en hun stoornissen laten bestaan en die afreageren op hun kinderen.

Had mij geaborteerd dan, had mij ter adoptie gelegd. Het boeide me niet dat mijn biologische vader niet de ballen had om een vader te zijn. Ik heb er begrip voor. Slechte sexuele educatie. Maar zij nam haar verantwoordelijkheden niet. Bleh.