Huilende buien

Nee, vanmorgen had ik ook nog niet zover gedacht. Om kwart over negen rolde ik met tegenzin mijn bed uit. Ik had geen keus. De leraren van tegenwoordig zijn zo hard! (geen haat) Maar goed, een heel rooster volgepland voor vandaag. Mijn piano muziek was al aan het draaien en mijn boeken lagen ook al klaar. Ik moest natuurlijk weer de domste klus klaren. De boeken openslaan en op zoek gaan naar antwoorden die je uiteindelijk ergens op het internet vind en NIET IN JE BOEK. Daar ben ik langzamerhand ook wel een beetje klaar mee. En dan heb ik het natuurlijk over de vakken waar ik niks van bak (of die ik gewoon saai vind) Misschien had ik beter moeten opletten tijdens de les, maar dan moet de school maar wat leukere leraren aannemen. Kan ik ook weinig tegen doen. Hoogstens kan ik een petitie starten die door de hele school wordt getekend maar die door de conrector permanent wordt geweigerd. Dat is trouwens wel een leuk verhaal;

Na de zomervakantie hadden we te horen gekregen dat er een nieuwe lerares Nederlands zou komen. We hadden destijds Mrs. Z en die beviel ons prima. Niks geen té streng gedoe. Toen vertelde ze ons dat ze een contract had getekend in dorpje X waar ze aan het werk kon. Niet omdat ze onze school niet meer leuk vond, maar omdat het dichter bij haar huis was. Dus dat begrepen wij allemaal wel. Maar wat heel erg balen was, was dat ze nog drie weken bij ons les moest geven, omdat haar contract op onze school nog liep tot half september. Dus toen we haar net kenden moest ze ons alweer verlaten. Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, wij kregen dus een nieuwe lerares; Mrs. E. Ze zette jongens naast meiden en meiden naast jongens. En het probleem was, niemand was het er mee eens. Nu zat ik naast een jongen die nog wel een greintje humor kende en we bedachten een plan. Die dag hadden we 2 uur NL. In het eerste uur maakten we een nieuwe plattegrond naar onze smaak. Wij zaten natuurlijk achteraan met onze matties. Toen lieten we tijdens het tweede uur ongemerkt een papier door de klas gaan, waarop iedereen zijn of haar handtekening zette. We zijn er mee naar onze mentor gegaan en we vroegen of die er wat tegen kon doen. Achteraf was het natuurlijk een onzinnig idee, want hoe aardig ze ook was, wat zou zij er tegen doen? Inderdaad keurde ze het niet goed en de petitie werd in de papierbak gegooid.. Inmiddels ligt ie denk ik gerecycled bij de Action in het schap.

Maar goed, dat was toen en niet nu. Ik ga dus geen petitie maken tegenover mijn saaie of niet-leuke leraren. Jullie snappen nu hopelijk wel waarom niet..

Mijn huiswerk lag kant en klaar op mijn bureau en ik was blij dat ik het weer voor elkaar had gekregen om het af te krijgen. 's Middags begon de ellende. Om drie uur zou ik met vriendinnen wat gaan doen, maar om kwart voor drie kwam er dus een wolkbreuk. Het regende zachtjes, dus we besloten toch te gaan. Het was super gezellig, maar toen we buiten kwamen plensde het als een gek. We hebben even bij het gebouw buiten geschuild en toen zijn we op de fiets gestapt. We zouden toch nat thuiskomen. Ik moest meteen door naar de familie waar ik oppas, omdat de moeder des huizes wat boodschappen wilde doen. Zoon 1 zou meegaan, maar vanwege de regen wilde ze hem liever thuislaten. Ik vond het prima want het was een heerlijk kereltje. Zoontje 2 lag tevreden op de bank en dat wilde ik graag zo houden, al wist ik dat dat me gewoonweg niet zou lukken. Ik nam zoon 1 mee naar de schuur om met hem de natte was op te hangen. (uiteindelijk heb ik alles alleen gedaan, omdat meneer de kast iets interessanter vond dan de was. Nou het was al goed, hij hoefde toch geen huisvrouw te worden in tegenstelling tot mij ) Toen ik klaar was zette zoon 2 een enorme keel op, dus ik zette zoon 1 in de box en kroop in de bank met zoon 2 tegen mijn borst. Toen de moeder van de kids thuiskwam, was het kwart over vijf. Ik moest eigenlijk naar huis, maar het regende zo hard, dat zij mijn moeder appte (ik was voor de verandering mijn telefoon eens vergeten) of die mij kon ophalen. Maar die was niet thuis, dus ben ik met een leren jas zonder capuchon op de fiets gestapt en in 1 ruk naar huis gefietst.

Eindelijk weer eens echte Italiaanse pizza gegeten. Heerlijk, maar mijn gehemelte brand nog steeds. Nu zit ik dus in standje relax op de laptop en zit ik te bedenken of ik vanavond ga douchen. Gisteren niet gedaan, en zaterdag ook niet. Eigenlijk moet het wel dus. Maar daar kan ik nog wel even verder over discussiëren met mezelf.



Katie