Huis en werk

Vanuit een onverwachte hoek werd ik gewezen op een woning die te koop zou komen. Nog voordat dit huis op Funda terechtkwam, heb ik er een kijkje mogen nemen. En het voelde goed. Leuke woning, zag er superveel potentie in.

Maar toen volgde er toch een hoop gedoe. Ik had een financieel adviseur nodig, die nog niet zo eenvoudig te vinden was. Omdat ik zzp’er ben, is dat niet iets waar iedere adviseur zich aan wil wagen en de anderen zaten best vol. Of, ik kreeg niet eens reactie van ze. Uiteindelijk wel een leuke man gesproken, die me mijn maximale hypotheek in ieder geval alvast kon berekenen. Ik had niet genoeg voor deze woning. Ouders gevraagd, of zij me willen bijstaan.

Dat wilden ze wel, maar zelfs met hun eventuele schenking erbij kom ik 20.000 tekort ten opzichte van de vraagprijs. En dat was even een flinke tegenvaller. Het constant hard hebben gewerkt heeft absoluut geholpen: vorig jaar kon ik ruim 100.000 euro minder krijgen als maximale hypotheek. Maar het voelt zo… hopeloos.

Ik ga wel een bod uitbrengen trouwens van 20.000 minder dan de vraagprijs. Je weet maar nooit. Al realiseer ik me ook dat er nog steeds overboden wordt en dat de markt nog steeds bomvol zit.

Vandaag had ik de makelaar aan de telefoon. Ik had namelijk gemaild dat ik wil bieden. Ik moet eerst het huis komen bezichtigen. ‘Maar ik heb het al twee keer gezien,’ zei ik.
‘Dat maakt niet uit, dat moet toch.’
Welja. Dus nu ga ik deze week voor de derde keer naar een woning kijken die ik waarschijnlijk toch niet kan kijken. Het voelt als een gekke regel, maar prima. Ik ga er wel weer kijken.

Verder begin ik wel echt weer een opdracht nodig te hebben. Of iets van inkomen. Ik heb wel wat werk, maar het is qua inkomen gewoonweg niet genoeg. en dus zie ik mijn reserves langzaam afnemen. Ik zou dit een tijdje proberen, maar inmiddels is het wel echt tijd om weer wat inkomsten te genereren. En ik heb een tijdlang in dubio gezeten. Weer zoeken voor een grote freelanceklus, weer dagenlang druk zijn, onderweg zijn, weer niet aan ander schrijfwerk toekomen. Bleuhh. Het staat me steeds meer tegen.

Tijd om eens iets anders te proberen. En dus heb ik vanavond op twee parttime banen gereageerd. Loondienst, ja. Ik, die altijd riep: ‘hell no, ik ga nooit meer in loondienst werken’ heb gesolliciteerd. Als ik tenminste iets van inkomen heb dat ik krijg, en dat kan aanvullen met freelance klussen en eigen projecten, is het misschien iets dat me voor nu even uit de brand helpt. Geen grote freelance klus bij een enorme coöperatie in de Randstad, maar gewoon een relaxtere loondienst baan in de buurt.

Ik weet nog helemaal niet of het wel echt zo’n goed idee is. Maar tegelijkertijd: misschien zorgt het voor een beetje meer rust. En misschien zorgt het er ook voor dat mijn motivatie-vuurtje meer gaat branden. En kom ik ook wat meer onder de mensen. En ik probeer maar zo te denken: ik kan altijd stoppen als het toch niet bevalt. Ook in loondienst. Stel dat ik word aangenomen, wordt het wel wennen. Freelancer zijn is anders. Hoewel je soms wel als werknemer wordt behandeld, ben je dat niet. En mag er geen sprake zijn van iemand die een machtspositie over mij heeft. Is dat wel zo, dan is het eigenlijk verkapte loondienst. Als freelancer kon ik vrijer spelen met mijn uren. Extra vroeg beginnen met werken als het heel warm was bijvoorbeeld. In loondienst ben ik daar denk ik minder vrij in.

Maar goed.. We wachten gewoon even af hoe de reacties hierop zullen zijn.