I am so sad!

23 februari 2013 was de mooiste dag van me leven. De jonge waar ik al een tijdje een crush op had vroeg of ik z'n meisje wilde worden! Nu zijn we bijna een jaar verder. Een jaar waarin ik een knie operatie heb gehad en veel privé dingen heb meegemaakt. Binnen kort krijg ik een open hart operatie en dat wist ik in oktober al. Sinds die tijd hebben me vriend en ik wel veel ruzie en ben ik snel boos of opgefokt. Ik ben zo bang en zenuwachtig voor die operatie dat ok soms niet weet hoe ik me moet gedragen. Vaak zet ik een "masker" op en ben ik het blijde meisje die niet laat zien hoe ze zich van binnen voelt om de sfeer niet te verpesten. Maar zodra ik alleen ben stort ik in en reageer ik mij op me vriend af. Net had ik weer ruzie met hem. Het gaat over kleine kut dingetjes maar t word echt een onwijs grote ruzie. Ik wil dit niet meer. Ik wil deze stress en geruzie niet meer. Soms denk ik er aan om t op te geven met me vriend want dit verdiend hij niet. Het is een schat van een jongen en doet alles voor me. Natuurlijk hebben me vriend en ik het ook heel gezellig samen. Maar ik weet t gewoon even niet meer. Ik weet niet eens wat ik nog moet voelen.

Het ligt niet aan hem, dat is 1 ding wat zeker is.