I'd rather die than go to heaven

Veel mensen leven naar een zo genaamd hogere wereld na de dood toe, de hemel noemen ze dat volgens mij.
Volgens hun een eeuwigheid aan geluk. Voor altijd genieten op je wolkje, alles binnen handbereik, het betere leven.
Er schijnt van alles wel wat te zijn, voor iedereen wat wils. Aan niks is er te kort en je zal je voor eeuwig vermaken en vermaakt worden. Allemaal gemaakt door hun heilige vader, GOD, Allah, JAHWE of hoe je hem maar wilt noemen. En door een leven aan hem te wijden zullen ze die heilige wereld verdienen.

Nu vraag ik me af of dat juist voor mij niet juist een hel zal zijn. Het eeuwige bevredigde leven vol met puur genot.
l'enfer, c'est la repetition zou ik zeggen. Voor eeuwig leven? mij niet gezien. De herhaling, de sleur van het leven zou mij tot waanzin drijven. ja de hel, dat is de herhaling. Als alles maar goed komt, vanzelf gaat, en goed is dan moet dat toch vreselijk zijn. Zonder duisternis is er geen licht. Zonder ongeluk geen geluk. Je leert pas echt de goede dingen waarderen wanneer je de bittere smaak van het slechte hebt moeten proeven. Misschien komt het wel doordat ik niet in een god of in een hiernamaals geloof. En er ook geen enkele reden voor zie waarom dat zou bestaan. Maar in de wijze woorden van William Murderface moet ik zeggen: "I'd rather die than go to heaven'. Laat mij maar genieten van dit leven en het hier bij houden. Het leven is door zijn grenzen, beperking en juist door zijn einde juist zo speciaal.