i hate my sis

heey
lang niet geschreven, maar heb het wel druk gehad de laatste tijd dus vandaar.
egt zooo vermoeiend.

weet je wt ook vermoeiend is: zussen.
groot gedeele van de tijd heb je niks aan ze, alleen zo af en toe zijn ze wel is handig.
alleen meestal zijn ze alleen maar aant zeiken, zijn moeders liefelingetjes en vertellen alles door (wt je mss in vertrouwen hebt verteld) aan je moeder.

ik ben familie zo verrekte zat, ik kan niet w8en tot k een vriend krijg die ver weg woont van hier, zodat ik ze tenminste niet elke dag meer hoef te zien of te spreken. stelletje vermoeiende zeikerds

mun zus die woont niet meer in huis, en tog spreken zij en me moeder elkaar ng vaker dan ik, en ik woon ng gwn thuis. ze spannen altijd samen en omdat mun zus zogenaamd "ziek" is, krijgt zij altijd gelijk en word er tegen haar poeslief gedaan in de angst dt ze mss iets zou kunnen gaan doen of weer een aanval krijgt.
met als gevolg dat ze nu net een kind van 5 is, als ze haar zin niet krijgt of haar word eens de waarheid verteld(meestal door mij dan begint ze meteen te janken en om haar mammie te roepen (o ja klein detail : ZE IS 26!!!!!)

geen wonder dat ze ng niemand heeft, als ik een jongen was zou ik nks met haar te maken willen hebben hoor.

en ja ik kom mss wel bitchie over nu naar de buitenstaanders, dat ik me zus aant afbranden ben hier op internet, maar jullie weten niet hoe het is, om vanaf de kleuter school voor je 11 jaar oudere zus te moeten zorgen.
geen vrienden hebben omdat je altijd je zus om je heen heb hangen die niet alleen iets durft te doen.
maar zodra er een leuker iemand bij haar "in the picture" komt, behandelt ze je als een stuk vuil, en ben je alleen maar een vijjfde wiel aan de wagen. terwijl jij het in eerste in stantie was, die juist helemaal niet met haar om wilde gaan.
al ruim 7 jaar, zorgt zij er op de een of andere manier voor, dat ik met niemand om kan/mag gaan, en ik alijd thuis moet blijven zitten of met haar mee moet.

nu begin ik eindelijk een beetje voor mezelf te leven, en begin ik me eigen vrienden te krijgen. en dan begint ze zich weer aan te stellen als een kleine baby.
vorige maand werd ze serieus kwaad omdat ik bij vrienden ging logeren, die iets ouder waren dan mij, en dt zij niet uitgenodigt was.
ik was toen zo dankbaar dat ik een broer heb, hij begrijpt mij tenminste en helpt me altijd als me moeder en zus weer tegen me aant afkaffen zijn. kheb het ng nooit zo moeilijk gehad dan de dag dat hij en mun schoonzus zeiden dat ze weer trug gingen verhuizen naar amsterdam.

maar goed, vandaag was weer een zeur dag van mun zus, de hele tijd doen alsof ze zoown moeilijk zwaar leven heeft (terwijl ze alleen maar een beetje ligt te rotten in haar bed of achter te tv).

ben blij dak nu mun eigen vrienden kring begin te krijgen, met mensen waarmee alleen ik om ga (en niet met mun zus erbij)
maar goed,,,,,, moest ff aan een stuk door lullen want was ff geirriteerd, en na een mini jankbui en dit hele verhaal gaat het weer goed

-xxxx-