"I'm here but I'm really gone"

Hand in My Pocket- Alanis Morissette

Tja, evrything is just fine,
but I'd like to hail a taxi-cab.

De eerste man waar ik ooit verliefd op ben geworden is weer in beeld. Niet zo zeer in de lettelijke vorm, hoewel ik hem orige week wel gebeld heb, maar meer in gedachten.
Soms doen échte, diepe gevoelens je nadenken over at je verder aan het uitspoken bent. Meestal kom ik dan tot de conclusie dat wat ik aan het doen ben niet zo bijzonder is, terwijl ik me dat vroeger als klein meisje wel van plan was. Toen geloofde ik nog in sprookjes liefdes. Nu niet meer, behalve als ik aan die ene denk..... hoe onmogelijk die situatie ook is. Het hééft iets. Hij heeft iets.
Iets wat me doet denken aan hoe ik ben. In hoe verre ik doe wat ik wil doen. Dus heb ik een plan gemaakt. Daarop staan dingen die ik wil.
Ik wil de opleiding die ik nu aan het volgen ben afmaken, dan wat ervaring opdoen op de mij reeds al bekende werkvloer, om dat vervolgens te verhuizen naar een andere provincie.
Naar mijn eigen kasteeltje (niet in de letterlijke zinmaar in de psychische zin). Ik kon altijd alleen heel goed content zijn, dat is wat veranderd na "hem", maar dat betekend niet dat mijn leven op zijn kont ligt. Ik ben bezig en weet wat ik wil. De gedachte aan hem is iets (zolang ik er maar niet te veel over nadenk-da''s ook iets wat ik mis: hij begreep mij).


Hoe dan ook in de tussentijd ga ik andere dingen doen. Dingen die ik leuk vind. Of die ik altijd al had willen doen, of juist waar ik altijd tegen ben geweest. Ik ga een twee-persoonsbed kopen. Niet omdat ik rekening hou met een eventuele vriend. Voor een logé heb ik een logeerbed; nee gewoon voor mij. Ik vind dat ik wel wat verwennerij heb verdiend.
Daar komt bij dat het tijd word dat ik me over stress dingen die ik van mijn ex heb overgehouden achterlaat in het verleden.
Tweepersoonsbed dus, voor mij alleen.
Daar ga ik mee beginnen en daarna verzin ik wel weer iets nieuws.

"One hand in my pocket,
the other one is giving a peacesign"