I messed up

Was het allemaal maar wat makkelijker geweest. Had ik het mezelf allemaal maar wat makkelijker gemaakt. Het ging allemaal zo goed, ik heb er zelf een potje van gemaakt !

Hij was goed voor me. Hij gaf me de liefde die ik (dacht ik) nodig had. Hij deed alles voor me. Hij zou voor me door het vuur gaan. I messed up.


Goodbye my friend.


Ik dacht dat het na een tijdje wel zou zakken. Dat ik me er beter bij zou gaan voelen, dat het uit was. En inderdaad, tot voorkort ging het ook beter. Ik accepteerde mijn beslissing en dacht dat het wel goed zat. Ondanks dat ik het moeilijk vond kon ik hem wel vergeten.

Nu moet ik vanavond naar hem toe. Ik heb hem beloofd na mijn vakantie in Zeeland langs te komen. Ik heb nog wat spullen van ‘m en die kom ik dan terugbrengen. Ook drinken we dan nog gezellig wat met elkaar.
Ik zie daar zó tegenop. Het liefst ga ik niet, maar ik heb het hem beloofd. En ik kom mijn afspraken na. Ik zou het zwak van mezelf vinden al zou ik niet gaan.

Waarom ik er zo tegenop zie? Ik zou het niet weten. Waarschijnlijk speelt mijn ‘avontuurtje’ in Renesse er een rol in. Hij ging smsjes sturen, die ik niet zo waardeerde. Ze waren niet erg lief. Ik voelde me rot en dacht dat een wijntje wel zou helpen. Ik had de hele week nog niet veel gedronken en had het ook nog niet erg naar mijn zin gehad voorgaande dagen. Een wijntje zou helpen. Heel fout natuurlijk, maar op zo’n moment besef je dat niet. Het werd natuurlijk steeds gezelliger en uiteindelijk eindigde ik om half 1 al op bed. Ik kon niet meer op mijn benen staan.

Ik drink echt nooit zoveel! Meestal heb ik na 2 wijntjes al geen trek meer in alcohol. Deze keer was het blijkbaar anders. Het werd me gewoon even teveel.

Ik heb mijn lesje wel weer geleerd. Nooit meer zoiets. Zeg nooit nooit, maar ik voelde me toen toch wel erg brak. Getver, waarom moet dat mij nou weer overkomen?!

Ik vind het wel fijn om weer te doen wat ik wil. Hij hield me heel erg vast, was snel jaloers. Ik kon daar slecht tegen en werd door zijn jaloerse gedrag ook snel jaloers. Hij ging namelijk ‘om mij terug te pakken’ met andere meiden ‘flirten’. Ik kon daar zo slecht tegen en voelde me niet op mijn gemak. Uiteindelijk stroomde de emmer over, het werd me teveel.

Ik mis hem niet, maar ik mis het knusse. Ik mis de arm om me heen wanneer ik die nodig heb. Ik mis de tedere zoenen die hij me kon geven. Ik mis de warmte.

Maar wat het nog allemaal het moeilijkste maakt, is het feit dat iedereen zegt dat het zo jammer is. We pasten zo goed bij elkaar, we waren het perfecte stelletje. Mijn familie mist hem, vrienden zeggen dat het jammer is omdat hij zo goed voor me was. En ook al weet ik dat het beter is zo, toch nog ergens die twijfel…