Idool deel I

Met zijn strakke kaken stoot hij een bries adem naar buiten. Een diepe zucht. Zijn ogen stralen doortastend, hij knippert niet één keer. Zijn gelaatsuitdrukking verraad een hoop.

Ik zal er niet omheen draaien. Ik ben zeer gecharmeerd van Erben Wennemars. Zijn verschijning voor de camera, de manier waarop hij zich voorbereidt op de wedstrijd en ja, zijn gestotter. Dat laatste is misschien wel wat de schaatser Wennemars maakt. Daar ben ik voor gevallen.

Hij valt over de ‘r,’ de ‘k’ en eigenlijk over al die andere letters in het alfabet. Ik zou lyrisch willen uitbarsten over alles wat mij in Wennemars aanspreekt. Maar ik kan het niet. Hij won vandaag de bronzen plak op de duizend meter, hij wilde goud. Desondanks was de schaatser trots op zijn prestatie. Misschien wil ik hem nog liever die gouden medaille om zijn nek zien hangen, dan hijzelf…

Amsterdam, 18-02-06