iedereen weet de weg naar de uitgang behalve ik

Ik heb best n leuke koninginnedag gehad, zo leuk zelfs dat als ik iemand tegenkam en diegene vroeg hoe het met me ging, ik gewoon "GOED" zei.
ik zei niet: "het gaat" of "mwoaaah" of mn favoriet: "met slechte mensen gaat t altijd goed he " Nee, zonder aarzelen: "GOED"
Ik heb echt n leuke dag gehad, ik wist niet zeker of dat zou lukken maar dat is het wel.

Maar nu wil ik weer zo'n dag, maar het is niet elke dag koninginnedag he....
Wat moet ik nu zeggen als ik iemand tegenkom waar ik tegen gezegd heb dat het goed ging?
Het ging toen goed, nu is t weer een dag als alle anderen....

Je hebt een leuke dag, maar je wordt vanzelf een dag later weer wakker in de klerezooi waar je in hoort.
Een leuke dag is afleiding, geen oplossing....

Eignelijk moet ik dus ervoor zorgen dat ik altijd wat te doen heb.... Maar tv kijken is niet iets te doen hebben, dat is tijd doden en leidt niet af.

Maar goed, hoe kan het dat ik 3 maanden geleden het heerlijk vond om een middagje (of zelfs op een zaterdagAVOND) lekker op de bank te hangen met een dvdtje, en nu niet meer... ik had een dvd-collectie waar menig mens jaloers op zou zijn maar die staat nu bij mn moeder op zolder....
ik heb in de afgelopen 2 maanden 1 film gekeken en was zo afwezig dat ondanks t een gigantisch domme film was ik m toch afgekeken heb..

ik merk wel dat ik bezig ben met leven, maar ik kan er geen vorm aan geven. Het is gewoon alsof ik in een drukke stad loop waar ik voor t eerst ben. Dan loop ik midden op straat, met heeeeel veeeeel mensen om me heen die ook iets doen (maakt niet uit wat, Ze leven) en hele erge hoge gebouwen, dus ik zie alleen maar de muren en mensen om me heen, en ik kijk heel erg om me heen en zie overal dingen, en dan op elke hoek van de straat denk ik: "zal ik dit weggetje inlopen?" en als ik dat dan doe of niet doe, dan heb ik weer een keuze gemaakt en loop verder. maar elke straat die ik inloop is er eentje waarvan ik niet weet waar ie uitkomt, ik ben in n onbekende stad. en soms is er in die straat iets waarvan ik t leuk vind dat ik die kant op ben gelopen, en soms niet.....
Alsof ik met 100 mensen in n doolhof loop en iedereen weet de weg naar de uitgang behalve ik.

ik wou ook dat het es rustig werd in mn hoofd, er praten zoveel stemmen door elkaar in mn hoofd, de ene wil dit, de ander wil dat en weer een ander wil niks, ik wordt er gek van. Ik wil gewoon dat alles voorbij is en ik het goede straatje inloop en die uitkomt op n hele lange weg en dat mijn tomtom zegt : "Deze weg blijven volgen....." en dat ik dan over weet ik veel hoeveel jaar aan t eind van die weg kom en bij mezelf denk: "zie je wel, ik heb t gered"