IJsland #2

Vandaag heb ik een mail uit IJsland gehad met instructies hoe ik me daar moet aanmelden zegmaar. Ik moet een lijst mailen met alle vakken die ik gehad heb in Nederland, een kopie van mijn ID, een lijst met vakken die ik daar wil gaan doen en een korte motivatiebrief.

Ik ben echt blij dat ik the international office van IJsland zo duidelijk communiceert! Gewoon een duidelijke mail, met duidelijke instructies en een duidelijke deadline waarvoor ik het gefixt moet hebben. Echt fijn!

Ik heb vandaag geen tijd om alles te gaan regelen, maar ik zorg dat ik voor volgende week geregeld heb.

Afgelopen week had ik afgesproken met twee vrienden van mij en we hebben gewandeld en geluncht. Niets bijzonders. Maar ineens kwam het besef dat ik ze, als het doorgaat, een half jaar niet zie. Natuurlijk kan ik ze online zien, maar dat is niet hetzelfde. Wat wel grappig is, is dat iedereen zegt: "O, leuk, je gaat naar IJsland! Ik kom langs!" Dus ik ga het nog druk krijgen daar

Natuurlijk is het niet leuk dat ik mijn vrienden en familie een halfjaar niet zie, maar is het het einde van de wereld? Nee. Absoluut niet. Het is juist een voordeel. Een test of ik me alleen kan reden in een vreemd land. Een test of ik dit later in mijn leven wellicht nog een keer zou kunnen en dan verder weg. Een test of ik überhaupt nog in staat ben om nieuwe vrienden te maken

Als ik me nu sad voel om wat dan ook, dan denk ik aan de dag in augustus dat ik op schiphol zal staan. Uitgezwaaid wordt en in mijn eentje naar het vliegtuig loop. Ik heb gewoon nog nooit in mijn leven iets zo graag gewild als dit. Het klinkt misschien raar, want een jaar geleden had ik niet kunnen bedenken. Sterker nog, ik vond studeren in het buitenland niets voor mij. Ik had gewoon geen zelfvertrouwen en ik voelde me in Nederland al alleen, laat staan in een vreemd buitenland. En nu voelt het als iets wat ik moet doen om mezelf te ontwikkelen. Wat kan een mens groeien in een jaar