Ik als kluns.

Wat ben ik toch ook een kluns.

Ik zit in een vakantie huisje, als je de deuren dicht doet krijg je ze niet meer open vanbuiten alleen de voordeur met een speciaal soort sleutel kaartje.

We zaten net met ze alle in de tuin met een peuk en wat te drinken. Ik (die gewend is dat de achter deur gewoon open kan ook al sluit je hem. Ben niet gewend dat de achter deur gelijk in het slot valt) kom al lachend de tuin in 'ik heb geen zin beesten hoor' en doe de deur met een ruk achter me dicht.

Doodse stilte. Ik kijk nietsvermoedend de andere aan. 'Wat heb ik gedaan?'
Als antwoord krijg ik 'Jij hebt ons zo net buitengesloten'. Ik begin te lachen, nee hoor en begin als een wanhopige aan de achter deur te trekken in de hoop dat hij opeens uit het niks misschien zou open vliegen, ik bedoel zo gaat dat toch altijd met een achter deur die gaan toch gewoon open?

Ik was de schuldige, dus ik moest in mijn nogal verhullende pyjama maar naar de vreemde buren gaan lopen om te vragen of ze misschien de spoed receptie zouden willen bellen omdat ik ons had buitengesloten.
Met smekende ogen keek ik mijn moeder aan, dit kon ze toch niet menen.

Gelukkig kwamen we er op tijd achter dat er een raampje open stond aan de voorkant van het huisje waar ik met veel moeite mezelf door heen heb gewurmd. Liever een blauwe plek op me onderbeen (ik bleef hangen) dan mezelf helemaal voor lul zetten.

Het is gelukkig goed afgelopen