Ik ben de slechtste pedagoog ter wereld.
Ik zweer dat het bestaan van sommige persoonlijkheden illegaal zou moeten zijn.
Ik had afgelopen donderdag dus gesolliciteerd op een baan als onderwijsassistente. Vrijdag werd ik teruggebeld, of ik meteen maandag kon beginnen want het was een noodsituatie. Uh, ja. Sure. Een beetje onorthodox hoe dat gegaan is, maar honestly ik was toch al geen superfan van sollicitatiegesprekken dus ik vond het best.
Maandag komt. Letterlijk 2 dagen terug ja. Ik ontmoet het kind en zijn moeder, eerste werkdag, let`s go. Het ging prima, maar natuurlijk moeten het kind en ik nog aan elkaar wennen. Daarnaast is het kind helaas iemand die niet om hulp vraagt, ik moet somehow zijn gedachtes lezen. Zonder hem te kennen en zijn gedrag te kunnen lezen gaat dat een beetje lastig. En zo kwam het dat zijn moeder me die avond belde: Ja ik ben te rustig. En ik moet hem meer helpen door hem de antwoorden te geven. ENNN:
Ik heb geen lunch gegeten. Ik moet een lunch eten.
Ja dan breekt je klomp.
Maar het werd nog beter: Ze had een afspraak voor me gemaakt bij de therapeut van het kind zodat ik over autisme leren kan. Zijn autisme? Autisme in het algemeen? Ik weet het echt niet, maar wees er maar op gerust dat ik als pedagoog heus wel van autisme gehoord heb, zou niet weten wat ik met zijn therapeut aanmoet. In alle gevallen was het fijn geweest als ze dit eerst met me overlegd had.
Nou, dinsdag, gister dus, ging ik naar mijn werkgever om het contract te ondertekenen. Ze vroeg me hoe ik het werk vond. Ik gaf eerlijk aan dat ik het werk met de jongen wel zag zitten, maar dat het ook duidelijk was dat ik grenzen moest zetten met de moeder. Ze knikte en zei: De moeder belt ons ook de hele tijd met rare dingen. Want ze vindt je wel oké, maar ze zegt ook steeds dat je te rustig bent. Vanochtend belde ze ons op met de mededeling dat ze je voor 3 weken wilde, tot de oude assistente terugkomt. Maar ze weet ook niet OF de oude assistente ooit terugkomt. En aangezien ze ons geen duidelijkheid kan of wil geven hebben we besloten dat we haar zoon niet als client willen aannemen en dat we een andere klus voor jou vinden".
Zo gezegd, zo gedaan, ik werk sinds vanochtend in een kinderopvang. Maar ik merk dat het me echt irriteert. Hoe kan ik te rustig zijn, wat moet ik doen? Op tafel dansen? Met de klas meerellen? Door de les heen praten? En WIE BOEIT HET OF EN WANNEER IK EET??? Waarom is dat een probleem voor haar zoon, en waarom moet dat mijn probleem worden? Zeg je zoon gewoon dat mensen eten wanneer ze honger hebben en dat ie op zichzelf moet letten?
Dus ja. Dit zijn zulke zware beschuldigingen dat mijn carrière duidelijk voorbij is.
Ik had afgelopen donderdag dus gesolliciteerd op een baan als onderwijsassistente. Vrijdag werd ik teruggebeld, of ik meteen maandag kon beginnen want het was een noodsituatie. Uh, ja. Sure. Een beetje onorthodox hoe dat gegaan is, maar honestly ik was toch al geen superfan van sollicitatiegesprekken dus ik vond het best.
Maandag komt. Letterlijk 2 dagen terug ja. Ik ontmoet het kind en zijn moeder, eerste werkdag, let`s go. Het ging prima, maar natuurlijk moeten het kind en ik nog aan elkaar wennen. Daarnaast is het kind helaas iemand die niet om hulp vraagt, ik moet somehow zijn gedachtes lezen. Zonder hem te kennen en zijn gedrag te kunnen lezen gaat dat een beetje lastig. En zo kwam het dat zijn moeder me die avond belde: Ja ik ben te rustig. En ik moet hem meer helpen door hem de antwoorden te geven. ENNN:
Ik heb geen lunch gegeten. Ik moet een lunch eten.
Ja dan breekt je klomp.
Maar het werd nog beter: Ze had een afspraak voor me gemaakt bij de therapeut van het kind zodat ik over autisme leren kan. Zijn autisme? Autisme in het algemeen? Ik weet het echt niet, maar wees er maar op gerust dat ik als pedagoog heus wel van autisme gehoord heb, zou niet weten wat ik met zijn therapeut aanmoet. In alle gevallen was het fijn geweest als ze dit eerst met me overlegd had.
Nou, dinsdag, gister dus, ging ik naar mijn werkgever om het contract te ondertekenen. Ze vroeg me hoe ik het werk vond. Ik gaf eerlijk aan dat ik het werk met de jongen wel zag zitten, maar dat het ook duidelijk was dat ik grenzen moest zetten met de moeder. Ze knikte en zei: De moeder belt ons ook de hele tijd met rare dingen. Want ze vindt je wel oké, maar ze zegt ook steeds dat je te rustig bent. Vanochtend belde ze ons op met de mededeling dat ze je voor 3 weken wilde, tot de oude assistente terugkomt. Maar ze weet ook niet OF de oude assistente ooit terugkomt. En aangezien ze ons geen duidelijkheid kan of wil geven hebben we besloten dat we haar zoon niet als client willen aannemen en dat we een andere klus voor jou vinden".
Zo gezegd, zo gedaan, ik werk sinds vanochtend in een kinderopvang. Maar ik merk dat het me echt irriteert. Hoe kan ik te rustig zijn, wat moet ik doen? Op tafel dansen? Met de klas meerellen? Door de les heen praten? En WIE BOEIT HET OF EN WANNEER IK EET??? Waarom is dat een probleem voor haar zoon, en waarom moet dat mijn probleem worden? Zeg je zoon gewoon dat mensen eten wanneer ze honger hebben en dat ie op zichzelf moet letten?
Dus ja. Dit zijn zulke zware beschuldigingen dat mijn carrière duidelijk voorbij is.
17 nov 2021
- meld ongepast verhaal
-
MissD
woensdag 17 november 2021 15:49
Zie het maar als een tekortkoming van haar en niet van jou. Wat een figuren bestaan er toch xD
Maarrrr, gefeliciteerd met je baan!!!! -
Azura
woensdag 17 november 2021 16:06
@MissD Dank je! Heb een boel extra grote kleding gekocht om de baby te verbergen tot mijn proefperiode voorbij is lmao. Duim voor me :'
En ik heb vandaag geen tussentijdse maaltijd tot me genomen onder werktijd en niemand die het interesseerde! Whoop! -
xHM
woensdag 17 november 2021 16:13
Dit klinkt zó erg bij het gezin waarbij ik een tijdje heb gewerkt, maar waarvan ik de opdracht vrij snel heb teruggegeven. Ik vraag me eigenlijk oprecht af of dit het geval is. Twee kinderen, stinkend rijk gezin toevallig?
-
xHM
woensdag 17 november 2021 16:13
Oh typetyfus^
-
Wicked.
woensdag 17 november 2021 22:28
Oh maar je hebt van die mensen die gewoon dingen gaan zoeken ook al is er totaal niks om over te zeuren hoor. Zo hadden wij op stage ook een familie van een client die iedere week boekdelen emailde over alles wat er niet goed was.
Je hebt gewoon van die mensen. Zoals ze al zeiden hadden zij ook last van die vrouw. Probeer het je niet persoonlijk aan te trekken
-
Azura
woensdag 17 november 2021 23:54
@Wicked. Zit er ook niet al te zeer over in de piepzak hoor, maar het is gewoon super bizar hahah. Heb dan ook nog echt veel details uit dit verhaal gelaten, het is nog veel gekker dan alleen dit. Het kind verdraait bijvoorbeeld dingen die ik heb gezegd waar ik letterlijk bij sta. Gister bijvoorbeeld waren de kinderen tijdens de gymles aan het gillen. Gewoon aan 1 stuk door. Kinderen van 11 be weird like that. Dus de jongen vroeg me of ik last had van luide geluiden. Ik antwoordde met "Nee, maar als ik moe ben dan vind ik het wel fijn als het wat stiller is".
Letterlijk 10 minuten later drop ik `m bij zijn ma en hij brandt helemaal los over hoe de kinderen zijn klas gilden en dat hij er helemaal geen last van had, maar dat ik er daarentegen helemaal niet mee om kon gaan en hoofdpijn kreeg en uit de zaal weg ben gegaan. Bruh what. Dus ik zal waarschijnlijk nooit weten wat voor onwaarheden hij thuis allemaal heeft verkondigd.
Ga er later deze week misschien nog wat over schrijven zodat mijn hersenen het los kunnen laten, maar ik vind het echt supermooi dat ze zo`n bitchslap van karma hebben gekregen. Je zat in nood, ik bood mijn hulp aan, je probeerde problemen te veroorzaken, en nu heb je helemaal geen hulp meer. 10/10.
@xHM Oh no, wat jammer dat er meer van dit soort mensen zijn. Ik woon niet in Nederland dus de kans dat het dezelfde familie is is nihil hahah. Rennen is inderdaad je beste optie. Mijn taak is om je kind te ondersteunen, maar fijn dat we een harde grens trekken bij of ik lunch heb gegeten of niet. Hoe deze kindersoort bestaat, is me duidelijk, maar wat hebben de ouders meegemaakt dat ze denken "hey, dat is echt een super redelijke voorwaarde".
Ah well. Ik ben wel super op mijn plek in de kinderopvang gelukkig, heb ook al een buttload aan super lelijke tekeningen in ontvangst mogen nemen
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 nov 2018 Dromen. ( 5 )
- O 16 okt 2018 Wanneer maak je van een mug een olifant? ( 6 )
- O 14 okt 2016 - ( 4 )
- O 05 feb 2015 De tandarts. ( 10 )