Ik ben een dooie hond ?

Nadat die hond toestraks alles onder gezeken had, heb ik alles weer eens zoals gewoonlijk
op kunnen ruimen. Mam en pap waren namelijk in geen wegen of velden te bekennen.
Verdomme, waarom kunnen ouders soms toch ook zo verdomd nutteloos zijn? Het beste
wat ze ooit hebben gedaan in hun hele leven was de dildo van mijn oudere zus vinden op
haar bed. Dat was zo geweldig. Aah, wat had ik toen toch een lol. De beste dag van heel
mijn leven ja.
Maar goed, ik dus het zeik van onze allerliefste hond opruimen. Komen ze eindelijk aan hoor.
Die 2 figuren die zichzelf ouders durven te noemen. Hah, wat een giller. Ik ben net klaar en
hun komen ten tonele. Dat ze eerder waren gekomen, hadden ze mooi het zeik van HUN hond
op kunnen ruimen.
Dus ik vertel heel het zeikverhaal aan pap, mam die vind het toch nooit zo interessant wat er
op mijn dag is gebeurd. Die is veel meer geïnteresseerd in mijn zus en d’r rare fratsels.
Pap vond het wel grappig dat de hond zo gedaan had. Grappig ?.. Grappig. Oke, ik zie de lol
er totaal niet van in maar het zal wel weer aan mij liggen. Grappig, wie probeer je nou in de
maling te nemen ? Mij of de hond ?
Ik moet het eigenlijk af gaan leren om pap verhalen te vertellen van wat er allemaal gebeurd is
vandaag. Telkens als ik zoiets doet begint hij weer te praten over vroeger. Over wat voor leuke
en grappige dingen hij wel niet heeft meegemaakt toen hij jong was.
Deze keer begon hij opeens te lullen over toen hij een keertje met z’n pa ging jagen. Voor het
eerst want vroeger mocht het allemaal nog zomaar als je niet gesnapt werd door de boswachter.
Pap vond jagen vroeger helemaal top. Hij vond het gewoon harstikke geweldig. Dus hij begint
allemaal te lullen over toen hij voor het ging jagen met z’n pa. Waarschijnlijk was het
traumatisch, want pap praatte helemaal raar. Uiteindelijk bleek het ook traumatisch te zijn
geweest.
Hij ging dus voor het eerst jagen met zijn eigen pa. Allemaal erg leuk en geweldig en natuurlijk
namen ze de hond mee om het neergeschoten gevogelte op te gaan halen. Het klinkt nu nog
als een normaal verhaal maar dat veranderd meteen. Pap mag dus voor het eerst schieten. Hij
heeft meteen raak. Het is geen vogel. Het is geen koe. Het is geen wild dier. Hij schoot zijn eigen
hond neer. Faal.
Maar om toch nog die hond in herinnering te laten blijven heeft hij samen met mam mij naar die
hond genoemd. Lekker als je pa je vernoemt naar de hond die hij vroeger ooit neergeschoten heeft.