Ik ben er nog!

En ik blijf ook nog wel een tijdje. Ik ontdek net dat ik alweer bijna 14 jaar hier schrijf en al 11 jaar op dit account, ongeloofeloos.
Ik durf bijna niet terug te lezen, ik heb ook oprecht géén idee meer wat er toen speelde in mijn leven of wie ik toen was... En dat is ook veel minder interessant dan het nu so without further ado een spiksplinternieuwe update hehe.

*** Ons eerste huis heeft welgeteld 13 hele dagen in de verkoop gestaand en ik heb mezelf maar weer eens bewezen als een anxious doemdenker haha.
Ik was er van overtuigd dat...
- we een te hoge prijs vroegen
- dat niemand ons huis zou willen
- dat niemand akkoord zou willen gaan met onze wachttijd
- dat we 20duizend bezichtigingen moesten gaan plannen
Maar ik had ongelijk, ongelijk, ongelijk want het was een knallend succes en we hebben tot 2 juni de tijd om op te krassen - dus de 9 maanden wachttijd die wij wilden was ook geen probleem.
Gelukkig maar ook...

*** ...want woonruimte vinden in het Zuiden gaat wat minder easy dan we hadden gehoopt.
Gelukkig heb ik me meteen terug ingeschreven bij de woningbouw toen ik m'n laatste huurwoning betrok en daar heb ik nu profijt van, want ik heb redelijk wat wachttijd opgebouwd al. In de afgelopen maand ofzo dat ik echt aan het reageren ben op appartementen heb ik al 3 uitnodigingen gehad voor een bezichtiging en die heb ik alledrie afgeslagen 😅
Toen ik wegging bij m'n ex kon ik een jaar terug bij mijn pleegvader, en daarna heb ik té snel 'ja' gezegd op een appartement in wat ik nu 'liefkozend' de crackflat noem... Spijt als haren op m'n hoofd.
Deze keer pakken we het dus iets minder impulsief aan, sowieso een leerpunt voor hubby en mij want we hebben allebei wel de neiging om ons ergens headfirst in te storten zonder eerst te kijken waar we gaan landen. Momenteel heb ik goeie hoop op 3 appartementen die goed aansluiten bij wat we willen, maar als dat niks wordt is het ook goed. We hebben nog een dik half jaar de tijd om iets te vinden. Duim voor ons?

*** Oh! Sinds m'n laatste openbare geneuzel zijn hubby en ik dus getrouwd! We waren al geregistreerd partners, en ik dacht dat dat prima was want er zouden maar een paar landen die dat niet erkennen... Nou, er zijn er maar een paar die het wél erkennen. Joh er zijn zelfs EU-landen die het niet erkennen!
Zat me niet helemaal lekker dus we zijn deze zomer even het stadhuis ingerend om het om te laten zetten. Voor ons gevoel zijn we 19 december écht met elkaar in de echt gegaan, hadden zelfs een ja-woord dus eigenlijk stom dat we het toen niet meteen goed hebben gedaan.
Getrouwd zijn is raar. Ik voel me helemaal niet anders en de relatie voelt ook niet anders. Hij is gewoon m'n beste vriend, grote Liefde, veilige haven, my rock, de betere helft van m'n ziel en suikerbeertje van eeuwigdurende gelukzaligheid (🤢
Onze eerste anniversary zit eraan te komen 🥰 Dikke kans dat we dan midden in een verhuizing zitten dus ik verwacht niet dat we er echt wat mee gaan doen - al helemaal omdat ik hem heb overgehaald om cadeaus af te schaffen. Dat had wisselend succes, kerstcadeaus horen erbij vindt hij maar jubilea, valentijnsdag en verjaardagen zijn cadeauvrij. Al gaan we wel op pad, lekker eten, samen een fijne dag doorbrengen 🥰

*** Met onze huisdieren gaat het ook prima!
Stinkpuppy is vorige maand 1 jaar oud geworden en dat hebben we gevierd met een leuke wandeling en een dot slagroom. Juffie zit flink in de pubertijd en het vraagt heel veel geduld maar tegelijkertijd is zien hoe ze dagelijks vooruit gaat een beloning op zich.
Floof is er ondertussen helemaal gewend dat ze n[url][/url]iet meer enig kind is en nu en dan spelen ze wat met elkaar. Gaat niet 100% van de keren goed en er is wat onderlinge jaloezie maar dat hoort erbij zegt men 😁

Oké, uitgekakeld doei.

Bonus foto