ik ben niet zielig
ik heb hier zooo een hekel aan, die verdomde achterlijke koeien die denken dat ik zielig ben. ik heb daar zoo een hekel aan. vooral omdat mensen dan opeens zo lief gaan doen, je hebt ze maanden neit gesproken, en als ze dan horen dat papa kanker heeft dan is het opeens, ooohh wat erg voor je, vreeeeseeeluuuuk je kan altijd terecht bij me he, je kan me altijd bellen ik sta 24/7 voor je klaar.
jaja maak het nog mooier, zowiezo praat ik er niet graag met mensen over omdat ze dan meteen een oordeel trekken, en als ik erover praat dan zijn het wel met me echte vrienden, die echt 24/7 voor me klaarstaan en die me nog nooit hebben laten vallen.
dan heb je ook nog van die leuke loopbaanbegeleiders die het bloed onder je nagels vandaan halen,
hoe haalt dat mens het in haar hoofd om mij midden in de klas zoo voor blok te zetten dat ik wil moest vertellen dat papa kanker heeft. ik heb toch ook gewoon me rechten dat ik niet wil dat iedereen het weet of niet dan? ik heb het 2 mensen verteld, en dat zijn dan me schoolvrienden met wie ik buiten school ook goed contact heb, die gaan het wat aan, de rest niet.
en natuurlijk kreeg ik in de klas meteen weer, oooh wat erg voor je ooh wat vreselijk je kan bij me terecht he! dat weet je he je kan altijd bellen, BAH. net als op straat, dat bekenden naar me toe komen, en ooh wat vreselijk voor je dat zou wel schrikken zijn geweest het gaat het wel goed met je. en laat ik dan even eerlijk zijn, met mij gaat het prima, ja natuurlijk vind ik het klote en kut en alles want het is wel kanker, maar ik maak er wel het beste van. en dan heb ik liefer dat ze gewoon naar me toe komen hee hoe gaat het met je vader, want ik kan er prima over praten hoor,
en ik ben ook neit zo een overemotioneel depressief typje dat meteen begint te janken als ik het woord papa of kanker hoor. alsjeblieft zeg. ik ga me leven niet laten lijden doordat me vader een levenbedreigde ziekte heeft! ik ga mezelf echt een diepe zwarte donkere put in trekken, nergeeeens voor nodig.
pff ik kan me weer behoorlijk frustreren over de gedachtegang van de abnormaal bezorgde zoogdieren van deze wereld.
en nee, ik ben dus NIET zielig, dus geeen medelijden en geeen achterbaks aardig gefake en achterom me rug tegen andere mensen lullen over me.
jaja maak het nog mooier, zowiezo praat ik er niet graag met mensen over omdat ze dan meteen een oordeel trekken, en als ik erover praat dan zijn het wel met me echte vrienden, die echt 24/7 voor me klaarstaan en die me nog nooit hebben laten vallen.
dan heb je ook nog van die leuke loopbaanbegeleiders die het bloed onder je nagels vandaan halen,
hoe haalt dat mens het in haar hoofd om mij midden in de klas zoo voor blok te zetten dat ik wil moest vertellen dat papa kanker heeft. ik heb toch ook gewoon me rechten dat ik niet wil dat iedereen het weet of niet dan? ik heb het 2 mensen verteld, en dat zijn dan me schoolvrienden met wie ik buiten school ook goed contact heb, die gaan het wat aan, de rest niet.
en natuurlijk kreeg ik in de klas meteen weer, oooh wat erg voor je ooh wat vreselijk je kan bij me terecht he! dat weet je he je kan altijd bellen, BAH. net als op straat, dat bekenden naar me toe komen, en ooh wat vreselijk voor je dat zou wel schrikken zijn geweest het gaat het wel goed met je. en laat ik dan even eerlijk zijn, met mij gaat het prima, ja natuurlijk vind ik het klote en kut en alles want het is wel kanker, maar ik maak er wel het beste van. en dan heb ik liefer dat ze gewoon naar me toe komen hee hoe gaat het met je vader, want ik kan er prima over praten hoor,
en ik ben ook neit zo een overemotioneel depressief typje dat meteen begint te janken als ik het woord papa of kanker hoor. alsjeblieft zeg. ik ga me leven niet laten lijden doordat me vader een levenbedreigde ziekte heeft! ik ga mezelf echt een diepe zwarte donkere put in trekken, nergeeeens voor nodig.
pff ik kan me weer behoorlijk frustreren over de gedachtegang van de abnormaal bezorgde zoogdieren van deze wereld.
en nee, ik ben dus NIET zielig, dus geeen medelijden en geeen achterbaks aardig gefake en achterom me rug tegen andere mensen lullen over me.
20 dec 2009
- meld ongepast verhaal
-
Samsalabam
maandag 21 december 2009 00:47
Heel herkenbaar.
Ik denk dat mensen gewoon schrikken. Als je zoiets hoort leef je meteen mee (voor zover je dat kan), ook al ken je diegene nou weer niet zó goed. En dan wil je gewoon wat doen, en krijg je zulke dingen. Bovendien zijn mensen nieuwsgierig, ze willen er zoveel mogelijk over weten.
Het is alleen uiterst irritant. -
Sima
maandag 21 december 2009 01:01
Heel herkenbaar!!
Maar ik realiseer me altijd wel dat er ook mensen zijn die je echt willen helpen. Daar ben ok persoonlijk heel blij mee. Anders had ik het nooit gered.
Maar wil ook absolute geen zielig meisjes zijn.
Sanne -
Thyrza
maandag 21 december 2009 08:20
Ik snap dat je je eraan kunt irriteren, maar ik denk dat die mensen het hartstikke lief bedoelen, het beste met je voor hebben..
& dat een beetje hulp en liefde echt geen kwaad kan.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 dec 2009 ziekenhuis ( 1 )
- O 21 dec 2009 depresief? ( 10 )
- O 20 dec 2009 ik ben niet zielig ( 3 )
- O 19 dec 2009 gevangen en medelijden
- O 13 dec 2009 help
- O 11 dec 2009 emotionele draaikolk, kanker ( 1 )
- O 11 nov 2007 Blijf by me
- O 27 sep 2007 Spijt van myn keuze, ( 2 )
- O 10 aug 2007 Ik mis je. ( 1 )
- O 24 jul 2007 Blowen, roken & die shit. ( 1 )
- O 23 jul 2007 Masker dat ik draag!.
- O 20 jul 2007 Haat/Songtekst
- O 20 jul 2007 Verwonden/Snijden. ( 4 )
- O 16 jul 2007 Dierbaren Verliezen! ( 3 )
- O 16 jul 2007 Manke Poot ( 3 )