Ik ben nu echt aan het overleven

weer es ouderwets midden in de nacht op md.....

ik lig nu al 3 kwartier wakker, dat gebeurd vaker hoor, alleen soms heb je t gevoel dat als je niks zegt en niet beweegd je wel weer in slaap valt. en nu is dat niet, nu weet ik gewoon dat ik voorlopig niet meer slaap, misschien wel gewoon vannacht niet meer.

Er schiet zoveel door mn hoofd als ik zo snachts aleen ben.
Het stomme is, dat gebeurd overdag ook, dan ben ik ook wel es alleen in ditkamerje, maar dan kan ik aleiding gaan zoeken, kan ik even beneden wat gaan drinken, of desnoods beneden drinken pakken, en hier opdrinken, ben je toch ff bezig, moet je toch ff aan andere dingen denken, al is t maar: loop trap af, loop naar keuken, doe koelkast open, pak bier, doe koelkast dicht, loop naar boven, zeg onderweg wat tegen iemand in huiskamer.... noem maar op.

En snachts heb je dat niet, dan ben je alleen met je gedachten, en moet je eraan toegeven.
En al zou je niet alleen zijn, dan zou deene die er ook is waarschijnlijk slapen en ben je eigenlijk ok alleen....

Maar eraan toegeven komt me u even mn neus uit, nu wil ik gewoon even relaxen, even verstand op 0 en niet moe voelen, geen moe gevoel n mn lichaam.... kom niet met t geintje van "gek he dat je moe bent het is 3 uur snachts en je zit hier" want ik zit hier nu weer om deze tijd sinds heel lang.

ik sprak gisteravond iemand op msn die ik al een week of 3 niet gesproken had, ze vertelde me dat het tussen haar en dr vriend niet echt goed ging maar moest daarna meteen offline omdat ze niet thuis was en waarschijnlijk ook niet eens thuis ging slapen. Ik was er stil van, het sloeg echt best hard in bij mij zeg maar...ik had t gisteren nog over haar met iemand en ik zei:"Die 2 hebben t eigenlijk best goed en leuk samen, dat zit wel goed"
Maar goed, dat dacht iedereen van mij en K ook, en dat bleek ook niet zo te zijn..

het nadeel is dat ik dr niet kan helpen, ik heb r gezegd dat ze me mag bellen, sms-en, mailen noem maar op, ik heb tenslotte veel meegemaakt en heb t idee dat ik qua gevoel een hoop geleerd heb, in ieder geval genoeg om anderen "raad te kunnen geven".... ik vind t n lieve meid en dr vriend is ook n aardige gozer, ik hoop dat ze dr uit komen en anders zal ik er voor hun allebei wel zijn voorzover ik kan....

Maar ja zoals ik al zei, ze vertelde t en was eigenlijk meteen weg daarna, dus misschien is er wel veel minder (of meer) aan de hand dan ik denk.

het leven is en blijft een gigantische klootzak, en daar word je hard en wijs van, hard in de zin van je wil m ovrleven en hebt daar veel meer voor over dan je durft toe te geven, en wijs als in, wat je overkomt leer je van, maar je bent nooit uitgeleerd, het is een lange les, als je iets geleerd hebt pak je t daarna anders aan, maar weet niet of dat dan goed is en gaat uiteindelijk weer op je bek, en als je t wel goed doet dan is een andere stap hetgene dat foutgaat en ga je daar onderuit.....

ik heb geleerd dat je rekening met alles moet houden, niet alleen over wat ik steeds zeg over vertrouwen en gevoel, maar ok qua toekomst en verwachtingen. op dit moment leef ik nu, ik weet niet wat mijn toekomst breng, ik wil het echt graag weten maar dat kan niet. Als ik nu gebeld word en iemand zegt me, kom er is een feest en de drank en gezelligheid heerst, dan kleed ik me aan en ga erheen, en daar doe ik wat ik op dat moment denk dat ik doen moet, en zometeen om 8 uur moet ik weer werken, maar dat is dan pas, op het moment zelf ben ik even "er uit"

Wat ik nu allemaal doe is niet meer met t oog op de toekomst, wat er van mijn leven nu in de toekomst nog over is zie ik in de toekomst wel,.... ik ben nu echt aan het overleven, ik sla hier en daar een haak in rotsen om niet naar beneden te vallen zeg maar...

ik denk dat mn hele leven, misschien wel elk leven, bestaat uit overleven, zodra je bewust wordt van je acties begint t overleven, tot een bepaalde leeftijd ben je afhankelijk van mensen die voor je zorgen en vanaf een bepaalde leeftijd ben je dat weer. maar in de tussentijd ben je op jezelf aangewezen, en moet je jezelf redden, daar kun je hulp van anderen bij krijgen maar uiteindelijk ben jij de enige die jouw leven door moet komen. de een doet t wat makkelijker dan de ander en ik ben de ander dan.... ik zou digen doen die niet door de beugel zouden kunnen als ik daardoor verzekerd zou zijn van een goed gevoel over hoe mijn leven loopt, maar in de toekomst kijken kan niet, en geesten in flessen bestaan niet.

maar als ik zeg, "was ik maar 3 dan had ik al deze ideeén nie" dan bedenk ik me dat dat ook niks is, als ik mn neefje zie, hoe vrolijk en blij hij bijna altijd is, heb ik medelijden met hem, zou hem t liefst willen vastpakken en hem willen vertellen over hoe het gaat worden, dat ik 27 jaar op hem voorloop, dat hij nog zoveel te verduren krijgt en ik dat al gehad heb.... hij moet dat allemaal nog, hij zal ook ellende mee gaan maken en zo, ik zou willen dat ik hem daarop kon voorbereiden maar dat kan niet want je weet niet welek ellende ie mee gaat maken, en dan zie je m nu gelukkig zijn in mn moeders voliere en met zn zandbak... ik vind t echt zo kut voor hem, ik denk niet dat ik jaloers op hem moet zijn maar eerder hj op mij.