Ik beslis om op deze entry te klikken.
Als de text eenmaal geladen is in mijn browser, kan ik het niet helpen dat er geen plaatjes of nuttige text in deze entry staan. Gewoon standaard text op een standaard achtergrond. Het is een van die reflex momenten die je ontwikkeld na deze entry een tijdje te lezen. Hmm, dit ziet er best lang uit. Het is waarschijnlijk een stom lang verhaal, en ik weet niet of ik echt in de stemming ben om deze entry te lezen.
Maar voordat ik het weet, zijn mijn ogen aan het scannen over de 2e alinea van het verdomde ding. De volgende zin is voor geen reden schuingedrukt. En dan begrijp ik het.
Geweldig, het is een grap.
Deze kennis stopt me alleen niet van het doorlezen. Okay, wat is het eigenlijk? Is hij aan het schrijven alsof hij in mijn hoofd zit? Bah, dat is helemaal niet slim. Wat is het doel van dit? Het lijkt wel een beetje opschepperig.
En toch, blijf ik doorlezen. Een deel van mij wilt gewoon naar het einde van deze verdomde entry komen, zodat ik er over na kan denken en een mening erover kan vormen. Hij is waarschijnlijk aan de drugs! Een ander deel van mij hoopt dat er een groter doel is aan deze entry.
En ik scroll een beetje naar beneden en ga door met lezen. Ik weet niet waarom.
Als ik mezelf een beetje verplaats in mijn stoel, begint een deel van mij te twijfelen of dit wel echt is of niet. Ja, ik weet dat het een gestoord iets is om te denken. Maar hebben we niet allemaal een zachte stem in ons hoofd die deze ideeen fluisterd om de zoveel tijd? Deze, wat als? gedachten.
Als ik wil bewijzen dat deze vreemde entry totale onzin is, kan ik gewoon mijn browser afsluiten. Ik kan hem gewoon WEGKLIKKEN en deze entry zou dan weg gaan, en dan kan ik...wacht. Wat als ik de browser sluit en de rest niet lees? Wat als de entry gewoon doorgaat, en bijhoud wat ik aan het doen ben, zelfs als ik de browser weg heb geklikt? Zou de entry dan veranderen? Nee, dat slaat nergens op! Ik ga niet eens moeite doen want ik weet 100% zeker dat deze entry NIET zal veranderen als ik weg ga en weer terugkom. Dat een klein deel van mij zich weer afvraagd of iets slechts gebeurt als ik terug zou komen. Alsof dit een terugspoel functie is op de afstandsbediening van realiteit. Ha, net als een soort maffe aflevering van de X-files.
Wat als?
Wat als ik naar de reacties scroll? Zou ik dan de toekomst lezen? Als ik tot de laatste reactie scroll, zou ik dan een gedetailleerde beschrijving van het universum krijgen...of het einde van mijn leven? Dat zou fucking gestoord zijn!
En toch blijf ik doorlezen.
En nu stopt de alinea.
Als ik deze regels van text lees, realiseer ik dat het einde van de entry eraan komt.
Ik weet niet wat er nog gaat gebeuren.
De zachte stem word luider.
Ik krijg een apart gevoel.
En dan is de laatste zin schuingedrukt voor geen enkele verdomde reden.
-Tyler K.
Gibsy2, man, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende