ik {gedicht}
ik leef,
dag en nacht.
elke dag,
elke nacht.
zonder iets door te hebben,
zonder te merken en te denken,
heej, ik leef.
want nee,
genieten kan ik er niet bepaald van.
ik leef,
dag en nacht.
dag in,
dag uit.
al 15 en n half jaar lang.
maar genieten,
ho maar.
pijn.
verdriet.
angst.
pijn,
voel me zow raar,
heb pijn,
omdat ik niet normaal kan zijn.
verdriet,
ik heb zowveel verdriet in me.
zo veel.
wou dat ik dat kwijt kon,
lekker n potje janken.
alsjeblieft,
laat me huilen.
angst,
over hoe dit verder moet.
over hoe dit verder moet,
als ik van school van ben,
als ik werk,
als ik n vriendje krijg,
als ik volwassen word.
want dat zal ik tot grote spijt toch wel worden.
volwassen.
zal nog wel lang leven hier,
op deze wereld.
maar met heel gemengde gevoelens.
ik leef,
dag en nacht.
het is zon rommeltje hier,
in dit lichaam,
in mij.
in mn hoofd.
zon rommeltje.
zon rommel.
en ik lijk het wel niet op n rijtje te krijgen,
hier binnen.
het lijkt me wel onmogelijk.
maar wat moet ik eraan doen?
zouw het toch echt niet weten.
help me,
alsjeblieft.
dit leven is zon rommel,
en weet niet meer wak ermee aan moet.
brenda_88, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende