Ik hou van jou
“Ik hou van jou”, zei hij minstens dertig keer, zodat ik het met een beetje geluk één van die keren geloofde.
Hij bleef praten alsof honderdtwintig woorden hun betekenis zouden verliezen wanneer hij ze niet uitsprak.
Minstens een half uur hield hij me stevig in zijn armen, alsof het daarbuiten te gevaarlijk was.
Alsof de kleine ruimte waarin we ons bevonden zich tussen ons zou persen en groter zou blijken dan we ooit hadden verwacht.
Hij gaf me tien kussen, vijf geruststellende, vier verlangende en één verbitterde.
En ik, ik huilde mezelf in slaap. Alsof ik een kind was.
Librana, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende