Ik laat los

Ik laat hem los; Triggerboy. Hij zat laatste week minder in mijn hoofd. Of dagen misschien. Grappig is dat, wanneer ik eenmaal de weg van loslaten ben ingegaan gaat het heel snel.
Ik was zo ver om mijn laatste banden met hem los te laten. Whats app groepen met hem, eruit. Natuurlijk brengt dat wat naar boven, scherpt het wat besef en pijn aan. Dat hoort erbij. Inmiddels heb ik wat oefening gehad.

Ik besloot, dat hij voor mij niet langer waardevol is. Hij zal nooit energie in mij of de vriendschap steken. Hij zal altijd proberen mijn waardigheid onder zijn ego te pletten. Ik zal dus nooit wat aan hem hebben, ik hoef hem dus niet als vriend.

Ik zal nooit de afsluiting krijgen die ik nodig heb maar ik ben gewoon klaar met er over huilen.

---------------------------------------------
Afgelopen nacht was ik tot 3 uur wakker. Mijn beste vriend heeft natuurlijk nu niet de makkelijkste periode nu het uit is met zijn vriendin. Ik weet niet meer hoe het gesprek begon. Het was wel beladen, maar luchtig. Ineens, van een gesprek gesproken in de 3e persoon, naar een heel persoonlijk verhaal. We doorbraken de barrière waar in hij zich van mij afsloot omdat het hem te ingewikkeld werd en binnen 3 zinnen was alles uitgepraat.
Alles lijkt even beter nu. Er is geen geremdheid meer die voor afstand zorgt. Triggerboy zal moeilijk blijven. Ik vraag steun van mijn beste vriend maar hij wil niet shittalken over andere vrienden. Ik vraag het ook niet van hem en daarom hebben we het over de situatie. Dat wil niet echt, dus voor wat er uitgesproken moet worden; dat kan niet. Ik heb niemand om die laatste beetjes uit het systeem te krijgen.

Nu net, hij is dronken. Hij noemde zichzelf kruimige aardappel. Ik wist al hoe laat het was. Hij heeft aan haar toe gegeven en vanavond slaapt zij weer bij hem. Ik ben telleurgesteld. Vooral, omdat ik haar ken en wat hij nu doe tis egoïstisch. Hij laat haar komen omdat hij haar nodig heeft, maar morgen is alles weer zoals het was en stuurt hij haar weg. Ik kan hem er voor haten, zo met haar gevoelens te spelen.
Maar goed, het is zijn leven. Zijn beslissing. Ik kan beter nu loslaten dan het opnieuw moeten doen wanneer alles wordt zoals het was. Nog geen 24 uur is het goed geweest.

Ik voel me alleen, ik ben alleen en er is niemand met wie ik de moeilijkste keuzes kan delen.
Ga ik wel loslaten?