Ik Moet Schrijven..

Ja, ik kan het even niet helpen hoor.. Gisteren tot 12 uur ongeveer gewerkt, op bedje, met schatje, die om half 5 zijn bed uit moest om op tijd op zijn werk te komen.. Ja dan ben je wel moe, aangezien je zelf ook niet meer je nest in kan eigenlijk, want dan kom je er niet meer uit. Maar stom als ik ben, ik dook er wel weer in. Alles op het laatste moment nog in orde maken voor weer een saaie schooldag en bovendien ook de eerste toets van dit jaar die ik weer dik verkloot heb. Ja iedereen, nu ga ik écht mijn best doen voor school! Ammehoela.. echt niet dus he. Ik had het kunnen weten, houd het toch nooit vol. Nooit! Ik heb er geen zin meer in dat hele school dat hele alles.. Een fucking uur heen op de fiets, een fucking uur terug op de fiets.. Tussendoor wat half aanwezig in de les gezeten. Maar dat terig fietsen, dat doet het hem. Heen is nog niet zo erg, sliep toch half, kon nog niet nadenken. Terug wel, kan opeens heel goed nadenken zelfs! Maar nee niet over school, alleen over wat ik moet, waar ik mee bezig ben, waarom deze hel nooit eindigd. Echt nooit.. En dan fiets je daar half dood met je muziek aan je zusje die naast je fietst compleet negerend, en tegen de tijd dat je thuis bent kun je nog net die traan onderdrukken.. Pff, en ook hier heb je geen rust. Vader die continu je kamer binnenloopt.. Vragen stelt.. Plus je hebt honger, maar geen zin in de zuurkool die je straks moet eten. Ik moet schrijven, ik moet schrijven.. Wat is dit heerlijk.. Muziek aan, lekker alles typen wat in je op komt.. Wetend dat er mensen zijn die zich voor je onzin interreseren, weten dat er mensen zijn die het niks vinden, het gevoel hebben dat je bestaat, al is het alleen maar tussen de regels die je typt door.. Laat me niet alleen? verdrietig
15 sep 2008 - bewerkt op 29 jun 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van CrimsonMe
CrimsonMe, vrouw, 34 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende