Ik pas in zijn verhaal.

Kent iemand het verhaal van een vrouw die er als meisje graag op los fantasseerde, boeken las en hoopte een beter verhaal te vinden dan er tot nu toe voornamelijk door anderen over haar geschreven werd. Het meisje hoopte op een pen waarmee een kind de prachtigste verhalen schrijven kon. Haar eigen pen leek geen inkt te bevatten. Ze wist niet hoe de pen te vullen. Het papier bleef woordenloos. Ze was als een vogel die niet weg kon vliegen. Er waren mensen die haar van inkt voorzagen. Soms was de inkt van henzelf. Soms hadden ze de inkt ongewild van een ander "gekregen." Zo werden er toch verhalen geschreven maar dan over buitensluiting, angst, verdriet, pijn en minderwaardigheid. Ze leek niet in staat om ook maar een punt of komma daaraan toe te voegen. Ondertussen droomde ze over superkrachten waarin ze aan haar achtervolgers ontsnapte; over een verhaal dat ze zelf niet schrijven kon. Ze was graag in de natuur. In de natuur herkende ze namelijk iets van haarzelf, een hoge mate van kwetsbaarheid, iets dat bescherming nodig had. Ze ging er met veel respect, bewondering en voorzichtigheid mee om. Ze deed haar best het geen schade te berokkenen. Ze gaf het waar ze zelf niet om vragen kon. Er waren wel keren waar er door anderen iets moois, iets beters werd geschreven. Dan voelde zij zich als een vogel, vliegend naar het mooiste licht, gedragen door een uitzonderlijke liefde, met hoop en redding in het vooruitzicht. Maar helaas viel ze al snel weer naar beneden. Het gelukzalig gevoel was slechts van korte duur. Ze leek te hebben besloten om de negatieve schrijfrichting te blijven volgen, die haar zo op haar lijf geschreven leek. Niet langer verlangde ze naar zo een verhaal over een zorgenloze morgen. Toen ze eenmaal een jonge vrouw geworden was, schreef ze verder met de inkt van haar eigen keuzes. Door te schrijven met deze nieuwe inkt naderde ze onbedoeld niet alleen ellende, ook de dag van haar redding kwam steeds dichterbij. Ze kon het nog niet voelen en ze kon het nog niet zien. Ergens onderweg had ze de hoop op een beter verhaal verloren. Het waren haar eigen keuzes die haar dwars tegen de liefde in lieten vliegen. Het waren haar eigen keuzes die haar koers bepaalden. Dit betekende echter niet dat haar redder er niet altijd al was geweest, ook al had ze hem onmogelijk kunnen voelen of zien. Het betekende ook niet dat de hoop op een beter verhaal niet al lang geleden vervuld was. Maar dat wist ze toen nog niet. Ze wist niet hoe en waar te zoeken. Dus zocht ze op de verkeerde plekken. In het verleden waren er verschillende mensen die haar wel over iets hoopvols hadden verteld. Maar dat kon het toch niet zijn? Dus bleef ze vliegen als een vogel met gebroken vleugels, dwars tegen de liefde in. Tot de dag waarop ze eenvoudigweg niet meer vliegen kon. Nu ze eenmaal moegestreden en volledig uitgeput was, had ze tijd genoeg om naar het waargebeurde verhaal te luisteren. De woorden bleken recht tot haar hart te spreken. Het wekte haar als het ware tot leven. Het bleek haar nieuw leven in te blazen. Wat geweest was, had een einde gekregen, de WAARHEID en de LIEFDE een oneindig bestaan. Haar redder had continue zijn hand naar haar uitgestoken, maar ze had hem niet kunnen grijpen. Ze had niet van hem geweten. Ze had hem niet gezien. Ze las het boek vol van de volle WAARHEID, het echte LEVEN, volmaakte REDDING, blijvende HELING EN BOVENNATUURLIJKE VREDE. Ze las het boek over de Redder die iedereen redden kan. Ze las het boek dat bevestigt dat ook in het lijden de zuivere en onaflatende liefde blijft bestaan. Ze las het boek over een vol en rijk leven en over een barmhartige rechter. Ze mocht ervaren dat de goede God werkelijk bestaat. De goede God die zelf alles gegeven heeff, om haar en talloos veel anderen compleet te maken. Ze kreeg berouw van haar vlucht dwars tegen Hem in. Van harte en zonder aarzeling werd zij door Hem volledig vergeven. Hij had hetgeen hiervoor nodig was allemaal al lang geleden voor alle mensen volbracht. Zo mocht ze dan eindelijk ervaren: Zijn verhaal spreekt van een hoopvolle toekomst. In Zijn verhaal pas ik!

Dat meisje dat ben ik.