Ik speel, dus ik ben
Dwalend door de noten verlies ik mijzelf in het geluid dat uit mijn versterker komt.
Mijn vingers dwalen rond over de hals van mijn gitaar, mijn gedachten zijn er niet.
Spelend op mijn gitaar isoleer ik mezelf van de realiteit.
Even gelukkig zijn, mezelf uiten, verdwalen in gevoel.
Vrijheid, veiligheid, of misschien gewoon een obsessie.
Een staat van euforie of juist naar beneden getrokken in de donkere dalen van verdriet.
Wat het ook is, ik blijf gitaar spelen, want dan voel ik me mezelf.
Ik speel, dus ik ben.
undertaker, man, 123 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende