Ik stap eruit

Ik ben even klaar met Materialisme.

Vandaag is m'n iPhone gestolen, gekregen van m'n moeder met allemaal leuke fotootjes erop. Het is niet het geld wat ik mis, het is het gevoel, het gevoel dat er iemand door je spullen zit te neuzen, het gevoel dat je hebt terwijl je aan het zoeken bent. Dat klamme zweet wat op je bovenlip druipt, dat over je rug loopt en je voorhoofd nat maakt.

Ik zal maar eerlijk toegeven, ik heb laatst zelf een racefiets gestolen uit het Amsterdamse Bos. Lekke band, lag in de bosjes, stuurtape was verrot, stuur stond scheef, verschillende kabeltjes die geen zin hadden. Heb hem meegenomen, niewe binnen en buitenband eropgezet, slot gekocht en verkocht voor ongeveer 0 euro winst aan een vriendin die een nieuwe racefiets nodig had.
Nu haal ik hier dus uit dat ik niet mag klagen, ik heb het zelf gedaan en om niet te diep op Karma in te gaan, 'Karma's a bitch'. Geheel op me plek gezet. MAAR, ik wil deze gebeurtenis niet in het niks laten opgaan. Als ik er van mezelf niet boos over mag zijn(wat ik wel een beetje was en uit naar me ouders, want ik heb geen zin om uit te leggen..), dan wil ik er iets goeds uit halen.

Hoe kwam ik op het idee. Ik liep terug van het station, en dan loop ik langs die verschrikkelijke winkel: Primark. Het was koopavond, dus het stond lekker vol en toen ik richting de Aktie Sport liep(om een Adidas broek te wisselen) zag ik zoveel mensen met tassen(geen tasjes), dat ze er letterlijk mee over de grond sleepte, geheel gevuld en te zwaar om te dragen. Toen was ik klaar met kopen, ik bedacht me dat ik niks aan de 'fukking' iPhone heb, dat m'n oude barreltje ook prima was. Dat alle vesten die ik heb, allen schoenen, alle truien, alle T-shirts, alle SPORBROEKJES(hoeveel? Denk wel 9(!)), dat ik het allemaal niet nodig heb. Wel in kleine getalen, maar niet zoveel. En zeker niet duur als het niet beter is. Een goed paar hardloopschoenen, een goed vest, een goede jas(1 voor winter, 1 voor zomer, dus niet 5 jassen totaal). Dus ik heb me geld terug gevraagd voor de Adidas-broek.

Wat ga ik zo doen? Ik ga allen uit me kast trekken.
Ik ga alles sorteren, wat DRAAG ik? Dat mag terug.
Alles wat ik niet draag gaat in dozen of in de bak onder m'n bed, NIET in de kast.
Alle schoenen gaan in een doos, de schoenen die ik draag komen in mijn kamer.
De iPad die ik niet meer aanraak verdwijnt voorgoed naar iemand anders(moeder's atelier).
Geen overschot aan spullen meer, klaar.



Wel fijn dat ik zo daadkrachtig wordt van ditsoort dingen,
en goed dat ze m'n iPod niet stalen, want die is echt wel ze geld waard. Gekregen voor me 18e verjaardag(nu 20,5!)

Zo, tot zomedadelijk. Wilde voor en na fotos maken, maar dat zit er niet in.
07 jun 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Developing
Developing, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende