Ik vind het gewoon zo moeilijk!
Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Gisteren vol goede moed naar bed gegaan. Had zin om de nieuwe week gewoon fris te beginnen. Maar dan wordt je van morgen wakker met zó'n duffe en slaperige kop dat je je even afvraagt of je die nacht wel hebt geslapen. Nou, ik vraag het bij mezelf ook af. Voel me misselijk, heb buikpijn en kan nergens anders meer aan denken. Wat heb ik!? Vertel het me!? Nee, ik weet dat ik hier even doorheen moet. Zeker niet simpel. Maar dat is nvt.
Psyche is niet alleen voor jezelf lastig, maar ook voor de mensen om je heen die je willen helpen. Pas zei ik nog tegen mn moeder - huilend - dat ik het echt heel vervelend vond voor haar en pap. Zij krijgen ook maar alles over zich heen. En dat zijn mn eigen ouders nog maar. Je hebt ook nog vriendinnen. En hoewel ik weet dat die me begrijpen, vind ik het alsnog lastig om te zeggen: hé, kga zo naar huis want trek het niet meer.
En ook gewoon mn klasgenoten. Ik ben maandag thuis, dinsdag op school ga ik ineens met sporten naar huis. Woensdag thuis donderdag naar school vrijdag thuis..
Ja, ik kan het begrijpen dat mensen mij niet meer begrijpen. Laat dat nu juist het lastige zijn aan psyche. Omdat het moeilijk uit te leggen is hoe je je voelt, weten anderen niet hoe ze moeten reageren en als gevolg daarvan krijg je wat vage opmerkingen.
Oke , ik wil er helemaal niet aan denken, maar over 2,5 uur moet ik echt naar school. 4 uurtjes. Alsjeblieft meid, doe het voor jezelf. Probeer het!
Maar dit zei ik vrijdag ook tegen mezelf en toen uiteindelijk toch ook thuisgebleven terwijl dat niet het "plan" was..
Psyche is niet alleen voor jezelf lastig, maar ook voor de mensen om je heen die je willen helpen. Pas zei ik nog tegen mn moeder - huilend - dat ik het echt heel vervelend vond voor haar en pap. Zij krijgen ook maar alles over zich heen. En dat zijn mn eigen ouders nog maar. Je hebt ook nog vriendinnen. En hoewel ik weet dat die me begrijpen, vind ik het alsnog lastig om te zeggen: hé, kga zo naar huis want trek het niet meer.
En ook gewoon mn klasgenoten. Ik ben maandag thuis, dinsdag op school ga ik ineens met sporten naar huis. Woensdag thuis donderdag naar school vrijdag thuis..
Ja, ik kan het begrijpen dat mensen mij niet meer begrijpen. Laat dat nu juist het lastige zijn aan psyche. Omdat het moeilijk uit te leggen is hoe je je voelt, weten anderen niet hoe ze moeten reageren en als gevolg daarvan krijg je wat vage opmerkingen.
Oke , ik wil er helemaal niet aan denken, maar over 2,5 uur moet ik echt naar school. 4 uurtjes. Alsjeblieft meid, doe het voor jezelf. Probeer het!
Maar dit zei ik vrijdag ook tegen mezelf en toen uiteindelijk toch ook thuisgebleven terwijl dat niet het "plan" was..
14 jun 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 26 mrt 2024 Sociaal Juridische Dienstverlening ( 4 )
- O 19 dec 2023 HBO-rechten? ( 3 )
- O 15 apr 2022 Ben ik terug?
- O 07 feb 2022 Alweer
- O 31 jan 2022 Hej, I'm back... ( 2 )
- O 01 nov 2021 Een vreselijke leraar.. ( 2 )
- O 12 okt 2021 Ja knikken, nee schudden
- O 12 okt 2021 De vijfde is onderweg!
- O 06 okt 2021 Zwemmen met je ex?
- O 29 sep 2021 ik voel mijn hoofd wel..
- O 28 sep 2021 #4 Moe
- O 20 sep 2021 #3 Vrijstelling
- O 08 sep 2021 #2 Intake ( 1 )
- O 07 sep 2021 #1 Aanvraag ( 1 )
- O 03 sep 2021 Gaan?