ik voel ik voel wat jij niet voelt{Photo}

~~~*~~~






Bestaat er zoiets als liefde op het eerste gezicht? Is het mogelijk om in het midden van de supermarkt, de winkelstraat, een café of waar dan ook overvallen te worden door een zwerm vlinders die neerstrijken in je buik en op eigen houtje beslissen zich daar te settelen voor het komende half jaar? Ik heb er geen idee van. Soms hoor je mensen spreken over een waas die voor hun ogen schoof en de wereld die plots niet meer leek te bewegen. Het klinkt allemaal erg mooi. Zelf heb ik die gevoel niet gehad,zou ik dat ooit kregen???
Ik leef nog in de naïeve overtuiging dat verliefdheid gemakkelijk moet zijn. Als het te veel moeite kost en je nachtenlang wakker ligt met de gedachte of het al dan niet mogelijk is, dan klopt er iets niet. Verliefdheid zijn vlinders en regenbogen, niets meer en niets minder dan dat. Als we zelfs daar al moeilijk over gaan doen, wat blijft er dan nog over? Laat de miserie maar beginnen als de verliefdheid zich gestabiliseerd heeft tot liefde en de twee personen in kwestie besloten hebben samen te proberen wat ze alleen niet kunnen. Uiteindelijk beginnen de twijfels pas als je erover begint na te denken.
Wij denken te veel. Hoeveel makkelijker zou het leven niet zijn wanneer wij doodgewoon ons hart volgen? Verdriet wordt sneller verwerkt wanneer men niet steeds nadenkt over hoe het had kunnen zijn of wat men is kwijtgeraakt. Voel, meer hoef je niet te doen om gelukkig te zijn. Van denken krijg je alleen maar hoofdpijn. De kunst bestaat erin de gulden middenweg te vinden tussen je rede en je hart. Een verschrikkelijke opgave, want het is een weg die je vaak zelf nog moet bouwen, ergens tussen verwilderde struiken en brandnetels door. Als je hart en je hoofd het niet eens raken: wees dan als geheel de oplossing voor je probleem. Je kan het best. De wereld is nog nooit vergaan door een foute beslissing en vroeg of laat komt alles altijd terug op zijn pootjes terecht. Lukt het vandaag niet, probeer dan morgen nog een keer. Met wat geluk staat er iemand achter je die je een duwtje geeft wanneer je even geen zin meer hebt. Hoe moeilijk of hoe pijnlijk het ook mag zijn, het zijn dat soort duwtjes die je de weg doen vinden tussen de doornstruiken door. Al is het dan met geschaafde knieën en een bluts of een buil.




Hebt u al doodgewoon gevoeld vandaag?