Een van de meiden van het groepje sprak me aan vanavond. Ze vroeg of ik had gesneden. Ze dacht van wel omdat mijn moeder me hand gister in het verband had gedaan. Ze zei dat ze dacht dat het juist weer beter met me ging. *Wohh! 't Masker werkt... * Ze vroeg me waarom ik niet gewoon vertelde wat er aan de hand was, omdat zij om me geven en zij vriendinnen van me zijn en er voor mij willen zijn. Ik weet ook niet waarom ik dat kut masker op heb. Ik wil alleen niet zo zwak zijn. Zo zwak dat ik mijn leven niet alleen aan kan. Wat maken de dingen die gebeurt zijn nou nog uit? Wat maakt 't uit wat hier thuis gebeurd? Waar maak ik me zorgen om? Wat trek ik me aan? Waarom ben ik zo'n kutkind dat zich om zulke kleine dingen druk gaat maken? Wat boeit het verleden?
LEEF VERDER, GEBEURT IS GEBEURT.. WANNEER LEER IK DAT?