ik wil me vader NOOIT meer zien....

hej allemaal,

ik wil graag nog wat over mezelf vertellen....

een jaar voor dat mijn moeder ziek werd zijn mijn ouders gescheiden.. het ging gewoon niet meer tussen die twee.. me moeder was er kapot van.. maar ze kwam er bovenop! gelukkig vond me moeder al heel snel een andere man . Martien heet ie.. echt een hele goeie man! met mijn vader hadden we toen maar heel weinig contact...

en toen.. net nadat Martien bij ons was ingetrokken, werd me moeder heel erg ziek..
ze had kanker.. nierkanker om precies te zijn.. het was echt afschuwelijk.. mijn moeder viel heel erg veel af, was alleen nog maar moe! het was echt een vreselijke tijd..
Gelukkig was martien er.. zonder hem hadden mijn zus en mijn kleine zusjes het niet gered..
maar mijn moeder werd alleen maar zieker en zieker...

toen in juni kregen we te horen dat mama nog maar uiterlijk 3 maanden te leven had...

mijn oudere zus ( esther) en Martien gingen er kapot aan! mijn kleine zusjes snapte het nog niet goed... Tuurlijk was ik er ook kapot van.. Maar ik moest voor mijn 2 kleine zusjes zorgen! ik wist niet beter..

ik ging niet meer naar school... Martien ging niet meer naar zijn werk.. het enige wat hij de hele dag deed was langs het bed van me moeder zitten.. Ik zorgde voor mijn zusjes! en ook voor het huishouden!!

met mijn zus ging het helemaal fout... ze ging voortaan naar een psychiater... ze ging er helemaal aan onder door...
ze at niks meer.. ze was 18 1.70m lang en woog 41 kilo.. ze kreeg anorexia..
ik wist niet meer wat ik moest doen...

in die tijd heeft me echt vader gewoon niks van zich laten horen!!ik was zo boos

naar 2 maanden en 1 week, ging het heel slecht met me moeder...
ze wilde niet meer in het ziekenhuis liggen, ze ging met ons mee naar huis... de dokter kwam soms op een dag wel 5 - 6 x kijke! ik zag elke dag hoe slechter het met me moeder ging...

maar niet alleen met me moeder ook met me zus... ze dronk heel erg veel... ik wist niet meer wat ik moest doen... ze wilde niet meer naar de psychiater..
mijn zus had al 3jr een vriend.. maar hij wilde geen vriendin die zich helemaal vol liet gieten met drank...
hij maakt het uit...
esther ging toen helemaal onderuit..

en toen... toen ging mijn moeder dood...
het was gewoon te erg... op een vrijdagavond om half 12 hebben we afscheid van haar kunnen nemen.., nou als je het afscheid kan noemen... ze herkende ons niet eens meer...

de begrafenis was de ergste dag in mijn leven...
mijn echte pa kwam niet eens opdagen... echt een lul!!
Martien had alles geregeld.. het werd een hele mooie begrafenis...

ik miste me moeder heel erg.. aan mijn zus had ik ook niks ze leefde in een droom...
ze dronk en dronk maar...
9 dagen naar het overlijden van mijn moeder ging ze dronken over straat...
ze werd geschept door een auto... opslag dood!!
de begrafenis was maar heel kort.. we konden het niet aan! ze is begraven langs mijn moeder..

vanaf toen was mijn leven afgelopen! ik wilde niet meer... ik kon niet meer..
maar ik moest door Martien kon niet alleen voor mijn 2 zusjes zorgen!
net naar de begrafenis belde mijn pa op! hij wilde dat ik en mijn 2 zusjes bij hem kwamen wonen!!!
die man was echt helemaal gek! ik wilde niet!! ik wilde alleen nog maar bij Martien blijven wonen!!

gelukkig wilde martien ons ook niet kwijt!!
er kwam een rechtzaak.. ik had het verlies van me moeder en zus niet eens kunnen verwerken...
in de tussentijd konden wij gewoon bij martien blijven wonen!

de rechter besliste.. we konden bij martien blijven!!

toen begon het pas tot me door te dringen dat ik mijn moeder en zus echt kwijt was.. ik kon het niet begrijpen..

en vooral de verjaardagen en dagen zoals moederdag zijn echt erg..

net nadat we alles weer een beetje op zijn rijtje hadden.. kwam er weer een schok... mijn zusje bleek ME ( chronische vermoeidheidssyndroom).. het was vreselijk! ze kon niks! al haar spieren in haar lichaam deden pijn.. van alles werd ze moe!
dat is nu 1 1/2 maand geleden! echt goed met me zusje gaat het nog steeds niet.. maar ik probeer altijd voor haar klaar te staan

Martien werkt heel hard voor ons om geld binnen te krijgen om voor ons te kunnen zorgen...

2 weken belde mijn echt vader me ineens op! ik had hem al een jaar ofzo niet gesproken! hij heeft nooit iets van zich laten horen... geen kaartje met een verjaardag ofzo...
ook niet toen mijn zusje ziek bleek te zijn...

hij vroeg of ik en mijn 2 zusjes een keer bij hem kwamen eten..
hij is echt niet goed wijs!!
ik vroeg waarom die nooit meer iets van zich had laten horen.. hij antwoorde daar op dat hij het heel erg druk met zijn bedrijf heeft gehad

ik hoef mijn echt vader nooit meer te zien! hij heeft te veel aangericht!! hij was niet eens op de begrafenis van mijn moeder en zus.. geen tijd zegt ie dan...
een grotere lul als mijn vader ken ik niet... ik snap niet dat zo iemand mijn vader kan zijn...

ik vind het fijn dat ik nou iets heb gevonden waar ik eigenlijk mijn verhaal kwijt kan...
want tijd om het aan iemand anders te vertellen.. heb ik niet...

liefs,

vero... xje

vero, vrouw, 37 jaar

• GIRLIE maandag 12 mei 2003 11:56
  ok; wat moet ik daar nou op zeggen. ik vind het echt heel kut allemaal voor jou. kloten dat je zoveel rots mee heb gemaakt, en ook nog een zow krote periode. suc6 ermee hoor. en vergeet niet dat je afentoe ook nog een beetje tijd voor jezelf moet maken ! anders gaat het nooit goed! als maak je maar een uurtje tijd vrij per dag om te lezen of met je vrienden rond te hangen of iets anders te doen je hebt het c-ker weten nodig. echt heel veel suc6 = xxxxxxxxxxx = alicia !
• GIRLIE maandag 12 mei 2003 11:57
  oke mooi krom maar je begrijpt het wel he ?
  liefs ikke !
• **phoebe** maandag 12 mei 2003 13:57
  jeetje en ik dacht nog wel dat ik pech had.Na jou verhaal te hebben gelezen heb ik duidelijk geen pech! Ik wens je er veel sterkte mee en neem de tijd om te helen!
  veel liefs phoebe
• charlie_15 maandag 12 mei 2003 15:09
  Hoi
  ik weet dat ik niets met jou te maken heb maar ik wil je graag helpen.
  Je hebt het erg zwaar gehad en ik wil je een soort advies geven. Je hoeft niks met dat advies te doen, helemaal niets ik zou het alleen erg fijn vinden als je wel even leest wat ik wil zeggen.
  Over je vader:
  /Hij is idd een lul hij had dit nooit mogen doen. En ik weet ookenit hoe hij en jouw moeder uit elkaar zijn gegaan, maar misschien moest hij het een en ander verwerken. Iedereen doet dat anders, de een huilt veel en is binnen een tijdje weer een beetje ervboven op maar hij heeft misschien alles opgevreten en in zichzelf gestopt
  Dan is verwerken veel moeilijker. Daarom liet hij misschien niets van zich horen, en jouw moeder was wel zijn vrouw ... iemand waar hij echt wel van hield en om gaf. En jullie zijn zijn kinderen mensen wara hij echt veel om geeft, hij kon de pijn misschien niet zien.
  \
  Misschien heeft hij nu door dat zijn pijn niet alles is misschien heeft hij door dat jullie pijn moet worden opgevangen door zijn liefde.
  En jullie snappen het niet en hij snap jullie niet...maar misschien moet je hem een brief schrijven een heeeeele lange... eentje met al je emoties erin en alle scheld woorden die je hem wilt geven misschien lucht het op...
  En als je de brief niet wil opsturen hoeft dat niet ... maar maar vooral voor jezelf duidelijk waarom je zo boos op je vader bent..
  
  Omdat hij jou heeft laten zitten
  je moeder toen zij ziek werd
  je zus en jou na de dood..
  of misschien iets anders...
  Hij houd van je echt waar ... en hij is je vader en misschien dat jullie over 10 jaar weer eens elkaar in je armen kennen sluiten ik hoop het...
  
  groetjes charlie
• Jacqueline maandag 12 mei 2003 16:02
  wat vreselijk dat je al die dingen mee moest maken!ik kan het me egt niet voorstellen hoe erg dat moet zijn....heel veel sterkte en ik vind dat je goed voor iedereen heb gezorgd. soms kan je best wel weer eens wat voor jezelf doen denk ik, anders gaat t ook niet goed met jou! das heus niet egoistisch. heel veel sterkte en ik hoop dat je veel steun aan deze site hebt... x moi
• Noa woensdag 14 mei 2003 18:29
  Heej lieve Vero,
  Ik heb je verhaal gelezen, wat verschrikkelijk zeg..
  Ik leef heel erg met je mee, ook al helpt dat jou opzich niks,
  Ik wens je heel veel sterkte!! En ik hoop dat het ooit weer allemaal goed komt voor je...
  Veel licht en liefde,
  Noa
• Supermike zaterdag 24 mei 2003 17:54
  Ik ben sprakeloos ......
  Maar ik lees uit dit bericht dat je wel een sterke jongedame bent, zoniet moet je zeker en vast hulp zoeken en dat heb je al zeker aan Martien, wat een kanjer van een man zeg !!!
  Ik weet heel zeker dat je moeder haar laatste wens het geluk van haar eigen kinderen moet zijn, en dat ik je enkel ook maar toewensen. Ook je zusje wens ik veel beterschap toe.
  Wat je vader betreft. Tuurlijk heb je het recht om hel nooit meer te willen zien. Zijn bedrijf komt voor hem op de eerste plaats, KAN ECHT NIET. Ik heb zelf een zoon, en niets, maar dan ook niets komt hem voorbij. Maar er zal een dag komen (en daar heeft charlie_15 gelijk in), dat je je vader opnieuw zult ontmoeten en hij zal beseffen dat hij zijn kinderen niet links kan laten liggen.
  
  Ik wens je HEEL VEEL sterkte toe. Kop op meid .

• O 07 dec 2003 It's terrible that I can't forget you
• O 06 dec 2003 hij heeft alles kapot gemaakt!
• O 20 nov 2003 hoe moet ik hier mee omgaan?   ( 2 )
• O 19 nov 2003 t duurt nie lang meer..   ( 4 )
• O 18 nov 2003 verdrietig
• O 18 nov 2003 zo anders als me moeder!
• O 17 nov 2003 word dat me nieuwe mama?
• O 14 nov 2003 verdomme..
• O 14 nov 2003 miss ligt het aan mij   ( 1 )
• O 14 nov 2003 ziet hij het niet mee zitten?   ( 2 )
• O 10 nov 2003 ik snap mezelf niet!   ( 1 )
• O 10 nov 2003 gvd, het leven is niet eerlijk!   ( 1 )
• O 09 nov 2003 ben bang dat ik tegenval bij zijn vrienden   ( 1 )
• O 06 nov 2003 We hebben al zoveel met elkaar meegemaakt..   ( 1 )
• O 05 nov 2003 al 2 weke opgeslote in mijn eigen huis!