ik wil niet dat dit me overkomt

ik ben gebroken, ik ben echt helemaal naar de kl*te....
ik kan dit niet aan, zeg niet je zal wel moeten, ik kan dit niet aan.

ik wil gewoon niet dat dit me overkomt, ik ben hier niet sterk genoeg voor..
ik kan dit niet aan, en vertel me ook niet dit is een fase waar je doorheen moet, daar is t nog te vroeg voor.

mn hele leven is opgehouden, alsof ik donderdag vermoord ben en nog niet weet dat ik dood ben.
wat moet ik in godsnaam zonder haar. ik kan me er geen voorstelling van maken.
ik kan dit echt niet aan, ik ga echt kapot hieraan.

Ik dacht dat ik eindelijk een geborgen, veilig plekje bij haar had, ik had ook niets meer nodig, en opeens trekt ze zo de stekker eruit........ Niet te geloven wat er nu allemaal gebeurd.

Wel fijn is dat ik gewoon wel hoor van iedereen die het hoort, kom maar hier, bel me maar. ook mensen die ik maanden niet gesproken heb, ik mag bij wijze van spreken nu zo erheen gaan en als ik wil mocht ik zelfs blijven slapen en alles, zelfs mijn schoonzusje en dr vriend willen dat ik kom. me schoonmoeder schijnt ook zo langs te komen noem maar op....

Maar ik wil maar 1 ding en die krijg ik niet.... doodziek ben ik ervan.

ik kom net bij mn moeder, en daar staat haar lievelingsfilm op, mijn zusje loopt in kleren die vroeger van mijn vrouw waren. mijn neefje vraagt naar dr, die is 2, ik bel dr op en hij zit erdoorheen te praten, tegen haar, hallo, hallo houjou (dat is hou van jou) en ze huilt er wel om. maar ze kan niet de pijn hebben die ik heb.

nu heeft mijn moeders schoonmoeder gisteren zelfmoord geprobeerd te plegen, dus daar zitten ze ook mee, dr buurvrouw had ook iets en dan moet de aandacht verdeeld worden, maar ik kan alleen maar aan mijn eigen ellende denken.

maar al die aandacht is eignelijk alleen maar kletsen over wat me overkomt en dat weten ze nu wel. ik was net bij mn moeder en die begon, maar ik zei praat er maar niet over maar in mn hoofd draait t alleen maar om wat ik zonder dr moet.

zij wil dit zo, ik kan alleen maar tanden op elkaar en mee-racen.
maar me tanden klapperen van de pijn en zenuwen, ik ben helemaal van de kaart, moet nog steeds om de haverklap janken.

me schoonmoeder komt eraan



2 uur later ongeveer is het nu, ze is echt lief voor me, wel gewoon vertellen hoe de vork in de steel zit, maar wel menselijk vertellen, en laten merken dat ze er voor me is. En ook daar krijg ik niet mee wat ik wil, maar het is wel goed om te weten dat er weer iemand is waar je je ei kwijt kan.

Ze heeft t r ook heel moeilijk mee, ze zat ook te huilen.
Ze heeft ook gelijk in wat ze zegt hoor, maar wat ze zegt wil ik niet aan meedoen.

Ze is best een wijs mens, ze zegt niet van oh, je moet gewoon door, je moet verder.
Ja dat zegt ze wel, maar op n manier dat je dr wat van opsteekt. Al kan ik dat op dit moment nog niet.

Ze neemt t ook helemaal niet voor mn vrouw op, tenminste niet tegenover mij, tegenover mij laat ze merken dat hun leven ook ingestort is, dat we niet meer samen dingen zullen doen en dat ze daar kapot van is, terwijl ik toch altijd overkwam als iemand die gewoon erbij was en niet echt zin erin had om die dingen te doen, maar ik vond t echt elke keer hartstikke gezellig.

Mijn vrouws liefde voor mij is weg, dat zuigt echt heel erg. Ik kan dr echt nu nog niet mee omgaan en ben bang dat het nog wel een tijdje duurt voor dat wel het geval is.
Ik kan me nog niet een leven zonder haar voorstellen.

Maar ik krijg gewoon een smsje net of ik morgen naar een vriend kom, eentje die ik al maanden niet gesproken heb en ik mag zolang blijven als ik wil en mee-eten en zo, alleen ik heb echt geen zin in eten voorlopig, al moet ik wel, ik merk dat ik er last van krijg, ben draaierig en zo



Weer 2 uur later, ik ben ondertussen in word verder gegaan. Mn vrouw was hier, had ik gevraagd, ik wil dr gewoon zien en ik heb dr nodig, ik heb haar ook nodig om hier doorheen te komen, als mij vrouw of niet, zij is de enige waar ik me veilig en zo bij voel, al moet ik zeggen dat ik ook weet dat dat nergens op slaat want dat deed ik vandeweek ook en toen heeft ze ook alles wat veilig en zo was van me afgenomen, maar goed, toch voel ik dat, ik kan alleen maar een klein beetje kalmer worden als zij er is. Als zij tegen me praat, geen opmerkingen maken als het is over en zo maar gewoon praten, heb je die al gesproken, en die al…. Gewoon ff tot “rust” komen voorzover dat mogelijk is in deze situatie.

Ik moet trouwens nu er een eind weer aanbreien want ik krijg zo visite en dan staan er zo weer sterretjes met daaronder, weer 2 uur later……….