Ik neem jouw hand in de mijne
Terwijl we samen naar de ondergaande zon kijken
De wereld heeft al zo lang gedraaid
Onze levens zich zo lang met elkaar verstrengeld
We hebben geen woorden meer nodig om ons uit te drukken
Woorden die toch nooit alle gevoelens zouden overbrengen
Een blik, een aanraking, een zucht meer gevoeld dan gehoord
Jouw ogen, onveranderd als altijd
Blauw, brandend met de passie die ik bewonder en die me ergert
Wat zie jij, als je naar me kijkt?
Rood haar verbleekt door de zon, terwijl ik probeer over te brengen
Hoeveel ik van je hou
Zelfs als mijn stem zal falen; als mijn lichaam niet langer signalen overbrengt
Mocht ik ooit koud in de grond liggen
En onze kinderen het enige teken van liefde tussen ons zijn
Dan nog zal ik het niet laten om elke zonsondergang in je oor te fluisteren
En je in je dromen te bezoeken om het zoete kussen te laten regenen
We zullen de liefde bedrijven, gepassioneerd, verhit, zoals het in leven was
Ik zal je nooit laten gaan