Ik zoek ..
Donderdag alweer wat gaat de week toch snel morgen alweer weekend, eindelijk weer naar mijn oude vertrouwde stadje Amsterdam. Het leven vliegt voorbij en ik heb niet het gevoel dat ik er echt aan deelneem. Om me heen gebeuren er allemaal leuke dingen en ik val er buiten. Me lichaam staat op de automatische piloot, ik eet, rook, doe me taken, ga naar school en alles wat ik moet doen. Aan het einde van de dag plof ik in mijn bed en heb ik het gevoel dat ik tien minuten geleden ben opgestaan.
Ik heb niet het gevoel dat ik er bij ben geestelijk ben ik ergens ver weg, ergens waar het grijs en mistige is. Ergens waar ik niet meer weet uittekomen.
Ik sprak gister mijn broer(tje), hij was amper aanspreekbaar. Zijn medicijn gebruik is verhoogd en hij jammerde aan de telefoon dat hij weg wou. 'Ik mag de voogd niet spreken, hier luisteren ze niet en sturen ze mij alleen maar naar mijn kamer, papa luistert helemaal niet naar me en mama verklikt alles door. Jij bent de enige die me nog kan helpen, asjeblieft haal mij hier weg'
Zucht .. het doet pijn in mijn hart. Ik wil dat hij gelukkig is, het doet zoveel zeer maar ik kan er niks aan veranderen.
Ik zoek dat ééne,
iets wat er uit mijn leven is verdwenen.
Ik zoek iets, iets wat er mist in mijn hart,
Op dit moment is het een gapend zwart gat.
Ik zoek maar ik zie niks,
bestaat het wel?
Zoek ik niet goed, zoek ik te snel?
Ik probeer de leegte optevullen op elke mogelijke manier,
toch werkt het niet en zit er en blijft er een grote kier.
Ik blijft wachten, hopen en dromen
tot de dag dat het zal komen.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende